Udało się, zgodził się wziąć Stefke, niezależnie od tego co bedzie się działo z jej oczkiem...Inna sprawa, że podczas rozmowy płakałam jak bóbr cały czas, łkałam wręcz....Znaczy to nie była rozmowa, tylko ja mówiłam i łkałam, łkałam i mówiłam
...A on leżał, patrzył w sufit i nic nie mówił...Potem było dłuższe milczenie i...."Ok, bierzemy ją". Trzeba dodać, że cała sytuacja rozgrywała się w nocy, po miłosnych uniesieniach , może to miało jakiś wpływ na decyzję 
Wahałam sie, bo bałam się, że gdy będzie trzeba zabieg powtórzyć nie dam rady finansowo, wahałam się, bo wiedziałam, że mój mąż chciał ZDROWEGO kota, nie planował z premedytacją przyjmować chorego...
Na szczęście Justyna zgodziła się wspomóc finansowo leczenie małej, a my zapewnimy jej bezpieczny, spokojny dom...Dziękuję Justyna...
Czekamy na Stefcię niecierpliwie
Robert, mój małżowinku najdroższy, Kocham Cię
Diagnozy sa zaskakujace w dobrym tego slowa znaczeniu.
Bedzie ciekawym kotem 
Zupelnie nie bala sie moich kotow, ani wielkiego psa, no cudo 
No i dla malych "smietnikowcow" stosuje taryfe ulgowa i czesto za operacje placi sie duzo mniej.
