HERHOR - żegnaj Przyjacielu :(

» Sob lut 18, 2006 11:11

Nie czytałam od czwartku,
niby dużo do nadrobienia, ale jednocześnie tak mało.
Opowieść -jako to Herhor został Polakiem - zaczyna mieć dla mnie narkotyczne podłoże :lol:

» Sob lut 18, 2006 22:41

Krzysiek ma na nas czekać w Kairze. Ale do Kairu długa droga, prawie tysiąc kilometrów...
Herhor siedzi zamknięty w klatce. Do tej pory zdążył nawet polubić transporterek, ale nigdy nie był w nim zamykany.
Teraz przez kratki widać nad wyraz zdziwioną mordkę.

Przyjeżdża lokalny minibusik, biorę bagaże, klatkę z Herhorem i wsiadamy do samochodu. W tym momencie kot rozpoczyna występ.
Przez całą drogę wyje jak wściekły i szamocze się w klatce. Transporterek podskakuje mi na kolanach, tłukąc wszystkich pozostałych podróżnych.
Zawodzenie Herhora jest tak donośne, że za autobusikiem oglądają się przechodnie.
Koteczek wystawia przez szpary krzywe łapki i wyraźnie stara się rozpracować zamknięcie klatki.

Wysiadam z autobusiku na trzęsących nogach. Przy wejściu na prom, którym mamy przepłynąć Nil wokół nas zbiera się grupka przeszło 30 egipskich chłopców i młodzieńców.
Wszyscy zataczając się ze śmiechu pokazują na klatkę i krzyczą: gatta, gatta...
Na promie i potem na peronie kot wyje coraz głośniej i miota się jak szalony. Nasz pociąg będzie jechać do Kairu kilkanaście godzin.

Zaczynam nabierać pewności, że wyrzucą nas z niego w środku nocy na jakiejś opuszczonej stacji.

» Sob lut 18, 2006 22:45

No i ...

» Sob lut 18, 2006 22:52

katonka JEEESZCZEEEEEEE

» Sob lut 18, 2006 22:54

iiiii?...

» Sob lut 18, 2006 22:57

Słyszałam te opowieść, ale bez szczegółów.
Jest cudowna.
Myślę, że jest ich jeszcze więcej. Jak Ci się przypomni coś, o czym zapomniałaś, to uzupełniaj.

» Sob lut 18, 2006 23:40

chwila nadeszła...

bardzo przepraszam za jakość zdjęcia, ale dysponuje tylko skanem z kiepskiej fotografii.

Herhor, jakieś dwa tygodnie po przygarnięciu...