OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

meg11 pisze:Świetny opis dodaj może jeszcze co kotu było?

No pisz, jaka diagnoza Kajtka?

**Adopcje: 10 >>**

egwusia pisze:
meg11 pisze:Świetny opis dodaj może jeszcze co kotu było?

No pisz, jaka diagnoza Kajtka?

Nie piszę bo jeszcze jej nie znam :oops:

Wypisy robią później. Poprosiłam o niego ale musi się odkopać :roll:

w stercie innych. Spokojnie poczekać trzeba.
Jednak, moim zdaniem, nie było "drastycznej" ingerencji w paszczy Kajtusiowej. Ale to co zrobiono, stawiam na wyjecie nici , zdecydowanie zmieniło charakter kota. Jest spokojniejszy. Mniej wku***ony :mrgreen:

Przestał ciągle leżeć w kuwecie. Lub "na chlebak" obok. Teraz podejmuje próby rozwalenia się na swej małej przestrzeni. Nie ślini się. Nawet do mnie zagaduje krótkimi mrukami gdy podchodzę. Owszem wali jeszcze łapą i szczerzy zęby :strach:

ale już bez takiej zajadłości. Wypada wszak pokazać białogłowej ,kto rządzi w tych kratach. :smokin:

Bywa, że rankiem popędza mnie bym szybciej jadło przyniosła. Nareszcie zaczyna robić się biały w miejscach gdzie taki powinien być. Ma apetyt co cieszy. Wszystko załatwia do kuwety. Nawet przy zakopywaniu urobku już tak żwirem nie sypie.
Gdy pojechał do lecznicy to wzięłam się za sprzątanie tego co wysypał. I było tego mnogo a nawet więcej. :strach:

Jak ten współczesny kopciuszek :placz:

wydłubywałam ziarna żwiru z różnych dziur i zakamarków. :strach:

To dorosły kot co to nie miał łatwo w życiu. Smutne to wszystko. Rzuciłam mu myszkę ale nie wiedział co z nią zrobić. Bunia zareagowała tak samo. Moje doroślaki szaleją z nią a te sieroty trzymają się z dala od "sprzętu". Czy kiedyś miały beztroski czas? Wiem, głupie pytanie. :oops:

Żarcie dostawały ale reszta ich życia to próby przetrwania do następnego dnia. Do kolejnej michy

Trzymajcie się ! :201461

**Adopcje: 10 >>**

aseret pisze:Trzymajcie się !

Próbujemy

Dziś rano trochę dziwne zdarzenie mnie spotkało.
Rano jak zwykle pobiegłam :wink:

z kateringiem. Ciemno jeszcze było. Taka pora :placz:

Przy kotłowni już widziałam świecące się oczy kotów. A na stołówce do mych bystrych :wink:

uszu doszedł szelest. Przy latarce zauważyłam jeża siedzącego w pojemniku z suchym. Całkiem spory ale nie wielki. Nie przestraszył się światła i mnie. Przywykłam, że zwiewają gdy tylko promień światła z nich schodził. Zajęłam się wyciąganiem misek, które wzięłam do mycia. I pojemników z daniami :lol:

Gdy chciałam postawić michy utrudniał mi w tym...jeż! Nie zwiał! A teraz "biegał" od pojemnika do pojemnika sprawdzając co w nich jest. A było jeszcze pusto :placz:

Mały bystro zareagował gdy usłyszał pierwszy "plusk" nakładanego żarcia. Biegusiem ruszył ku dźwiękowi. A tam był gotowany kurak i pocięte szyjki. Z wielkim mlaskiem i apetytm zabrał się za jedzenie.. Miał w jeżowym tyłeczku moją i kotów obecność. Dokończyłam wykładanie. Odchodziłam z dziwnym obrazkiem w pamięci. W środku stołówki żarł rozparty jeż. A po obu stronach nieśmiało dwa przyczajone koty wyjadły swoje racje.

Jeże muszą się teraz najeść na zimę, im okrąglejsze i większe, tym lepiej

Jeże są takie śliczne, że przyjemnie się na nie patrzy.

OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

Kto przegląda forum