OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[ASK@]

O cholera daj znać co z ptaszydłem .

Niestety Wrona nie dała rady. Jedyna pociecha w tym, że została zaopiekowana. Nie umierała męcząc się w pełnym słońcu. Narażona na drapieżniki i głupich ludzi. Pan Radosław nie wyklucza gorączki Zachodniego Nilu. Podobno już miał kilka przypadków w Otwocku. Jeśli tak to ny nie przeskoczymy tematu. Nie da rady zabezpieczyć wszystko. Poza tym nie wiadomo jak by tego dokonać. Pytał Pan Radek mądrych (w warszawskim zoo między innymi) i nikt nie potrafił udzielić mu rad dotyczących leczenia i zabezpieczeń. Wrona to był dorosły osobnik. Nie podlot. Szkoda.
Lataj Wronidło pod tęczowymi chmurami (*)

Utrzymując ptasi temat opowiem Wam co dziś mnie spotkało.
Jak zwykle rano poszłam karmić koty. Dotarłam do kortów. Bunia dostała jeść bo przyszła a ja polazłam po michy stojące pod podłogą. W świetle czołówki zauważyłam coś dziwnego przy misce z chrupami. Po dokładnym obejrzeniu rozpoznałam, że to leży ...sroka Kiedyś sroki potrafiły wejść w tę dziurę i zdemolować , wydziobać żarcie kocie Dlatego wejście zasłaniam dodatkową deseczką. Wczoraj tego nie zrobiłam. Więc pierwsza myśl była, że ptak wszedł tam po delicje i nie mógł się wydostać. Po zastanowieniu jednak odrzuciłam ta myśl. Dlaczego? Ano dlatego ,że wcześniej każda która nie potrafiła wyjść swoim miotaniem "przestawiała meble" A teraz był porządek. Weszła bo chciała umrzeć w ciemnym miejscu będąc chorą? Może tak a może nie. Jest jeszcze jeżowa opcja. Że to one zaciągnęły truchło do stołówki. Niemożliwe? Może tak a może nie. Jednak byłam świadkiem jak słodkie jeżątko ciągnęło za skrzydło martwego gołębia w sobie znanym kierunku. Do tego zapierdzielał tak szybko jak samochód dostawczy z drobiem. Po co mu ten trupek był potrzebny. Widać miał jakiś plan. Dlatego i ta myśl mnie naszła. Wyjęłam sroczydło. Nie zostawię tam ciała martwego ptaka bo zrobi się tam dom pogrzebowy gdy ciało będzie się rozkładać.
Szkoda jej. Jaki to piękny ptak taka "zwykła" sroka.
Lataj Sroczydło pod tęczowymi chmurami (*)

[IrenaIka2]

Może to też wirus?

[ASK@]

Może to też wirus?

Wszystko możliwe. Może była wrona już na tyle słaba, że coś zaatakowało ją. Rany były nie fajne. Biedna była. Nikt, dokładnie nikt nie powinien tak cierpieć.

[aga66]

Tak dokładnie. Cóż ona winna

[ASK@]

Dzień, jeszcze czarny, przywitał mnie mocną ulewą. Leżałam i słuchałam jak wielkie krople walą w okna. Szum ściany opadającego deszczu brzmiały jakby ściana betonowa waliła się. Zastanawiałam się czy mam iść do kotów. Tak strasznie leje, że nie wyjdą na stołówki. Ale są i miejsca zakryte gdzie żarcie można zostawić. Tylko że niektóre mają dojście przez chsszczory. A wiadomo, że krople wiszące na konarach i witkach spadną na mnie. Nie jest to fajne uczucie gdy prawie do rowka ci wodospad leci Pomyślałam, że wezmę więcej puszek i pójdę z nimi. Plus saszetki i suche. Ale w dwóch miejscach powinnam zostawić nerki. W kotłowni i na kortach.
Koty wyczuły, że nie śpię już i zaczęły podchody. Fałszywce wtedy bardzo mnie lubią. Gadają, baranki strzelają, podkładają głowy pod rękę, gryzą palce i chodzą...chodzą...chodzą... Jakbym autostradą była Wstałam. Wycieczka przeniosła się do kuchni okupując podłogę i blaty. Zdałam sobie sprawę, że nie ujdzie mi bezkarnie szykowanie dwójce dzików nerek a moim danie puszki. Więc zrobił się normalny poranek. A na katering wzięłam i puszki i nerki z wątróbką. Siata i plecak pełny. Obładowana jak pustynny wielbłąd w karawanie, ruszyłam. Strasznie ciemno jeszcze było. W momencie wyjścia deszcz jakby ulitował się i zaprzestał padać. Szybko zdałam sobie sprawę, że z moich postanowień nici będą. Już po drodze spotkałam czekające dwa koty. Niecierpliwie prowadziły mnie do misek w krzakach postawionych. Na kotłowni to samo. Tylko oczy błyszczały gdy je światłem uchwyciłam. Co było robić, wlazłam i w te krzaczyska pozwalając narażając się na zmoknięcie. I tak się stało. Po wyjściu byłam cała mokra. I zła za głupotę. Choć za chwilę nie miało to znaczenia bo niebo znowu kran odkręciło. Do kortów doszłam podwójnie namoczona. Bunia była. O lesie nawet nie wspomnę. Tam załatwiłam sobie cudne adidaski bo "droga" to był jeden basen. Wróciłam do domu co i raz włażąc w kałuże. W słabym świetle widać było tylko błyski. A błyski okazywały się sporymi oczkami wodnymi. Odpuściłam uważanie. Bo to nie sprawdziło się. Do domu wróciłam jeszcze ciemną nocą w strugach deszczu. Moje przemyślenia nic nie wniosły.
Myślałam, że koty nie wyjdą w taką pogodę a były. W jakiej są desperacji jeśli, mimo pogody okropnej, czekają na swoje porcje.
Nie ma to tamto. Trzeba iść a potem suszyć się. Wyskubywać liście, igły i gałązki z włosów. Mokry żel dobrze trzyma te naturalne ozdoby
Było mi zimno, mokro i byłam zmarznięta. Tylko, że ja wróciłam do ciepłego domu pod kołderkę. A futra do swych "brałogów". Ja przebrałam się a one musiały czekać aż im namoczona sierść wyschnie.
Trudne i smutne to wszystko.

[IrenaIka2]

Dobrze, że chociaż brzuszki pełne ...

[egwusia]

Z moich doświadczeń wynika, że koty krótkowłose nie przemakają. Z wierzchu kapie, a podszerstek suchy.
Taki Tobiś np


Wychodzi na deszcz, wraca , mokry jest tylko z wierzchu( lubi wycieranie) znowu wychodzi a jakże na deszcz .

A mógłby poleżeć w suchym.

[ASK@]

Kilka dni chłodniejszych i widać różnicę w...znikaniu żarcia. Nie psuje się wszystko szybko więc znika. Mają czas spokojnie zjeść. Do tego chłód wygania muchy i osy. Os koty się boją.
Jest ciemniej. Ptaki długo nie odzywają się. I nie pokazują dopóki widno się nie zrobi. W takie nie fajne ranki nie ma też nietoperzy. Aż dziwne. Może zimno wpływa i na nie.
Trochę ostatni czas lekko zwariowany. Na zmianę pogody moja migrena odezwała się. Cholera jedna. Więc cipię jakoś.
Walczę z TZ o jasność w pokoju. Ja opuszczam rolety bo mi mrok pomaga. On ciągle podnosi bo mu ciemno. I tak się bawimy oknami.
Do tego sporu włączają się koty oczekując otwarcia wybiegu. Największą miłośniczką wolności jest Klara. Czy gorąco czy chłodno uwielbia dulczyć za oknem. Jest wtedy spokój. Gdy nie ma możliwości wietrzyć tyłka to zajmuje się robieniem oczek wodnych w kuchni. Zetrze się jedno a zaraz pojawia się kolejne. Chodzę na bosaka więc czuję każdą kropelkę. Trzeba ścierać, ścierać... Gdy tego się nie zrobi mokro zaczyna być wszędzie. Koty włażą w kałuże, roznoszą i zostawiają ślady wilgotnych łap.
Bo w czasie deszczu dzieci się nudzą.

[meg11]

Wirus gorączki zachodniego Nilu w Warszawie.Są znajdowane martwe ptaki.

[ASK@]

Wirus gorączki zachodniego Nilu w Warszawie.Są znajdowane martwe ptaki.

Ale są wątpliwości. Zbadane ptaki nie wszystkie miały wirusa. Cześć miała toksyczne odczyty jakby zatruły się. Cały czas trwają badania. Więc wirus nie jest pewną opcją.
Czytałam post kobiety, której pies zatruł się wyłożona trucizna na gryzonie. Co jest okropnie ważne, stało się to w miejscu publicznym gdzie są korty i tereny do spacerów. Znaleziono rzucone w różne miejsca, pod chmurką, gdzie trutka była wyłożona. Zrobiła to firma zajmująca się tym. Na zlecenie. Ogólnie dostępny jest ich produkt. Nie ma ostrzeżeń. Niebezpieczeństwo dla zwierząt, ptaków i ludzi. Władza nie specjalnie się przejęła doniesieniem. Tak jak policja. Niczego nie zabrano i nie zlikwidowano. Ciekawe w ilu miejscach stolicy ta firma działała. Korty nie chcą ujawnić jej nazwy.

[meg11]

Czy czasami korty nie są państwowe? gdzieś powinny być dane z kim i na co zawierały umowy i za ile.

[ASK@]

Czy czasami korty nie są państwowe? gdzieś powinny być dane z kim i na co zawierały umowy i za ile.

Nie wiem czyje są warszawskie korty ale organizacja działa już i żąda informacji jaka firma dostała zlecenie. Najgorsze to, czytając post, że policja, straż miejska czy inne instytucje olewają temat.

[mziel52]

Trutki były na Mokotowie
https://miejskireporter.pl/potezne-ilos ... ecDIUiJZww

[ASK@]

Trutki były na Mokotowie
https://miejskireporter.pl/potezne-ilos ... ecDIUiJZww

Niestety jest podejrzenie, że firma rozrzuciła trutki i w innych miejscach Warszawy. Korty nie chcą podać nazwy ale myślę, że dojdą do tego. Władze nie przykładają się ale będą musiały bo działacze nie odpuszczają.

[ASK@]

Wracałam z bazaru. Nie lubię tam chodzić. Ale czasem wybieram się. Po orzechy wiewiórkom. Teraz po słoneczniki dla ptaków. No i zaopatrzyłam się w fasolkę szparagową, którą uwielbiam
I por piękny i duży, który w sałatce jest najlepszym dodatkiem do obiadu.
Wracam przez las. Słyszę znajome ciokanie. I darcie kory małymi łapkami. Stoję i szukam skąd odgłosy lecą. Namierzam dorodną sosnę, po której pniu szaleją dzieci wiewiórcze. Wywalam oczy z zaskoczenia. Jedna wiewióra przyzwoicie ruda. Taka dorodna marchewka. Ale druga to...czekolada mleczna. Piękny kolor ubranka. Niespotykany. Gdy były obok siebie tworzyły ciasteczkowy przekładaniec.
Natura potrafi zaskakiwać