Z radością informuję, że już nie szukamy domku dla Berta.
Dziś wieczorem Bercik wrócił do swojego domu
. Okazał sie wielgachnym kocurem ("Ale schudł biedulek! Ważył 8 kg") o imieniu "Mruczuś"
Okazało się, że w lipcu miał jechać do weterynarza, właściciel postawił go w transporterze obok auta, chiał samochód odkluczyć, a kot w tym czasie rozpracował zamknięcie. Sądzimy, że po prostu własciciele nie znali do końca zasad działania skomplikowanego mechanizmu zamkniecia
, ale dziś im pokazaliśmy jak to działa (mam nadzieję że kot więcej nie nawieje).
Mimo poszukiwań po wszystkich krzakach nie znaleźli kota. A on połaził trochę, a jak w tyłek zimno się zrobiło to przybłąkał sie do nas
Efekty przyniosło rozwieszenie ogłoszeń w każdym wejściu do "desek" i "szesnastek" na moim osiedlu. Państwo M. własnie dziś wracali po tygodniu nieobecności i przy windzie zobaczyli ogłoszenie. Natychmiast zadzwonili i po 10 min. byli u nas. Nie mieli wątpliwości, że to Mruczuś. Już przez telefon podali kilka szczegółów z rysopisu kota.
Przyniesiony został kiedyś zimą przez syna, zabrano go z ulicy i miał tylko przemieszkać "te mrozy". To było trzy lata temu. Był już wtedy dorosły, wykastrowali go i pokochali.
Kobieta mnie wyściskała, oddała kasę za leczenie (z marżą
). Za 4 dni mają się zgłosić do weta. Mamy być "w kontakcie", będę więc wiedziała jak się żyje Bertowi-Mruczusiowi. Wytłumaczyliśmy, że waga jaką teraz osiągął (5,5 kg) jest optymalna i nie muszą "chudzinki" podciągać do 8kg
Cieszę się, że tak się ta akcja skończyła. I znów obiecałam sobie, że nie będę znosić kolejnych kotów do domu
(
chociaż teraz się miejsce zwolniło... )
. Widać, że jest to kot kanapowy. Albo komuś uciekł, albo ktoś się go pozbył. Ze względu na swój charakter nie może pozostać kotem wolnożyjącym. Rozwiesiliśmy na okolicznych osiedlach ogłoszenia, jednak brak odzewu. Tutejsi weci nie rozpoznają w nim swojego pacjenta.
