.Guzik mi wyszło z izolowania piwnicznego, zimno tam i ciemno, serce pokroiło mi się w kawałki a do tego przymrozki, więc próbuję jak mogę kontrolować sytuację na górze. Chłopaki grzeczne, to tylko strach się unosi na włościach i czai w każdym wspólnym metrze kwadratowym.
I tej Mamy żal, że ona tam sama na dole cały dzień. Czasem zaglądnie i w nogi z takim impetem w dół, że ogonek się odczepia i zostaje na schodach. Pasio potem przyszyje
.Wieczorem to już najbardziej przykro. Chłopaki rozwalone na kanapach, ale ciągle biegają do drzwi sprawdzać czy w kotowi dziurze czarny pysio się nie pojawi.
To w końcu otwieram te drzwi na dół, wali mi zimnem piwnicznym do mieszkania. Ale zaczyna się czekanie.
Czujni na każde drgnięcie powietrza, wpatrzeni w drzwi, nieruchomi. Przyjdzie? No przyjdzie?
I jak już mam 12 stopni w pokoju, Ona się objawia kręcąc pupą, chłopaki się zrywają na powitanie, są zaplatania ogonków, noski, lizanie uszek, no wszystko
To trwa krótko. Intensywnie, ale krótko. Bo Mama przychodzi oglądać telewizję
A zamknęłam wszystkich z kuchennymi rewolucjami, niech się uczą gotować.
Zobaczymy się jutro. I byle do wiosny, będzie spokój
.
Miejcie się zdrowo 
. Bo cała nagroda, to była cała trójka, ale nikt się nie pokusił 
. W Sylwestra robiłam Balbisi badania krwi, wyników jeszcze nie mam, tarczycę sprawdzamy i morfologię. Czitunia dużo śpi, ale stareńka jest, za moment kończymy 17 lat, to pewnie jej wolno. A Cosia myśli, że już wiosna i ciągle chce na daszek pod oknem w kuchni. Bo tam przylecą ptaszki i można próbować je złapać, ale one są mądrzejsze 
IBD zamarło, oby na jak najdłużej. 
.