Niech ten durny mocznik spadnie!
Bardzo, bardzo dziękujemy nieustająco za wirtualną opiekę nad nie moimi kotami, nie dalibyśmy rady inaczej, dzisiaj robimy też zamówienie w Zooplusie, insulinę mamy na szczęście jeszcze na dwa miesiące.
Zimno się robi rankami i w nocy, ale Pasiowi, Bratu i Mami się wszystko pokręciło, bo jak dzień ciepły, to w Hiltonie postanawiają spać i ja z latarką do ogrodu chodzę sprawdzać do pierwszej w nocy, czy śpią i czy wszystko w porządku. No śpią. Robią ziew na mój widok i przewracają się na drugi bok. Potem z łomotem koło trzeciej trzy razy robią wejście smoka przez kotowi dziurę, coś pojedzą i koło piątej znowu wychodzą, żeby o siódmej wrócić. Zamknąć kotowi dziury nie można, bo walą głowami w szybkę i wyją na trzy głosy do oporu. Kiedy się wyśpię- nie wiem
.Dobrego dnia wszystkim!
Czitka już jest na emeryturze 
.
, myślałam o takiej bardziej przyziemnej 
. W pracy podobno na mnie czekają, mam odpocząć i za rok wrócić, no ale jak odpocząć jak spać nie można? Jest coś takiego jak wypalenie zawodowe, zwłaszcza u nauczycieli, mam to i pomimo przejścia na emeryturę palę się dalej, nijak ugasić. Ponad 40 lat dydaktyki to dawka śmiertelna 
. No i wiecie, praca nie hańbi, lecz szpeci dodatkowo. Jak będę piękniejsza i młodsza, co oczywiście może się stać nagle i przeze mnie niezauważalnie na przykład w nocy, to się zastanowię nad kilkoma godzinami zleconymi w przyszłym roku, tak po prostu dla higieny psychicznej.
. Tu się wszystko rozbija o słowo "ktoś", "ktosia" też wtedy nie było i ja to rozumiem. Każdy ma swoje koty, swój tryb pracy, to nie jest organizacyjnie proste, bo ja też nie bywałam wtedy stale w domu, pracowałam na okrągło. Jeździliśmy na kroplówki, koty bywały również na dożylnych całymi dniami w szpitaliku. Insulinówkę opanowałam, to włos, Pasio nawet nie wie co ja i kiedy robię, nie ma najmniejszego problemu. Do kroplówek to już inna igła i większa odpowiedzialność. Wiem, że to może proste, ale ja tej odpowiedzialności na siebie nie wezmę, nie jestem weterynarzem. 
