Czitusia,Cosia,Bratu,Mami. Pasio odszedł za Tęczowy Most...

Spacer w Łodzi

Obrazek

tylko śniegu do przebiśniegów nie dowieźli :ryk:

Śnieg jest całkowicie zbędny

Wiosna, dawaj!

Nie wszystkie dokocenia są dobre, w obie strony. Na przestrzeni lat oddałam do innych domów trzy moje koty: Maupę, odłowioną w wieku pół roku jako dzicz, oswojoną w DT. U mnie w towarzystwie 2 spokojnych kotów i megaspokojnego psa żyła 2 lata i nie była szczęśliwa. Jako jedynaczka w nowym domu kwitła.
Synek, syn Mami. Był u mnie od maleńkiego kiciusia, niuniany i kochany. Pozostał dzikawy, nielubiący człowieka, spragniony wolności. Wydałam go na wies, na ranczo, które jest domem wielu zwierząt. Początkowo zamieszkał w wolierze z szopem praczem, potem został kotem wolnożyjącym, ranczowym. Dopiero wtedy pokoczał dotyk i kontakt z ludźmi.
I Mróweczek. Rodowodowy kot brytyjski, który zawsze w cichości ducha chciał być tym jedynym. U mnie nigdy nie pokazał w pełni jakim jest cudownym kotem, dopiero w nowym domu się otworzył.

Sytuacja NieMoich Czitki i MoichCzitki jest inna, bo ani te, ani te nie mogą iść gdzie indziej. Ja pewnie w tej sytuacji konsekwentnie zostawiłabym pomieszczenia w domu dostępne wyłącznie dla Moich, ale nie jestem w butach Czitki.

Bywa z tymi dokoceniami różnie, rzeczywiście. Rozwiązanie proponowane przez Gutek w dobrej oczywiście wierze niestety u mnie jest kompletnie niemożliwe z kilku powodów. Po pierwsze układ mieszkania, kto był to wie. Po drugie wszystkie moje i nie moje są wychodzące do ogrodu przez kotowi dziurę w przedpokoju i dopiero by była jazda gdyby się wyłącznie tam spotykały wchodząc i wychodząc przez cały dzień :roll:

. Cosia przez 17 lat towarzyszy mi od rana w kuchni, Czitusia bazuje w sypialni...a kominek, którym grzeję dla kogo?

I tak w kółko. Musi niestety zostać jak jest, trudno

.
Senni jesteśmy i zmęczeni. Czitusia stabilnie, ale coraz bardziej w swoim świecie.
Dziękujemy za nadesłane zwiastuny wiosny, piękne!
I niech no tylko jeszcze zakwitną jabłonie!

czitka pisze:Bywa z tymi dokoceniami różnie, rzeczywiście. Rozwiązanie proponowane przez Gutek w dobrej oczywiście wierze niestety u mnie jest kompletnie niemożliwe z kilku powodów.
I niech no tylko jeszcze zakwitną jabłonie!

Jak napisałam - nie jestem w Twoich butach.

Dzisiaj pierwszy dzień meteorologicznej wiosny i rzeczywiście słońce jakby bardziej wiosenne, ale wciąż zimno. To zimno nie przeszkadza nie moim kotom, wietrzą mieszkanie cały dzień, wchodzą, wychodzą, wychodzą, wchodzą, wylegują się na skrawkach słońca pod murkiem, a Mami zajmuje strategiczną pozycję do opalania na rozwalonej ławeczce.
Oczywiście nie przeszkadza im to całkowicie w korzystaniu z domowych kuwet, ziemia jeszcze pewnie zimna i takie grzebanie łapką w zmarzlinowej podpłotowej toalecie, to nie, co to to nie :twisted:

.
Bratu ma brudne skarpetki do kolan, Pasio zrobił kilka wiosennych baleronów w zeszłorocznej trawie, Pyton wypuścił pierwsze zwiastuny listków, ale w nocy i nad ranem jednak przymrozki.
Spacery ogrodowe spowodowały też wiosenny wilczy apetyt oczywiście, nadążyć nie można, jedyny ratunek to wyjść z domu albo udawać, że nikto se ne je doma :roll:

.
Toalety i apetyty szczęśliwie zostały opanowane dzisiaj w ramach pomocy od "Kociego Życia", dostaliśmy Whiskasy, Shebę i wór żwirku, ogromnie dziękujemy Fundacji (czyli Gutek :1luvu: