Syberyjskie dranie i Afrykańskie wredoty - potop...

[Sierra]

Moja kondycja jest typowo babska - ciężki wysiłek wykończy mnie w 10-15 minut (np. bieganie), ale lekki (chodzenie).... to mogę ciągnąć i 12 godzin bez cienia zmęczenia . Poniedziałkowe łażenie nie dobiło mnie kondycyjnie, dopiero jak wczoraj wstałam z bólem piszczeli (konkretnie to mięśni wokół piszczeli) to sprawdziłam ile tego łażenia było. W tym miejscu jeszcze zakwasów nigdy nie miałam


Pogodę do tuptania mam typowo angielską, ale to już urok tej pracy. Przyzwyczajona jestem i mam odpowiedni strój - porządne, wysokie górskie buty chroniące kostkę, ocieplany olejak z kapturem (nie żebym używała ) i - na silne deszcze - woodoodporne spodnie na motor (typowy plastik, ale ani kropli nie przepuści). Po za tym po tym jak w zeszłym roku w STYCZNIU deszcz lunął tak, że w minutę miałam mokre nawet majtki to już mało mnie rusza... wtedy jeszcze musiałam biec z psem (małym, tłuściutkim i nie dającym radę przy moim sprincie) na rękach dobre 10 minut . Były 2 stopnie Celcjusza i do dzisiaj nie wiem jakim cudem nawet kataru później nie miałam .

[Koki-99]

Typowo angielska pogoda też miło nie brzmi, brrr
A co tam w drugim domku u mamuśki i maluchów?

[Sierra]

Sierrę i dzieciaki widuję średnio 2-3 razy w tygodniu, z czego zazwyczaj na minutę-dwie (no bo... tam mam najbliższy kibelek ). Po za tym, że Księciunio jęczy (bo mu cięęęęęęężko), a Sierra drze ryja (bo uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuumie) to nic ciekawego się nie dzieje.

Z drugiej strony ciężko wymagać ode mnie jakiś ciekawostek jak mam na karku pracę, Tulkę (mając do wyboru zabawianie Sierry lub Tuli - wybieram swojego kota), pracę, życie, pracę... mimo wszystko tutaj jest związek 2 pracoholików, którzy na wszystkie problemy okopują się mocniej robotą i brakiem czasu na cokolwiek .

[alinkaka]

Za to żebym się nadmiernie nie nudziła to Tula wymyśliła sobie nową zabawę - ja rzucam piłeczkę, Tula za nią leci, a później stoi niecierpliwie nad piłeczką czekając aż podejdę i rzucę ją raz jeszcze .

Ale to jest typowa kocia zabawa . No przecież upolowałem ,teraz Twoja kolej

[MB&Ofelia]

Za to żebym się nadmiernie nie nudziła to Tula wymyśliła sobie nową zabawę - ja rzucam piłeczkę, Tula za nią leci, a później stoi niecierpliwie nad piłeczką czekając aż podejdę i rzucę ją raz jeszcze .

Ale to jest typowa kocia zabawa . No przecież upolowałem ,teraz Twoja kolej

Potwierdzam. Ofelia też tak robiła. Teraz już jej się nie chce stać nad piłeczką, myszką czy co tam jej rzucę. Liczy się tylko pogoń za wirtualną ofiarą, w kierunku mniej więcej zgodnym z kierunkiem rzutu. Później muszę oczywiście iść po zabawkę i rzucić ponownie, w drugą stronę.
Zabawa dla kota, gimnastyka dla ludzia

[Sierra]

Ja się wycwaniła... zbieram nasze wszytkie 10 piłeczek i rzucam po kolei w 2 różne strony. Po 10 minutach zbieram nasze wszystkie 10 piłeczek i rzucam po kolei w 2 różna strony. Po 10 minutach....


I tak 2 razy dziennie przez godzinkę .

[MB&Ofelia]

Może chcesz wybawić moją Ofelię? tu

[Sierra]

A wypraszam sobie takie pomysły! Odkąd zmieniłam pracę unikam z wszelkich sił ruszania zadka po cokolwiek .


Wcześniej to człowiekowi się chciało chodzić... teraz to są rozważania w stylu "czy jestem wystarczająco głodna, żeby ruszy tyłek 5 metrów do lodówki" lub "jeżeli pwrócę autobusem A to będę w domu pół godziny szybciej, ale będę szła 10 minut dłużej niż przy autobusie B... co wybrać?".

I nawet przy takich podchodach do 20 km dziennie zrobię, więc czuję się rozgrzeszona

[Sierra]

Melduję, że właśnie wróciłyśmy od Weekendy Z Księciuniem .

Miałam mieć wolne (koniec końców miałam 26 h pracy bez ŻADNEJ przerwy - przeżyłam ), więc zgodziłam się wziąć Tulkę pod pachę i przyjechać na weekend. Na Starych Śmieciach Tulka wyszła z transporterka... rozejrzała się... i postanowiła strzelić fochem spod szafy. Dopiero pora kurczaczków namówiła ją do wyjścia... Sierra za to postanowiła zapolować na Puchaty Zadek (w jej mniemaniu to była fajna zabawa). Z ręką na sercu - żałujcie, że nie widzieliście jak Tulka z niesmakiem się odwróciła i przywaliła Sierze prosto w paszczę . Ja i Sierra dostrzegłyśmy jak potężnie Tula się zmieniła w tych parę tygodni - nabrała pewności siebie, już nie ucieka schować się w kąciku. Ja zaregowałam czystą, macierzyńską dumą, Sierra zareagowała potężnym zawodem i płaczem, że oberwała w dziub . Zaś Tulka po całej sytuacji zadowolona poszła bawić się z maluchami . Zajmowała się nimi twardo cały weekend, raz o mało nie przywaliła Księciuniowi o dzieciarnię(przesunięte dziecię zareagowało GŁOŚNYM protestem) . Na własne oczy widziałam, jak wypadła zza winkla z łapą gotową do obrony .

Teraz zaś chodzi po mieszkaniu i szuka czy jakiś dzieciak mi się przypadkiem w którejś z siatek nie zaplątał .

Sierra zaś, po przełkninęciu gorzkiej pigułki łomotu, z radością zwiała przed dzieciarnią na wyższe piętra . Schodziła tylko do karmienia, bo (mimo starań) w tym Tula nie umiała jej zastąpić .

Dzieciarnia cały weekend bawiła się z puchatą ciocią i była tym zachwycona. Do spania też leciały z Tulką - do trasporterka lub na łóżko . Z sukcesów rozwojowych... młodzież zaczęła JEŚĆ . W końcu wczoraj przyłapaliśmy 2 maluchy wyżerające (aż się uszy trzęsły) mieloną perliczkę! Patrząc na tempo jedzenia podejrzewam, że to wcale nie był ich pierwszy kęs - miska z mieloną mieszanką jest w miejscu stale dostępnym dla dzieciaków... właśnie po to, żeby mogły sobie próbować co tam mamusia jada . Co raz skuteczniej idą im też wspólne nawalanki. Do tego wszystkie maluszki bardzo grzecznie w nocy... polują na nogi Księciunia, mnie zostawiając w spokoju .

[MB&Ofelia]

Brawo tula! Fajnie że nabrała pewności siebie.

[Koki-99]

Super relacja

[Sierra]

No tośmy sobie pomieszkały same....

Miałam dzisiaj drobny wypadek w pracy. Konkretnie wykonałam skok na główkę na beton . Jedyną opcją wypuszczenia mnie ze szpitala była wprowadzka na najbliższych parę dni do Księciunia - w razie jakby ten wstrząs mózgu był poważniejszy niż lekarze sądzą (pani doktor podreślała, że czasami niektóre objawy przychodzą z opóźnieniem)... po za tym ręka powinna być sprawna w ciągu miesiąca .

Ta więc Księciunio dostał nie zdeptanego psa (a myślicie, że czemu skakałam?!) do odwiezienia do domu... i ma wokół mnie skakać, bo lewą ręką za dużo nie porobię . No i pilnować, czy mi ostre objawy wstrząsu nie wystąpią, bo to głównie o nie chodzi.

[Hańka]

Rany boskie, melduj, jak się miewasz... I zdrowiej szybko!

[Sierra]

Hańka ależ ja się mam doskonale.... właśnie negocjuję z Księciuniem mycie mi włosów (lewą ręką nie dam rady, zwłaszcza, że sobie mięsień ostatnio naciągnęłam) oraz karmienie łyżeczką, bo... ja naprawdę jestem bardzo praworęczna . Jak jem sama to osiągam poziom trafień jak u rocznego dziecka .

I w poniedziałek (jeżeli objawy wstrząsu nie wrócę) wracam do pracy . Co prawda mam tylko 3 psiaki, wszystkie grzeczne i nieciągnące... spacerek z nimi (nogi mam całe, biegać mogę ) dobrze mi zrobi - i tak nie jestem w stanie nic w domu robić z jedną ręką, a spacerek to rozrywka milsza niż oglądanie filmów i nauka jedzenia . Największym wyzwaniem będzie co najwyżej sprzątanie kup



A teraz wracam do tłumaczeń, że te włosy to trzeba rozczesać . To naprawdę wkurzające, że nie jestem w tej chwili w stanie zrobić absolutnie nic po prawej stronie ciała. Ramię nie boli jak oszalałe tylko jeżeli trzymam stałą pozycję przedramienia, ramienia i szyji (wszelkie sięgnięcie lewą ręką odpada - szyja się rusza) . Z drugiej strony jeżeli tego pilnuję to nie boli prawie nic

[Nul]

Aaale oj! Trzymaj się! Tylko może chwilowo nie tą prawą łapą!
Tula, brawa dla Ciebie!