gocho80 pisze:iwona_35 pisze:Ale żeby nie było zbyt pięknie to te momenty są tyko w dzień.
Natomiast noc i rano należą do niej.
Nie popuści nikomu.Dzisiaj rano scieła sie z psem tak że musieliśmy interweniować .
Powiem szczerze że ciekawi mnie ta sytuacja?
A może to dlatego że żyła na wolności i w momencie kiedy spała w nocy była bardziej czujna ?
Patrz, to ciekawe, bo u mojej Tigry akurat na odwrót było - uspokajała się w nocy, przychodziła do mnie spać, a kiedy miała fazę przejściową (zaczynała się swobodniej po mieszkaniu poruszać i coraz mniej bała się Niuńki) to dobre momenty też tylko w nocy były. Jak dziewczyny już potrafiły spać ze mną na jednym łóżku, to też tylko w nocy był spokój, a wraz ze wschodem słońca znów powracało syczenie, warczenie i łapoczyny
Ciekawe czy to przypadek, czy rzeczywiście da się to jakos wytłumaczyć...
A myślałam że moja teoria jest trafiona.
Bardzo prosze o opinie
jest to zdecydowanie największa atrakcja jego kociego życia, w związku z tym dawał Soni wytchnienie właśnie w nocy i to niezależnie od tego czy przechodziliśmy przez trudne dokocenie bez wspomagania czy z 
Walki odbywały się na ogół rano po karmieniu do mniej więcej 10, kiedy to Państwo udawali się na spoczynek, i popołudniami od ok. 17.00, no wtedy to była gehenna.
Był taki czas, kiedy próbowała coś udowadniać i kładła się na poduszkach na kanapie w naszej sypialni, wtedy jak Otis szedł na zwiady to zawsze był ofukany, z tym, że na początku kuracji scenki nieodmiennie kończyły się porażką Soni, która ostatecznie lądowała na dole w koszyczku, a pod koniec kuracji Otis musiał zadowolić się powrotem do naszego łóżka, bo to Sonia odnosiła zwycięstwo 
za dogadywanie 
