Opowieści z Kitkowego lasu - Koteczka wraca z giganta!

[kropka75]

Twoje futra są odbiciem moich, jak widzę. Jedno masywne, ubite, ale zgrabne, drugie z grapefruitem w brzuchu , kulaste, mięciutkie i brzusiowate.

Ja wlaśnie odkrylam, że spaslam swojego...

[evanka]

jaki cudny ten mój chrześniak

możecie mnie zazdrościć

[evanka]

Alik - słodycz nieziemska na pysiu
jak zwykle

[Wojtek]

Strasznie wąskie te kaloryfery teraz robią.
Ani to nie grzeje porządnie, ani miejsca dla normalnego koteczka nie ma.

[Sigrid]

Gorycz dojrzewała we mnie miesiącami, aż wreszcie czara się przelała Muszę to napisać, bo cyklicznie powtarzający się scenariusz poranka napawa mnie zgryzotą
Otóż - moje koty w oczywisty sposób są pozbawione zdolności do wyciągania logicznych wniosków z sytuacji. I tak, gdy dzień dopiero się rozpoczyna, TŻ sączy swoją kawę przy stoliku, korzystając z tych nielicznych chwil, gdy dopuszczam go do internetu , ja zaś pozwalam sobie dogorywać senności, wciąż w łóżku, z parującym kubkiem w dłoni, koty rozpoczynają tańce, niemalże godowe.
Pierwszy pojawia się Kitek. Wężowym ruchem owija się wokół nogi TŻ, w międzyczasie dokładnie oznaczając pyszczkiem nogę stołową, miłośnie zagląda mojej gorszej połowie w oczy i mówi: mrrrrru? Po wywinięciu zgrabnej ósemki wokół obu TŻtowych kończyn ponawia pytanie i wyciąga łapkę. W tym czasie Alien wije się pod TŻtowymi stopami i pomiaukuje. Kitek robi rundkę wokół pokoju i zaczyna rzecz całą da capo al fine.
-A może dałabyś im śniadanie - zapytuje TŻ
-A może bym im dała, ale z tego co widzę, to nie MNIE proszą - taka twarda jestem

Kitek robi mrrrrau mrrrau i zaczyna drapać TŻtowe spodnie
-Jak przyjdą mnie poprosić to im dam - mięknę

Koty mają to gdzieś i dalej przymilają się do TŻta

Aż wreszcie następuje sakramentalne:
- PANI! Daj im jeść, bo nie zdzierżę!

Kitek obraca się w moją stronę, chwilkę patrzy przeciągle, po czym w podskokach, z uniesionym ogonem leci do kuchni. Za nim z godnością odpływa Alien, również z podniesioną czarną banderą.
Zrezygnowana szuram za nimi i kroję mięcho

Naprawdę tego nie rozumiem. Chore jakieś

[Sigrid]

Ach ten Kitek
Wracam wczoraj do domu, a tu TŻ rany cięte na ręce pokazuje.
I opowiada:
Przyszedłem do domu, Kitek - mrrrau, daj żryć. Ja nic, pani przyjdzie to ci da. Kitek mrrrauuu. Ja sobie usiadłem spokojnie przy komputerze. A ta zołza uszy do tyłu, skok, szybki atak pazurami i zwiewa pod łóżko

Od razu przypomniało mi się, jak niedawno dzielne kocię TŻtowi w ucho dało

Wieczorem jak gdyby nigdy nic wpakowało się między nas do łóżka, wywalił kółka do góry i zasnął. Od czasu do czasu wzdychając przez sen, bo życie kota takie cięęęęężkie

[Sydney]

rewelacyjnie piszesz... a one wyciągają wnioski przecież w końcu dostają to o co im chodzi

[kropka75]

Dziwnym trafem karmienie kota jakieś strasznie ciężkie jest dla naszych TŻ'ów, nie wiedzieć czemu. Jakby to wymagało conajmniej przyrządzenia obiadu z pięciu dań.

Myślałam, że tylko ja tak mam, ale widzę, że to jakaś grubsza sprawa. Muszę to przeanalizować.

Inna rzecz, czemu te cholery przychodzą do tych, którzy żarcia nie dają? Ale tego to pewnie nie zrozumiem, więc daruję sobie.

[Sigrid]

Akurat wiedząc jakich rytuałów wymaga karmienie moich kotów, niespecjalnie się TŻtowi dziwię.
Z grubsza wygląda to tak: najpierw kroi się mięcho na desce. Oba koty, próbują dodać coś od siebie Wymaga naprawdę nieziemskiej uwagi nie zrobić im krzywdy (zrzucanie ze stołu nie pomaga, wracają jak bumerang ).
Następnie ma miejsce proces karmienia. Porcje zostają położone na talerzyki. Kitek lubi dania serwowane elegancko Alik ..., ech, gadać szkoda Czym skorupka w śmietniku nasiąknie....

Koty krążą pod nogami jak wygłodzone rekiny, wywijając zgrabne ósemki. Talerzyki są ignorowane. Aha. Jedzą tylko w towarzystwie. Siadam na podłodze obok nich. Kitek zaczyna pochłaniać jak amba Alik talerzyka wziąż nie zauważa, za to kizia się niemiłosiernie do jednej ręki, do drugiej ręki, zgrabna ósemka i do jednej ręki, do drugiej ręki...
Zawartość Kitkowego talerzyka znika w tempie wręcz przerażającym. Chcąc nie chcąc biorę kawałek mięska do ręki i podtykam ALikowi pod czarny nosek. Alik się kizia i zaczyna arię del mruczando. Talerzyk Kitka prześwituje pustkami, a oczy rudzielca nabierają czujnego wyrazu. Sprężystym krokiem drapieżcy zbliża się do Alikowej porcji. Krówek mruczy w niebogłosy: o moje moje moje mięcho Kitek, odsuwany jedną ręką chyłkiem nabija sobie jeden z kawałków kurczaka/wołowiny na kiełek i ucieka. Alik, widząc, że żarty się skończyły, przerywa piosenkę i powolutku glumie swój kawałek. Bandyta powraca, szybkim pacnięciem łapy odpędza Alika. Szybkim pacnięciem łapy odpędzam Kitka i sadzam tą małą melepetę przy talerzu. Krówcia glamie niespiesznie. Kitek warczy. Wstaję i z głębokim westchnieniem kroję mu jeszcze troszkę. Zanim kończę okazuje się, że Alik nie ma nic na talerzyku, ma za to głód w oczach, a Kitek oblizuje się z zadowoleniem.
Dokrojona porcja ląduje na talerzu niejadka. Nie. Z talerza się nie je. Musze przełożyć kawałki na podłogę. Proszę, proszę. Jadalne. Alik glumie jeszcze przez pół godziny, ale opuścić swego posterunku na podłodze nie mogę, w przeciwnym razie traci zainteresowanie swoją porcją

Nie muszę chyba dodawać, że ten sposób karmienia nabiera walorów szczególnej atrakcyjności rano, kiedy wszyscy śpieszą się do pracy?

[kropka75]

To ja już rozumiem i niechęć TŻ'a i figurkę Kitka.

U mnie sprawa jest banalnie prosta - wyjąć mięcho, zagrzać w cieplej wodzie, wrzucić do misek, postawić miski przed ryjkami i można wracać spać albo wychodzić do pracy.

Tak więc nie zazdroszczę.

[Sydney]

no to rzeczywiscie niezle

[Sigrid]

W sumie dajecie mi dziewczyny wiele do myślenia Zawsze wydaje mi się, że Kitek jest CHUDY Coklwiek by się działo i ile by nie zjadł - mam wrażenie, że to zabiedzone kocię
TŻ od dawna mówi mi, że sprawa wygląda zupełnie odwrotnie i w przypadku ko-synka mam chyba bielmo na oczach Do tej pory uważałam, że jest uprzedzony I zazdrości

Moze zweryfikuję ten pogląd i przegonię Rudego przez jakąś ścieżkę zdrowia

[kropka75]

To chyba reguła w takim razie, że kocie opiekunki są ślepe, w przeciwieństwie do trzeźwiej patrzących opiekunów.

U mnie teksty o tym, że Dydek jest gruby pojawiły się już jakiś czas temu, ja zakumałam w tym tygodniu.

[Sigrid]

Tak, bo te marmurkowe prążki na grubym kocie rozwijają się tak pięęęęęęknie
To dlatego nic nie zauważamy

[Ella]

Kochanie, jak to dobrze,
że znowu piszesz o Twoich słodkich pieszczochach
Naprawdę miło poczytać... to balsam dla mnie
I cieszę się, że zobaczyłam rozczulające fotki obu Koteczków,
te na fotelu, w czułych objęciach
Wymiziaj Kitka i Alienika od ciotki, E.