To nieludzkie tak traktować forumowiczów
HERHOR - żegnaj Przyjacielu :(
Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
- Posty: 1719
- Od: Czw kwi 28, 2005 10:09
- Lokalizacja: Katowice
- Posty: 8759
- Od: Czw sty 30, 2003 13:59
- Lokalizacja: Elbląg
Kocurro pisze:Słyszałam te opowieść, ale bez szczegółów.
Jest cudowna.
Myślę, że jest ich jeszcze więcej. Jak Ci się przypomni coś, o czym zapomniałaś, to uzupełniaj.
no własnie
niby ogólnie historię znałam
ale teraz czytam to jak powieśc , jednym tchem
Australia jest jak otwarte drzwi, za którymi majaczy błękit. Wychodzimy ze świata i wkraczamy w Australię.(D.H.L.)
- Posty: 12468
- Od: Pt wrz 13, 2002 11:44
- Lokalizacja: realnie trójmiasto - mentalnie Australia
Asia?!!!!
pisz! pisz! pisz!
pisz! pisz! pisz!
Australia jest jak otwarte drzwi, za którymi majaczy błękit. Wychodzimy ze świata i wkraczamy w Australię.(D.H.L.)
- Posty: 12468
- Od: Pt wrz 13, 2002 11:44
- Lokalizacja: realnie trójmiasto - mentalnie Australia
- Posty: 301
- Od: Wto mar 11, 2003 12:40
- Lokalizacja: Warszawa Mokotów
KLARA2 pisze:Mówiłam wam, to SADYŚCI
Dokladnie
Nie maja czasu pisac, bo mecza Hercia pieszczotami 
Pirackie czarne Trio: Brucek (2001-2015), Hrupka (2001-2016), Rysio (2002-2018)
Wiórka (2016-2018)
Neska (2018–2023)
Pirat-PirKa (2017-2025)
-
- Posty: 25609
- Od: Śro lis 06, 2002 9:01
- Lokalizacja: Warszawa Dolny MoKOTów
No i wyrzucili Katony na odludnej stacji 
Zorganizujmy akcje poszukiwawcza, bo juz nic nie napisza...
A mnie z ciekawosci juz tak poskrecalo,ze nawet Karmel ma zakrecone koniuszki wasow.
Zorganizujmy akcje poszukiwawcza, bo juz nic nie napisza...
A mnie z ciekawosci juz tak poskrecalo,ze nawet Karmel ma zakrecone koniuszki wasow.
- Posty: 4211
- Od: Czw paź 21, 2004 11:59
- Lokalizacja: Warszawa Marymont
- Posty: 3716
- Od: Sob lis 19, 2005 17:05
- Lokalizacja: warszawa
<a href='http://www.smileycentral.com/?partner=ZSzeb008_ZNfox000' target='_blank'><img src='http://smileys.smileycentral.com/cat/36/36_35_7.gif' alt='Gorilla' border=0></a>
Piszszszszszszszszsz!!!!!!!!!!!!!!
Piszszszszszszszszsz!!!!!!!!!!!!!!
- Posty: 295
- Od: Wto lis 01, 2005 2:10
- Lokalizacja: Warszawa-Śródmieście
Stoimy na stacji. Inni robią sobie ostatnie, pamiątkowe zdjęcia, rozmawiają, kupują drobiazgi od wędrujących handlarzy.
My z Magdą w coraz bardziej rozpaczliwy sposób usiłujemy ukryć szamoczącą się klatkę.
Może pomysł o wyrzucaniu w środku nocy to był nadmiar optymizmu? Może nas w ogóle do tego pociągu nie wpuszczą?
Na szczęście robi się coraz gwarniej i coraz tłumniej i kiedy nadjeżdża pociąg wtapiamy się ludzką masę, wsiadającą do pociągu.
Ulga jednak nie trwa długo.
Ludzie szybko odnajdują swoje miejsce, moszczą się. A klatka wyje.
W naszą stronę pada coraz więcej coraz bardziej zaciekawionych spojrzeń. Zaczynają się niby przypadkowe pielgrzymki w naszym kierunku.
Dla wyjaśnienia dodam, że nie ma przedziałów i wraz z nami i naszym muzycznym akompaniamentem jedzie kilkudziesięciu ludzi.
Udawanie, że nic się nie dzieje zaczyna być heroicznym wyczynem. Zwłaszcza, że klatka zaczyna chrypieć, a zawodzenia stają się coraz bardziej dramatyczne.
A może nasz maluszek poza agorafobią cierpi również na klaustrofobię? Podejmujemy męską decyzję. Otwieram klatkę, Magda ruchem wprawnego bramkarza-hokeisty mnie ubezpiecza.
Jesteśmy świadome, że jeśli mała menda czmychnie nam gdzieś w głąb wagonu, to pogoń za nią trwać może i całą noc.
Herhor po otwarciu klatki zamiera z otwartym do wycia pyszczkiem. Pewnie gdyby mógł, przetarłby ze zdumienia oczy.
Ponieważ nie może, mruga chwilę, jakby starał się odnaleźć w nowej sytuacji i na dumnie pogiętych łapach wydefilowuje z klatki. Wolno i dostojnie.
Biorę go na kolana. Herhor robi kółko na moich nogach, zwija się w obwarzanek pomrukuje chwilę i zasypia. Na 10 sekund.
Następnie dość gwałtownie staje na baczność, rozgląda się wokół, przechodzi na kolana Magdy, robi kółko, zwija się w obwarzanek pomrukuje chwilę i zasypia. Na 10 sekund.
Z zegarkiem w ręku. Najdłużej spędził na kolanach jednej z nas 4 minuty. Całą noc trwała jego kolanowa wędrówka. W tę i z powrotem.
Próba odłożenia do klatki zakończyła się natomiast tak gwałtownym protestem, że więcej jej nie powtórzyłyśmy.
Kiedy nadchodzili kontrolerzy jedna z nas chowała kota za pazuchę, druga zaś mówiła byle co, ale za to bardzo głośno, żeby zagłuszyć żałosny skowyt. Czasem niezbędna była gestykulacja, żeby nie przykuć uwagi egipskich funkcjonariuszy do podejrzanie falującego ubrania koleżanki.
My z Magdą w coraz bardziej rozpaczliwy sposób usiłujemy ukryć szamoczącą się klatkę.
Może pomysł o wyrzucaniu w środku nocy to był nadmiar optymizmu? Może nas w ogóle do tego pociągu nie wpuszczą?
Na szczęście robi się coraz gwarniej i coraz tłumniej i kiedy nadjeżdża pociąg wtapiamy się ludzką masę, wsiadającą do pociągu.
Ulga jednak nie trwa długo.
Ludzie szybko odnajdują swoje miejsce, moszczą się. A klatka wyje.
W naszą stronę pada coraz więcej coraz bardziej zaciekawionych spojrzeń. Zaczynają się niby przypadkowe pielgrzymki w naszym kierunku.
Dla wyjaśnienia dodam, że nie ma przedziałów i wraz z nami i naszym muzycznym akompaniamentem jedzie kilkudziesięciu ludzi.
Udawanie, że nic się nie dzieje zaczyna być heroicznym wyczynem. Zwłaszcza, że klatka zaczyna chrypieć, a zawodzenia stają się coraz bardziej dramatyczne.
A może nasz maluszek poza agorafobią cierpi również na klaustrofobię? Podejmujemy męską decyzję. Otwieram klatkę, Magda ruchem wprawnego bramkarza-hokeisty mnie ubezpiecza.
Jesteśmy świadome, że jeśli mała menda czmychnie nam gdzieś w głąb wagonu, to pogoń za nią trwać może i całą noc.
Herhor po otwarciu klatki zamiera z otwartym do wycia pyszczkiem. Pewnie gdyby mógł, przetarłby ze zdumienia oczy.
Ponieważ nie może, mruga chwilę, jakby starał się odnaleźć w nowej sytuacji i na dumnie pogiętych łapach wydefilowuje z klatki. Wolno i dostojnie.
Biorę go na kolana. Herhor robi kółko na moich nogach, zwija się w obwarzanek pomrukuje chwilę i zasypia. Na 10 sekund.
Następnie dość gwałtownie staje na baczność, rozgląda się wokół, przechodzi na kolana Magdy, robi kółko, zwija się w obwarzanek pomrukuje chwilę i zasypia. Na 10 sekund.
Z zegarkiem w ręku. Najdłużej spędził na kolanach jednej z nas 4 minuty. Całą noc trwała jego kolanowa wędrówka. W tę i z powrotem.
Próba odłożenia do klatki zakończyła się natomiast tak gwałtownym protestem, że więcej jej nie powtórzyłyśmy.
Kiedy nadchodzili kontrolerzy jedna z nas chowała kota za pazuchę, druga zaś mówiła byle co, ale za to bardzo głośno, żeby zagłuszyć żałosny skowyt. Czasem niezbędna była gestykulacja, żeby nie przykuć uwagi egipskich funkcjonariuszy do podejrzanie falującego ubrania koleżanki.
"We śnie nie śpiesz się, masz czas
Snom daj płynąć, a nie płonąć
Śnij, jak śni się tylko raz
Swą maleńką nieskończoność"
- Posty: 4378
- Od: Wto lis 19, 2002 21:47
- Lokalizacja: Warszawa
- Posty: 28434
- Od: Sob lip 20, 2002 18:09
- Lokalizacja: Krakoff
-
- Posty: 39533
- Od: Sob mar 30, 2002 21:41
- Lokalizacja: Myslowice
- Posty: 4098
- Od: Śro paź 08, 2003 21:27
- Lokalizacja: Kraków
czekamy
aktualny wątek viewtopic.php?f=46&t=221075
Urodziłam się zmęczona i żyję, żeby odpocząć.
Urodziłam się zmęczona i żyję, żeby odpocząć.
-
- Posty: 88382
- Od: Sob lut 02, 2002 22:11
- Lokalizacja: Warszawa Dolny Mokotów
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Blue, Google [Bot] i 164 gości