OTW21- czas Sorrunia :(

Megunia[*]

Megunia [']

**Adopcje: 12 >>**

Koty, a zwłaszcza maluszki, są jak najpiękniejsza francuska porcelana. Delikatne, kruche i zachwycające. Napatrzeć się nie można. Każdy zachwyt jest nie dość zachwycający.
Trzymając je w dłoni człowiek przeżywa wzruszenie, że coś tak unikatowego jest w jego posiadaniu. Aż modli się by nie "stłuc" takiej cenności. Pod palcami czuć delikatne kosteczki, które jednym ruchem nieopatrznie zrobionym można uszkodzić. Uszczerbić jak obrzeżek naczynka. Gdy przeczesuję futerko zachwycam się jego gładkością, kolorem i wzorem. Nie ma dwóch takich samych! Nawet czarne jest inne w blasku światła i dotyku.
Z drugiej strony są takie wytrzymałe. Wypalone przez wieki życia, w ciężkich warunkach wiele zniosą. Do czasu. Niestety, do czasu!
Gdy ten czas się wyczerpie i pojawi się rysa, byle prztyczek rozbija kocię na milion kawałeczków. I już je nie skleisz, choćby się było mistrzem układania puzzli. Nawet mistrzostwo świata nie pomoże . Zostaje się z wielkim poczuciem winy i kupką wyrzutów sumienia.
Tak, koty to francuską, wykwintna porcelana. A zwłaszcza kociaki co to kradną serca i czynią je miękkimi. By potem osnuć łzami gdy nie opatrzy ruch unicestwi ich istnienie.

Maleństwo

Asiu współczuje :placz:

Meggi [*]

Tulam Asiu.

[*]
współczuję Wam :cry:

Przytulam

Bardzo smutno. Koteńko [*]

**Adopcje: 12 >>**

Smutny dzień.
Wspominam nie tylko moich ludzkich bliskich co odeszli ale i tych futerkowych. Domowych i tych z podwórka. Tyle ich było. Za dużo.
Każdy to inna historia. Ale każda rani serce jakby ta śmierć nastąpiła wczoraj.

Malunią Meggi postanowiłam pochować na terenie kotłowni. Tam jej życie się zaczęło i tam jej ciało spoczęło na zawsze. Znam teren. Wybrałam miejsce obok jej pierwszego "domu". Spoczęła w ziemi owinięta w miękki kocyk. Ucałowania po raz ostatni głowinkę. Wygłaskałam łaputki. Ulubioną moją prawą przednią z delikatnym białym znaczeniem. Taką radosną plamką.

Gdy skończyłam i podniosłam głowę zobaczyłam Gabrysię. Dawno jej nie widziałam.
Siedziała na murze i przyglądała się co robię.
Czy wiedziała?!
Było nas dwie żegnające drobną, ukochaną dziewczynkę. Moją maluszkę.

Mogłam Gabrynię tylko przeprosić.
Obiecałam jej, gdy szkraby zabierałam , że zadbam o maluszki. I upilnuję jej dzieci.
Niestety.

Za dużo tych śmierci było . Za dużo...
Czekajcie tam na mnie Kochani
[*]

Gabrysia wie.

**Adopcje: 12 >>**

MalgWroclaw pisze:Gabrysia wie.

Myślę, że tak. Dziś poszłam dołożyć kamieni na grobie i były w świeżym piachu ślady kocich łap. Pomyślałam o niej.
Przyszły wyniki Meggi.
Jej organizm podnosił się. Powoli ale ruszył. Nawet stosunek albumin do globulin osiągnął graniczny choć ten niski pułap.
Coś jednak nie zadziałało.
Nie odwołałam konsultacji hematologa. Może coś to wyjaśni. Jest rodzeństwo. Muszę o nich myśleć.

[*] dla Maleńkiej

Asiu, bardzo, bardzo mi przykro

OTW21- czas Sorrunia :(

Kto przegląda forum