» Pt gru 15, 2006 20:55
Pan dzwonił, nawet dwa razy. Raz, tuż po odbiorze Balbisi z SGGW, drugi raz po tygodniu, we wtorek. Symptomatyczne, że zawsze on dzwoni, w tle słysze dopytującą się Panią, ale nigdy z nią nie rozmawiam, choć to ona bardzo przeżywała sprawę Balbisi... Ciekawe by było z nią porozmawiać, gdy jego by w domu nie było...
Przy drugiej rozmowie nie odmówiłam sobie maleńkiej złosliwości. Pan zaczyna rozmowę: "no jak tam nasza kotka". Ja na to z uśmiechem w głosie: "już nie Państwa, Państwo się zrzekli praw do niej... teraz to moja kotka...".
Balbisia wychowuje się nad podziw dobrze. Zaczęła siepać mi meble rattanowe w sypialni ostrząc o nie pazurki. Widząc niecny czyn rzuciłam zwyczajowe hasło: "EJ, panienka! NIE!". Balbisia zarzuciła zakazaną czynność, więc podeszłam do drapaka i pokazałam jak drapać. Balbiś pomyślał, podszedł... i pięknie pokazał jak grzeczny kot drapie drapak. Została pochwalona "dobry kot!" i wygłaskana.
Aż mi się wierzyć nie chce... Każde kolejne zdjęcie na które patrzę i myślę "Denis".... Nawet miny robi takie same.... Gdyby nie to, że Deniska ma bardzo podobny charakter do wersji Balbisi lecznicowej (Tylko nie dotyczy to ludzi a zwierząt- psów kotów- zamienia się wtedy w kłębek furii) to Balbisia oswajałaby się już u mnie 
Mario całuski gorące.
a bylemu wlascicielowi odpowiedzialas bardzo dobrze, 
