Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

Przynajmniej wiesz, że Marlon sam się wyżywi.

jolabuk5 pisze:Wasze wakacje bardzo zyskują dzięki Marlonkowi!

Oj tak. W ogóle jeśli ktoś ma kota, który lubi podróżować, to bardzo polecam. W erze predmarlonowej na wakacjach najbardziej brakowało mi sierściuchów.

wojtek pisze:Przynajmniej wiesz, że Marlon sam się wyżywi.

A w każdym razie zadba o odpowiednią ilość protein. Mysz by dziadyga upolował, nie musiałabym mu tauryny dosypywać

A teraz codzienny "Glas Istre", czyli lokalne wiadomości:
Jedna z właścicielek podlewa wężem ogrodowym drzewka i krzaczki, bo o deszcz tutejsi politycy zapomnieli się w sejmie pomodlić, albo w ogóle nie wpadli na to, co w naszym sejmie robi się normą. Marlon z podniecenia chce z futra wyskoczyć, biega za strumieniem wody po całym ogrodzie, i szczerze, zastanawiam się, kto ma lepszą zabawę - on czy Pani Ogrodniczka :lol:

To włącza wodę, to wyłącza i się chichocze. Kota żadną miarą zapędzić do domu się nie da, na uprzejme propozycje pyskuje w sposób, który nasuwa mi na myśl podejrzenia, że wyraża się obelżywie, choć na chwilę też wpadł do kuchni i zwierzył się misce z żarciem, że jest niesłychanie. Połknął dwa chrupki, bo jedzenie jest jego naturalnym sposobem na wszelkie emocje i wypadł z powrotem w tempie, o które bym go w życiu nie podejrzewała. Formła 1 z piskiem na zakręcie schodów :ryk:

Historię w odcinkach pt. "Zagraniczne wakacje Marlona" przeczytałam po raz kolejny.
I oczekiwałabym jakichś zdjęć. A przynajmniej jednego poglądowego

Czyli - jak podlewanie ogródka może być przyjemną rozrywką. Dzieki Marlonkowi

jolabuk5 pisze:Czyli - jak podlewanie ogródka może być przyjemną rozrywką. Dzieki Marlonkowi

Oczywiście. Marlonek uprzyjemnia życie w każdym aspekcie.
Służy też kulturystyce. Właśnie wniosłam go po schodach i sapię jak lokomotywa. On zawsze na wakacjach TYJE!!!

Sigrid pisze:
jolabuk5 pisze:Czyli - jak podlewanie ogródka może być przyjemną rozrywką. Dzieki Marlonkowi

Oczywiście. Marlonek uprzyjemnia życie w każdym aspekcie.
Służy też kulturystyce. Właśnie wniosłam go po schodach i sapię jak lokomotywa. On zawsze na wakacjach TYJE!!!

Dobrze mu, to widać

Czytałam TZtowi i mu się podobało:)

zuza pisze:Czytałam TZtowi i mu się podobało:)

Cieszę się. Pozdrowienia dla TŻta :piwa:

Dzieki

On też oczywiście ma kota

I nawzajem:)

Prawie dwa lata z Marlonem, a ten ciągle nowa paszczę pokazuje. Okazało się wczoraj, że jest obrażalski, pamiętliwy i zawzięty!
Rano jak zawsze gruby knurek świńskim truchcikiem usiłował zwiać po schodach, a ja nie miałam ochoty na dwie rzeczy: gonić za nim po podwórku na bosaka i w majtach. A drugą rzeczą, której nie chciałam było założyć sandały i zakryć majty spódnicą.
Przeto kotu zrobiłam HALT! dwa razy. A następnie uczyniłam mu despekt ponownie, ponieważ gotowałam wodę na herbatkę w garnku (ja nie wiem czemu, ale czajniki elektryczne na kwaterach nie cieszą się szczególną atencją) i Pana Puchatego zawróciłam dwa razy z jego ścieżki do bieżącej wody z kranu, żeby sobie łapek nie poparzył. I tego było Marlonowi dość. Wpełzł pod łóżko.
Zdążyliśmy odbyć wycieczkę do Rovinj, zjeść obiadokolację w Fażanie i wrócić na nasze wschodnie wybrzeże. Pan Kot uporczywie okupował miejscówkę pod wyrkiem. Nie chciał się przywitać. Nie dał się pogłaskać. Nie gadał! Olał puszczaną specjalnie dla niego wodę w kuchni i pod prysznicem. Nic.
Wystraszyłam się. Może go trzustka boli. Może urozmaicenie diety miejscowymi owadami nie wyszło mu na dobre. Pougniatałm draba ze wszystkich stron, ale nie wydał z siebie jęku, ani nawet nie raczył zatopić kiełków w mojej ręce. Skała.
Doszłam do wniosku, że jest zwyczajnie obrażony i też się obraziłam.
Nad ranem pogadaliśmy sobie od serca, poklepałam w miękką poduszkę, zapewniając, że bardzo chętnie pośpię sobie na prześcieradle, tylko przyjdź skarbeczku i uwal to włochate cielsko na gęsim pierzu. Marlon chwile się ociągał, dyskutował, że nie bardzo, ale dał się skusić. Zajął calutką poduszkę, na której ułożył się... tyłem. Że niby dalej patrzeć na mnie nie może :strach:

Zadowoliłam się tyłkiem. Czasem zastanawiam się, kto podstępnie perfumuje moje koty. Ja rozumiem, że zdrowy, czysty zwierzak nie ma żadnego odoru, ale subtelne korzenne nuty na futrze nie wzięły się z niczego przecież! Co robi mój kot, kiedy nie ma mnie w domu?

A wiesz, coś w tym jest.
Moja starowinka Trisza, też pachnie.

A Marlon niech się nie obraża, bo się jeszcze ze stresu pochoruje.
On , albo i Ty, nie daj Boże. :lol:

Ufff, dobrze, że Marlonek się odobraził :ok:

egwusia pisze:A wiesz, coś w tym jest.
Moja starowinka Trisza, też pachnie.

A Marlon niech się nie obraża, bo się jeszcze ze stresu pochoruje.
On , albo i Ty, nie daj Boże.

Przy poprzednich kotach miałam ostrą fazę perfumiarstwa niszowego - permanentnie byłam w fazie testów. Koty, jak to koty, natychmiast przechwytywały zapachy (Micka wylizywała mi nadgarstki z maniackim uporem i spojrzeniem pełnym dezaprobaty - a oczy miała sowie, przenikliwe i w zasadzie poza mną wszyscy twierdzili, że patrzy paskudnie). No i przyszła kiedys psiapsiuła, podniosła Kita, wsadziła mu nos w futro, po czym z bezbrzeżnym zdumieniem, gdzieś na granicy oburzenia, zapytała: Zwariowałaś? Perfumujesz KOTA????
No ale wtedy to te zapachy rozumiałam, a na wakacjach mam takiego wewnętrznego lenia, że czynności higieniczne ograniczam do prysznica i nakładaniu na lico olejku lawendowego, żeby neutralizował moją nadmierną ekspozycję na słońce, bo choć za młodu nie wyglądałam jak Bardotka, to na starość mogę tak skończyć - pomarszczona i ze stadem kotów

W kwestii chorowania ze stresu to nie życzę nikomu - a już Marlonetce na pewno nie. Nastresował się biedak w życiu :placz:

Masz nowe zadanie. Nie obrażaj kota.

zuza pisze:Masz nowe zadanie. Nie obrażaj kota.

Przywołana do porządku będę za kotem ganiać po podwórku w majtach :oops:

Ale po gorącej kuchence chodzić nie pozwolę :evil:

Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

Kto przegląda forum