[MaryLux odeszła ]InkaPigulinka [*] 63 DT ŻEGNAMY MARYSIĘ

[Senanta]

Marysiu świat bez Ciebie stał się uboższy [*]

[moś]

Żegnaj Marysiu........smutno. Spotkaliśmy się raz w realu

[milu]

Bardzo mi przykro... [*]

[Meteorolog1]

Marysiu świat bez Ciebie stał się uboższy [*]

Zapewne. Też tak uważam. Nie znałem Mary osobiście, ale żałuję że nie będzie jej już z nami w towarzystwie miłośników kotów. Sądziłem, że będzie inaczej. Myślę że Mary powitały jej koty i razem są szczęśliwi.

[Hannah12]

Żegnaj Marysiu, będzie mi brakowało naszych rozmów telefonicznych, które często mi umilał jazdy samochodem.

[aga66]

[*]

[izka53]

nowotwór gardła...

Przykre bardzo, ale - napiszę brutalnie - tak szybka śmierć była darem od losu. Nie doczekała bólu, gdy maksymalna dawka morfiny jest za słaba, gdy ból odczłowiecza. Nie miała świadomości, że tu już ratunku nie ma, żyła z nadzieją na wyzdrowienie i powrót do pracy

Dziękuję za tą informację.
Dużo wyjaśnia - np brak "leczenia".
Wiem że, czasem jak NIC ZROBIĆ SIĘ NIE DA, to lepiej nic nie robić .

Niech spoczywa w pokoju .

egwusiu - mój mąż zmarł na raka przełyku. Był świadomy niemal do samego końca, okropnego końca. Byłam wówczas jego żoną już tylko na papierze, od wielu lat, ale jednak wiele nas łączyło, ciężko było patrzeć, nawet sporadycznie.
Czytałam wątek i truchlałam, bo założenie tracheotomii, PEGa, nieudana gastroskopia, oznaczało, że wszystkie struktury w gardle były zniszczone już w momencie tomografii. A niestety wszystkie nowotwory w obrębie glowy i szyi są jednymi z najgroźniejszych i najtrudniejszych do leczenia. Może naświetlania zmniejszyłyby trochę guza, ale to nie przywróciłoby Marysi zdolności mówienia, jedzenia. Nie wróciłaby do swojego ukochanego oprowadzania, nie zjadłaby tego serniczka czy też pierniczka z galaretką. Czytałam te Wasze posty i serce bolało, bo przecież nie mogłam napisać swoich doświadczeń, nie mogłam odbierać Marysi marzeń i nadziei.

Tak, niech spoczywa w spokoju, cierpieć już nie będzie

[Fatka]

Myślę, że wielu tu czytało i truchlało, ale nikt nie dawał poznać. I dobrze. Dobrze, że miała wsparcie miauowe.

[madrugada]

Mary, to nie tak miało być, zupełnie nie tak... Tak bardzo kochałaś życie, a ono nie dało Ci szansy.
Jesteś już w tym lepszym świecie. Nie ma bólu ani strachu. Głodu, ochoty na zwykłą parówkę, która nagle stała się nieosiągalna. Nie ma powodzi, wojen, ani globalnego ocieplenia.
Jest wieczna wiosna. Idziesz piękną łąką porośniętą zieloną trawą i krokusami. Świeci słońce, lekki wiaterek smyra Twoje włosy. A wokół Ciebie radośnie biegają wszystkie koty, które czekały tam na Ciebie. Czujesz spokój i radość. Jesteś wolna.
Do zobaczenia, Mary...


Iza, dziękuję za Twoje wpisy. Tak, Mary miała dużo szczęścia, że odeszła szybko i nieświadomie. Dobrze, że został jej oszczędzony ten wielki ból.

[WarKotka]

Marysiu....

[Dorota]

Listopad 2023
Zdjęcie złapane w tv


Mary... [']

[czitka]

Ten smutny dzień powoli dobiega końca, tyle nas tu a tak pusto...
I tyle pięknych słów, tyle żalu i smutku, tak trudno to wszystko zrozumieć...
Byłam od początku bliżej, wiedziałam więcej, ale podobnie jak Iza, nie pisałam na wątku Marysi o niczym, co mogłoby zabrać nadzieję, że jeszcze wszystko da się odwrócić...
Jasnym było już po pierwszym tomografie, w końcu listopada chyba, że tej walki Mary nie ma szans wygrać. Ale wszyscy, nawet bardziej zorientowana ja, mieliśmy jakąś totalnie irracjonalną nadzieję, że może jednak...
Nie udało się, nie mogło, zaawansowana choroba zaatakowała bezwzględnie.
I nie była to wina lekarzy, tygodniowych terminów, czekania na kolejne badania, nie w tym przypadku.
Tak, system działa źle. Ale kolejni lekarze, czy to na sorach, w klinice, w przychodni, pracownicy pogotowia ratunkowego, opieka pielęgniarska w szpitalu-wszyscy cierpliwi, delikatni, empatyczni, pełni wyrozumiałości i cierpliwości. Zmęczeni, przepracowani, ale zawsze gotowi pomóc pacjentowi. Tak zapamiętałam wszystkie moje i Marysi pobyty w placówkach służby zdrowia do momentu, gdy opiekę przejął brat, potem było zapewne podobnie.
Czekam na informację od brata Marysi o terminie i miejscu pogrzebu, jesteśmy w kontakcie.
I wtedy zorganizuję zbiórkę na nasz forumowy wieniec.
Bardzo smutno.

[madrugada]

czitko, przytulam Ty byłaś na miejscu i przyjmowałaś na siebie te wszystkie terminy, wizyty, diagnozy, wyniki... To wymagało wielkiej odporności psychicznej. Na pewno to było dla Ciebie bardzo obciążające. Dziękuję Ci, że opiekowałaś się Mary, że zwyczajnie byłaś przy niej, choć to było bardzo trudne.

[ruda_maupa]

Tyle się mówi w telewizji np że przy nowotworach ważny jest czas, podjęcie leczenia jak najszybciej ale niestety to nie działa tak jak powinno. Na moim przykładzie: w lutym zeszłego roku wizyta u ginekologa i diagnoza że chyba mięśniak trzeba zrobić łyżeczkowanie macicy ( już mnie to zaniepokoiło bo po menopauzie mięśniaki zanikają a nie rosną), termin ponad miesiąc „po znajomości”, bo inaczej byłby maj, po łyżeczkowaniu prawie miesiąc czekania na wynik z histopatologii bo była Wielkanoc. Diagnoza rak endometrium G2, wskazana operacja i usunięcie „wszystkiego”, znów ponad miesiąc czekania na operację. Udało mi się że ktoś zrezygnował i w ciągu tygodnia zrobiłam rezonans i tomografię. Znów prawie miesiąc czekania na operację, zrobiono mi histerektomię radykalną. Na wynik tym razem nie czekałam długo, po operacji wyszedł stopień G1. Konsylium podjęło decyzję że nie ma dalszego leczenia tylko kontrole co pół roku, ginekologiczna już za mną niby jest dobrze, w czerwcu tomografia i wtedy się okaże czy „dziada” nie ma gdzie indziej.

[Meteorolog1]

czitko, przytulam Ty byłaś na miejscu i przyjmowałaś na siebie te wszystkie terminy, wizyty, diagnozy, wyniki... To wymagało wielkiej odporności psychicznej. Na pewno to było dla Ciebie bardzo obciążające. Dziękuję Ci, że opiekowałaś się Mary, że zwyczajnie byłaś przy niej, choć to było bardzo trudne.

Cała prawda.