OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[ASK@]

Dawno nie było wpisu o Gabrysi, to kilka słów dzisiaj. Pod tytułem - przypadek rudej blondynki. Czyli mój.... A co.

Byłam przekonana, że to ASK@ pisze

O, czyli nie jestem jedyną ?

Opowieść Agnieszki pod przesłaniem "jak łatwo zostać blondynką!"
Nie wahajcie się, przyłączcie się do Klubu

[ASK@]

Kaloryfery zaczęły grzać

Nawet najgorsi wrogowie, Sorrek i Teosiek dają radę z bliskością . Byleby futro sobie ogrzać.
Nieśmiała Sonny przełamała swoje lęki przed bliskością i też korzysta z dobrodziejstwa "żeberek ciepłych" .
Nie świadomie będąc również "parawanem" dla menszczyzn.
Na parapecie wyleguje się Uliś.

[mir.ka]

Kaloryfery zaczęły grzać

Nawet najgorsi wrogowie, Sorrek i Teosiek dają radę z bliskością . Byleby futro sobie ogrzać.
Nieśmiała Sonny przełamała swoje lęki przed bliskością i też korzysta z dobrodziejstwa "żeberek ciepłych" .
Nie świadomie będąc również "parawanem" dla menszczyzn.
Na parapecie wyleguje się Uliś.

nie ma to jak ciepełko

[meg11]

Upasłaś kotecki.

[aania]

Gdzie tam upasione, śliczne takie koteczki.

[Agnieszka-]

Pewnie, że nie upasione, wyglądają dorodnie i dostatnio

[IrenaIka2]

[meg11]

Kaloryfery zaczęły grzać

Nawet najgorsi wrogowie, Sorrek i Teosiek dają radę z bliskością . Byleby futro sobie ogrzać.
Nieśmiała Sonny przełamała swoje lęki przed bliskością i też korzysta z dobrodziejstwa "żeberek ciepłych" .
Nie świadomie będąc również "parawanem" dla menszczyzn.
Na parapecie wyleguje się Uliś.

Czyje uszy wystają z koszyka ??

[ASK@]

Wczoraj Lewusek trafił do kontroli pani dermatolog. Była bardzo zadowolona z jego postępów. Leki zostały zachowane jeszcze na 4 tygodnie. Do kolejnej wizyty. Oby ostatniej.
Nasze pobyty u doktor Marty trwają od kwietnia tego roku. Strasznie długo zajęło nam doprowadzenie nosa Lewunia do jako takiego wyglądu. Zaczyna czysto oddychać. Narosty zatykające wyloty dziurek zmniejszają się. Na miejscu zaognionych "górek" wielkich jak Himalaje co pasmem rozciągnęły się na zewnątrz, pojawiają się kawałki gołej i w miarę płaskiej skóry. Nie wiem czy mu futerko odrośnie.
Pani doktorka zdziwiła się widząc Lwusia w innym transporterze. Mniejszym i szczelnie okręconym opaskami plastykowymi. Z trudem go wyjęliśmy. Waży ...6,850 kg. Dużo. Sterydy rozbuchały mu apetyt. A swoją drogą apetyt mają w genach. Jest za grubawy, przyznałam to wetce. Tylko pytam doktorki, jak mam go odchudzić faceta jak młodziki w domach.
Potem wyjaśniłam skąd taka zmiana na malutką, ciasną kawalerkę. Gdzie tyłek kota zablokował sie i w dwie osoby trzeba było uwolnić

Historia była długa.
Bo to trafiła do nas Berni.
Bo to trzeba było klatkę rozłożyć.
Bo to zabrało Babci Kasi miejsce życiowe.
Bo to zabrało miejsce i w pokoju w ogóle.
Bo to wsio co tam stało np. drapaki poszły na przedpokój. A bambetle dookoła klatki lub na. I tam transporter wypasiony, pasowny na duże pupy, trafił.
A potem do niego wlazła Babcia Kasia i nie zamierza opuścić. Choć czasem ją widuję w ...klatce Berni na posłaniach. Gdy mała luzakiem jest puszczona. Lub w koszyczku.
Ma tam, w tym transporterze, pełną obsługę. Hotel pod pięcioma kotami... Tfu, gwiazdkami! I miska pod nos podstawiana. Kuwetka (podkład+kocyk) obok. Jak pisałam Kasia jakby się obraziła na tradycyjne kuwety. Choć wcześniej nie było problemów. Walczyć nie będę bo to dzikus. na siłę wozić do weta też nie będę bo niczym ją nie potraktuję. Każdy zabieg, lek, badania...to siatka i usypianie. Kasia to stareńki futerek. Jak świat na osiedlu. Ma z 16 lat. Z tego 15 na tzw. wolności zaznawała uroków życia.

I ...
Wracając do kontenerka...
Tadam tadam
Wyjątkowe, z trudem uchwycone , niepowtarzalne fotki Babuni Kasiuni.
Udało się zrobić zanim spierniczyła z fukiem.

[meg11]

Piękny pycholek.

[Agnieszka-]

Piękna godnie wyglądająca starsza Pani

[ASK@]

Meg11 to uszy Rituni.
Medal za spostrzegawczość.

[maczkowa]

Kasia jest śliczna

a jak Rudolf?

[ASK@]

Kasia jest śliczna

a jak Rudolf?

Dziś nie mogąc spać myślałam o nim. Wczoraj było kiepsko. Schował się u córki i tam urzęduje. Cisza i spokój. Nikt nie gapi się w oczy, nie obserwuje, nie pcha z miska, nie trzeba być czujnym. Wieczorem podałam mu p.bólowe. trudno, co ma być to będzie.
I tak leżąc sobie w zupełnej ciemności zarejestrowałam, że żadnego kota obok mnie nie ma. Od kiedy Rudzik "nie sypia z nami" reszta też się nie pcha. Druga w nocy a mnie aż niedobrze ze strachu. zaczęłam zastanawiać się. Pomyślałam, że wezmę urlop. Taryfę. Pojadę odprowadzić Rudzika na drugi koniec Tęczy. Trzeba się zdecydować. Tak zrobię.
Sorrek, jakby wyczuł moje bóle duchowe ,wskoczył na wyrko. Mraukaniem poprosił przesuniecie się. Uwalił się obok mnie. Ciepły. Rozmruczany. Nadstawiający do tulanek. Synek. Po pewnym czasie odpuścił klejenie i usnął. Złe myśli, złe rozterki wróciły. Wtedy...
Wtedy na mnie wylądował ...Rudolfik. Chudy pysiałek o zapadniętych policzkach znalazł się obok mej twarzy. Wielkie zielony oczy patrzyły na mnie. Mokry nosek zaczął się ocierać o mój. Położył się na klacie. Lekki jak piórko. Moja ręka wyczuła wszystkie kości. A on nie świadom moich łez prowadził pogadankę mrucząc spokojnie. Zagadywał uspokajająco. Poleżał zeskoczył. Widać jego szkielet nie wytrzymał bijania o mój. Posunęłam się bardziej ku środkowi robiąc mu miejsce. Poklepałam pokazując ,że jest wolna przestrzeń. Po namyśle znalazł się obok mnie. Ocenił metry kwadratowe , rozwalił i usnął.
Wraz z nim, jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, pojawił się Żwirek, Misiu i czarnuszki Lewusek i Środuś. Żwirunio wlazł na mnie wbijając wielkie łapiska w wątrobę. Polizywał łupinkę Rudzika. Tulił się do niego. Blokował dostęp. Bałam się ruszyć.
Na chwilkę zasnęłam trzymając dłoń na rudym futerku. Gdy obudziłam się już futerka pod nią nie było.
Przyszedł potem na śniadanie.
Dziś nie jedziemy nigdzie.

[mir.ka]

Kasia jest śliczna

a jak Rudolf?

Dziś nie mogąc spać myślałam o nim. Wczoraj było kiepsko. Schował się u córki i tam urzęduje. Cisza i spokój. Nikt nie gapi się w oczy, nie obserwuje, nie pcha z miska, nie trzeba być czujnym. Wieczorem podałam mu p.bólowe. trudno, co ma być to będzie.
I tak leżąc sobie w zupełnej ciemności zarejestrowałam, że żadnego kota obok mnie nie ma. Od kiedy Rudzik "nie sypia z nami" reszta też się nie pcha. Druga w nocy a mnie aż niedobrze ze strachu. zaczęłam zastanawiać się. Pomyślałam, że wezmę urlop. Taryfę. Pojadę odprowadzić Rudzika na drugi koniec Tęczy. Trzeba się zdecydować. Tak zrobię.
Sorrek, jakby wyczuł moje bóle duchowe ,wskoczył na wyrko. Mraukaniem poprosił przesuniecie się. Uwalił się obok mnie. Ciepły. Rozmruczany. Nadstawiający do tulanek. Synek. Po pewnym czasie odpuścił klejenie i usnął. Złe myśli, złe rozterki wróciły. Wtedy...
Wtedy na mnie wylądował ...Rudolfik. Chudy pysiałek o zapadniętych policzkach znalazł się obok mej twarzy. Wielkie zielony oczy patrzyły na mnie. Mokry nosek zaczął się ocierać o mój. Położył się na klacie. Lekki jak piórko. Moja ręka wyczuła wszystkie kości. A on nie świadom moich łez prowadził pogadankę mrucząc spokojnie. Zagadywał uspokajająco. Poleżał zeskoczył. Widać jego szkielet nie wytrzymał bijania o mój. Posunęłam się bardziej ku środkowi robiąc mu miejsce. Poklepałam pokazując ,że jest wolna przestrzeń. Po namyśle znalazł się obok mnie. Ocenił metry kwadratowe , rozwalił i usnął.
Wraz z nim, jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, pojawił się Żwirek, Misiu i czarnuszki Lewusek i Środuś. Żwirunio wlazł na mnie wbijając wielkie łapiska w wątrobę. Polizywał łupinkę Rudzika. Tulił się do niego. Blokował dostęp. Bałam się ruszyć.
Na chwilkę zasnęłam trzymając dłoń na rudym futerku. Gdy obudziłam się już futerka pod nią nie było.
Przyszedł potem na śniadanie.
Dziś nie jedziemy nigdzie.

i jeszcze długo, długo nigdzie nie pojedziecie
rude jest piekne