Wawe pisze:Bardzo się cieszę z takich wieści.
Wracając do diety... hmmm, faktycznie przydałoby się trochę przystopować jego apetycik, bo biedne, kochane łapinki nie powinny jednak dźwigać zbyt wielkiego ciężaru.Tylko nie pytaj się mnie, jak to zrobić, bo wystarczy popatrzeć na moje tłuściutkie panienki (szczególnie młodszą), żeby wiedzieć, że nie potrafię odmówić im niczego.
A jeszcze mniej mój TZ, którego cwaniary niejednokrotnie w nocy biorą na litość, udając umierające z głodu kotki.
Wyściskam, oczywiście..
Nie bardzo wiem, jak mam Nikusiowi ograniczyć jedzenie.. On nawet nie udaje, że umiera z głodu.. Po prostu wcina wszystko co napotka na swojej drodze.. Miski reszty stawiam wyżej, bo wiem, że na razie nie da rady tam wleźć.. Ale jeśli przez moją nieuwagę coś zostanie w zasięgu Nikusia, to znika natychmiast.. I nie ważne ile tego było do zjedzenia..
Pilnuję tego strasznie, ale czasem brakuje mi ręki albo nawet dwóch.. I ten spryciarz to wykorzystuje.. Nawet nie wiedziałam, że można tak szybko jeść.. 
Na razie jeszcze Nikuś wygląda jek średniej wielkości dorosły kot.. I tu pojawia się kolejna wątpliwość.. Czy Nikuś gromadzi jedzonko na zapas, czy w szybkim tempie uzupełnia braki..
Jeśli to drugie, to gdzie jest granica, poza którą znajduje się to pierwsze.. A to wszystko dlatego, że tak naprawdę nie wiem w jakim wieku jest Nikuś..
Jak przyjechał, to podobno miał 3 miesiące.. Jest u mnie jakieś półtora miesiąca i ma około roku..
Czas bywa jednak pojęciem względnym..
Muszę chyba bardziej intensywnie z nim ćwiczyć..
Niech się więcej rusza..
A po weekendzie pójdziemy do weta na kontrolę.. I wtedy sobie porozmawiamy o żywieniu Nikusia..
Zjadała wszystko swoje, wyżerała z miseczki Lilo... Na początku kociątko było bardzo chore i mocno, mocno cieszyliśmy się z jej apetytu, bo jak je, to organizm ma siły do walki z chorobą. Potem gigantyczny apetyt zwalaliśmy na jej historię (kociak znaleziony na jednym z gdańskich osiedli i przyniesiony do schroniska). I cały czas mieliśmy nadzieję, że w końcu przyzwyczai się do faktu, że w tym domku nie zabraknie jej jedzonka. Nie sprawdziło się - koteczka cały czas je tak, jakby za chwilę miało jej zabraknąć i jakby ciągle musiała walczyć o pełną miskę.
