Mami i pustka- żegnaj Cosieńko...

To prawda, Pasio i Bratu samą swoją obecnością utrzymywali inne koty w bezpiecznej odległości. Jak ich nie ma, to teren niczyj, obecność dziewczyn tylko zachęca kocury.
Odeśpij poprzednią noc! Kciuki za założenie nowego kołnierza!!! :ok:

I niech się wreszcie zagoi! :ok:

Do zagojenia to daleko jeszcze, bardzo chcę mieć nadzieję, ze się uda tym razem...
Już miałam spać, ale muszę to napisać: przed chwilą niechcący zażyłam bupaq :roll:

Tak kombinowałam z dawką dla Cosi w malutkiej strzykawce, tak usiłowałam w jakiś sposób w tym kołnierzu poprosić, żeby pozwoliła strzyknąć, i z tyłu ja i z przodu i na kolanach, a Cosią się wygina, kołnierz się kręci, ja pochylona nad nią bo ciemno i kiepsko widzę i nie wiem jakim cudem prysnęła mi ta malutka dawka na wargi :roll:

To jest w smaku paskudztwo. Piekąco-szczypiące. I smak zostaje bardzo długo, nieprzyjemne to.
Teraz obie będziemy naćpane, bo Cosia dostała drugą, nową porcję.
Dobranoc.

No naprawde, ruda na myszach rownie ciekawa w smaku, ale chyba bardziej relaksacyjna niz od razu kotu leki zabierac

.
Jak obie chrapniecie, to jutro pol forum bedzie pukac do topiku, jak nic.

Przynajmniej pokazałaś Cosi że to nie trucizna :lol:

A Cosia Ci pokazała że to paskudne;) Oby jutrzejsza zmiana kołnierza przebiegła pomyślnie. Dobrze że MaryLux pomoże :ok:

Spokojnej nocy, może coś fajnego po bupaqu się przyśni?;)

O, własnie - kolorowych, bupaqowych snów! Dla was obu. Cosi może się przyśni Silver, a Tobie? Może Placido? :wink:

czitka, żyjesz po tym bupaqu?

Żyje tylko pewnie odsypia po naćpaniu!

Żyjemy obie, Cosia po kolejnej dawce, ja już podziękowałam, może jutro

.
W nocy działy się dziwne rzeczy, był Placido, zaśpiewał, nie chciał zostać na włościach, wybrał Hiltona

Ale potem było gorzej. Rano odkryłam pozwijane chodniczki w przedpokoju, porozwalane buty, to nie Placido...
No jest problem, teraz serio. Obce koty mi biegają w nocy po mieszkaniu, to nie Nulka. Jak zamknę kotowi dziurę, to Nula nie wejdzie. I tak jest ostatnio chyba wystraszona, ona się boi obcych. Mniej je, bardziej gdzieś schowana pod krzakami, do domu prawie nie zagląda...Może zmieniła stołówkę, a przecież dogadzam jak mogę. Źle to wszystko wygląda. Przestałam karmić jeże, muszą same dać radę, ślimaków pod dostatkiem. Poszły sobie na działkę Działka i dobrze, nie mogę żadnego jedzenia rozrzucać po ogrodzie.
Silver super śliczny kot, młody, czyjś albo niczyj, nie ważne, gdyby ktoś był może chętny...On się oswoi w 5 minut, to będzie kot-ozdoba. Nikt? Serio nikt? Sporo osób zagląda na wątek, z forum, nie z forum...Halo, jesteście? Silver szuka domu

Ja nie, ja już absolutnie nie.
Nulki mi bardzo żal teraz, ona się zaczyna go bać

.
Nie śmiesznie jest.
Ani trochę.
Jestem na forum od dwudziestu chyba lat. Zrobiłam dla wielu kotów wszystko, co w mojej mocy, kilka znalazło domy, kilku dałam dom na wiele lat i opiekowałam się nimi najtroskliwiej, jak potrafiłam.
Już nie mam sił, nie mam w życiu czasu dla kolejnych kotów. Już zero ruchów z mojej strony.
No to się wyżaliłam. Pewnie bez sensu. I bez nadziei. Może jednak...
Jedyne co mogę, to zrobić kilka zdjęć Silvera, jak się pojawi. Czasem cuda się zdarzają...

Silver przed chwilą. Tak pogonił Nulkę, że przerażona wpadła schować się w domu. Nie je. Martwię się.

Kurcze, no rzeczywiście sytuacja nieco się wymyka spod kontroli. Nulka zestresowana, kocury się pchają do domu... Nic mi do głowy nie przychodzi mądrego. Bo faktycznie jakby dziurę zamknąć to i Nulka nie wejdzie...Może ktoś mądrzejszy coś wymyśli.

takie dobre wyjście to kotowi dziurę zrobić na otwieraną chipem. Ale....raz, ze to koszty, dwa, ze Nulkę trza by zachipować, co wiąże się ze złapaniem kota i dostarczeniem do weta (biorąc pod uwagę, że znów mogłoby być podejrzenie wścieklizny to :strach:

)

Mniej skuteczne - nie dawać jeść na ogrodzie, także Cosi i Nulce. Silvera przeganiać konsekwentnie. Ale dziwne, że Nulka się go boi, kocice są z reguły bardziej bojowe niż kocury, a przecież ona jeszcze młoda, sprawna, odpasiona :wink:

Menda unika Luśka sąsiadów, ale ona już też geriatria, te 13+, a ile ten plus, to tylko ona wie, a to roczny wypłoch, który chciałby się bawić z KOTEM. Tyle, ze wystarczy, jak zbliży się za blisko, wtedy ciche zawarczenie i gówniarz się wycofuje.
Myszkę muszę pilnować, bo ona teraz czasem też idzie na spacerek, a ogłuchla zupełnie. Lusio jest baaaardzo zainteresowany. I wiem, ze gdyby Gucio i Pietruś żyli, to miałąbym na ogrodzie koci gang Olsena (każdy kot to kumpel, a każdy kocur to oferma).
BTW - te 10/12 lat temu to Mycha pilnowała porządku "w obejściu", to ona dawała każdemu obcemu wpierdziel, to ona była przeciwna zadomowieniu się na podwórku Mendy z potomstwem

o matko.... on niekastrowany, dobrze pamiętam? By się przydało złapać kocura na zabieg, ale kto to zrobi.... czitka absolutnie nie piszę o tym do Ciebie, wiem, znam ten stan totalnego wyczerpania i braku sił..

A co da wykastrowanie Silvera? Jedynie tyle, że się stanie bardziej domowym i łagodnym kotem, kolejnym, który zainstaluje się u mnie, bo nikt go nie weźmie. Już nie. Już koniec.
Kotowi dziurę zlikwiduję, nie chcę kolejnej zimy z temperaturą 16 stopni w domu.
A mój stan wyczerpania jest taki, że przyjechała MaryLux, przygotowałam kołnierz do zmiany i nie podjęłam nawet próby. Ręce mi się trzęsą, nie umiem Cosi podać bupaqu, nie potrafię posmarować maścią uszka, bo kręci głową. Siedzę i ryczę. Boli żołądek. Nie dam rady już nic. Koniec.
Może to mój ostatni post o kotach, z kotami, wśród kotów, bo Cosia, bo Nulka, bo Silver ....
Nie mam już siły, niech się stanie co ma się stać. Nie daję rady, trudno.

Olu, wyrycz się, tak na spokojnie. Masz coś przeciwbólowego dla siebie ? serio, ból, nawet nie taki mocny, ale częsty, potrafi odebrać wszystkie siły, , także te psychiczne.
Nic madrego w tej chwili nie napiszę, bo nic mądrego nie ma. Masz mój nr, może wygadanie się trochę pomoże

Kastracja sprawi może, że nie będzie atakował Nulki. Ale to nieważne w tej sytuacji, w Twojej sytuacji i samopoczuciu... :roll:

Oleńko, dobrze, że MaryLux jest przy Tobie, ale gdybyś chciała sie wyzalić komus z natury optymistycznemu, to wiesz...
Wszystko będzie dobrze, może spróbuj zasnąć, sen pomoże zobaczyć świat w mniej ponurych barwach. Sen i odpoczynek. I może jakiś chemiczny wspomagacz nastroju...

Mami i pustka- żegnaj Cosieńko...

Kto przegląda forum