Wracajac do domu zadzwonila do mnie pan sprzatajaca (po ostatnim oskarrzeniu, ze prawie zabila kota
, bardzo uwaza i dzwoni z kazdym mialknieciem- i dobrze 
) i mowi, ze Dyzia trzeba zamykac 
ja zdziwiona pytam jak to zamykac a pani na to, bo on chodzi po kuchni (podlodze) i Moli go chce lizac
...ucieszylam sie bardzo, ze wyszedl z pod schodow...
Wieczorem nakarmilam Dyzia innym jedzeniem (bo przygotowana p[apke z miesa, chrzastek, skorupki, marchewki, odrobiny oleiu, siemienia lnianego itp..olal
no coz) w postaci zmielonego korpusu kurczaka z kosciami i innymi dodatkami i myslalam, ze poszedl spac...tak jakos sie za nim stesknilam i poszlam sprawdzic co u niego..a Dyzia nie ma
zaczelo sie ogolne przeszukiwanie domu..nic
w pewnym momecie rozpaczy patrze a pod szafka kuchenna wystaje kawalatek lapki (mam kuchnie skonstruowana w ten sposob, ze jest plyta grzewcza, pod spodem piekarnik i jeszcze nizej zaslepka-powinna byc szuflada- i w tyle tej "szuflady" jest wyciecie na kable do piekarnika) moje "szczescie" weszlo do tej przestrzeni pod piekarnikiem i sobie spalo
dzis jedziemy na wizyte do Pani Soszki...troche sie boje, ze on przesadza z tym bieganiem-bo to nie jest chodzenie....
moj maz mowi "i tak zle i tak nie dobrze" i ze ja najpierw placze, ze nie chodzi a jak chodzi to tez zle...ale wiecie o co mi chdzi..
