(4) Mika(*),Tato(*),Mama(*),Szarcia(*),Deesiu kocham Cię (*)

Milenka chyba jest przeziębiona i ma zapalenie gardła. Moja gaduła nie odezwała się ani razu od dwóch godzin, a jak wróciłam do domu to się przeraziłam jej widokiem - ma na polowie oka trzecią powiekę... Wpadłam w panikę i pierwsze co miałam do zrobienia to uspokoić się i przestac snuć koszmary o fipie.. TFUUUU...

Dziś zadzwonili, zę mam do odebrania dokumenty z oiomu - 245stron. Pani się upewniała czy na pewno je chcę, bo to 75zł będzie kosztowało. Odparłam "oczywiście, bardzo na nie czekam" :ok:

Smutno i pusto mi okropnie... Idę doi futerek.

Marzenia11 pisze:Dziś zadzwonili, zę mam do odebrania dokumenty z oiomu - 245stron. Pani się upewniała czy na pewno je chcę, bo to 75zł będzie kosztowało.

Jaka jest podstawa prawna płacenia za to, może zapytaj. Pacjent ma prawo do swoich dokumentów, Ty chyba też. Nie wiem, ale chyba warto spytać.

To nie jest opata za dokumenty tylko za papier, ksero i pracę pracownika- dostaje się na to fakturę. To 30 groszy za stronę A4

majencja pisze:To nie jest opata za dokumenty tylko za papier, ksero i pracę pracownika- dostaje się na to fakturę. To 30 groszy za stronę A4

Dokładnie tak. I ja wiedziałam o tym składając wniosek.

Milenka mam wrażenie (ale nie pewność), że chyba ciutkę lepiej tzn. mniej kicha i jest zywsza i więcej je mokrej karmy. Ale trzecia powieka nadal na połowie oczka co mnie martwi okropnie. Szisiaj antybiotyk zastrzyk zrobiłam jej bez problemu, podczas rytualnego głaskania na ukochanym fotelu - wkomponowałam go w mruczenie i głaskanie, jedynie na chwilkę odwróciła lepek - natomiast z drugim zastrzykiem było już gorzej, mimo że to solvertyl, więc rzadki i wzięlam króciutką igiełkę (jeszcze mam po Mice) - to już na dwa razy, i syczała i się mega skuliła z przerażenia na tym fotelu. Ale potem chyba było dobrze, znow ją wygłaskalam i mruczala choć jak wstawałam z fotela i wzięłam strzykawkę do ręki , aby ją wyrzuić, to Milena migiem się zameldowała na drapaku. Czyli już zanotowala. Jutro tylko jej antybiotyk zrobię.

Marzenia11 pisze:Milenka dwa tygodnie temu..

A tu Milena słoneczna

Oby szybko doszła do siebie. Choroba domownika to duży stres. Obojętne, czy jest to człowiek, czy zwierze, sytuacja tak samo frustruje.

Stres ogromny. Tym bardziej że jest gorzej. Z oka się leje, z nosa się leje, kicha jak trąba, chowa się w ciemne miejsca, trzecia powieka okropna. Dzisiaj rano dałam unidox.

Miesiąc temu już wiedziałam, że już nie mam Mamy..

Troche lepiej. Unidox jest ok. Zresztą przypomniało mi się w dzień i sprawdziłam, ze dotyczy to Milenki, ze kiedyś tez przy infekcji dostała synulox i nie było reakcji i był zmieniany na unidox. Muszę to sobie przy niej zapisac dużymi literami.
Oko nadal okropne, ale wybiegłą wieczorem jak zwykle na korytarz , pierwsza, z ogonem w górze. Zjadła mięska, a niedawno też trochę serc i saszetki - bo znowu mięsa ani serc drobiowych nie tknęła DeeDee. Kupiłam opakowanie vetomune i daję wszystkim, choć czarne omijają to szerokim łukiem, muszę kombinować w witaminowym przysmaku.
Zasnęłam jak kamień, podczas meczu. Obudziłam się i natychmiast pełna świadomość okropności, ze nie ma Mamy.. Brutalna pobudka, brutalna trudna rzeczywistość. Jak to piszę to mam wrażenie, zę opowiadam jakąś makabryczną książkę, którą zaraz skończę czytać i wszystko wróci do normy.

Marzeniu

Tak dobrze Cię rozumiem. Ja po śmierci Taty miałam sny, że rozmawiamy, spacerujemy po zielonych łąkach ale wiedziałam, że nie żyje. Dobrze, że Milence lepiej.

Chciałabym, aby mi się Mama przyśniła, żebyśmy mogły porozmawiać... Ale wiem, ze tak nie będzie. Mama mówiła, ze jak umrze to już ją nic nie będzie obchodzić...

Tak jej się mogło wydawać, ale to chyba tak nie jest. Na pewno jakoś się Tobą teraz opiekuje. Moja Mama tak robiła.
A z tymi snami - mnie się Mama też długo nie śniła, częściej śni mi się teraz niż bezpośrednio po śmierci. I w tych snach jest tak "zwyczajnie", Mama po prostu jest, często też Tata, i nie mam świadomości, że nie żyją.

**Adopcje: 10 >>**

Marzenko, przytulam Ciebie i Siostrę wirtualnie. Ale mocno. Często o Tobie myślę. Strasznie współczuje straty. Okrutnego bólu jaki w Tobie siedzi. Gdy będziesz miała chęć, dzwoń. Pogadamy. Wiem,że to pisałąm już. Bardzo chciałabym pomóc. Ale nie wiem jak.

Też mam takie 'przebłyski' jakby to co się zdarzyło to był jakiś matrix, że to się nie wydarzyło, że to ktoś wyreżyserował i stało się bez mojego udziału bo musiało się stać wg jakiegoś scenariusza.
Podobno jest jakaś teoria światów równoległych w których rozgrywają się różne scenariusze...tego się nie dowiemy przy obecnym stanie nauki....

Niewiem jak można pomóc, chyba nijak tzn jakoś tak na bieżąco, ot po prostu.. Czasami ktoś mimówi, że nie powiedziałam, że potrzebuję pomocy, ale... czasami się nie da , nie ma sił aby wykrzyczeć , że trzeba, że człowiek traci siły do zycia w zmaganiu się z samotnością, z pustką, z własnymi innymi lękami i stanami...

Tęsknota jest bardzo dotkliwa. Od kilku dni tęsknota też dptyczy Mikuni... tak bardzo mi jej brakuje, kruszynki mojej, cwałującej do mnie jak tylko przysiadłam na podłodze, aby natychmiast usiąsc na kolanach i pozwalać mi wtulać się w jej łepetynkę podczas jej mega głosnego mruczenia..
Ta straszna noc, koszmarna, gdy Mamie stanęło serce, wręcz co do minuty się stała dokładnie w noc, w której dwa miesiące wcześniej żegnałam Mikę..

Zobaczcie - kilka godzin przed śmiercią Taty dostałam wyniki świadczące o pnn Mikuni. Mika odeszła 3 lata i 3 dni po Tatcie, Mama odeszła dokładnie 2 miesiące po odejściu Miki (tzn zapadła w spiączkę) a umarła 3 lata i 3 miesiące (co do dnia) po odejściu Taty...
Jakoś to się wszystko tak dokładnie układa. Poza tym Mama chorowała dokładnie tyle samo co Mika..25 dni...
Jak to pojąć? A może nie pojmować w ogóle, bo to moze zwykły zbieg okoliczności?

A teraz Szaroneczka...
Koteńka mojej siostry i jej eks - z racji tego, że całe zycie wychodząca została z eks w domu.. Wraz z dwiema innymi, Czunią i Rysią. Czuszka to oczko w głowie pańcia, Szaronka i Rysia nie.. 5.01 eks zadzwonił do mnie, że wyczu dwa guzki, wielkości groszku , w okolicy węzłów chłonnych, koło ucha i ze wetka dała zastrzyki i zapisaa na wtorek 8.01 na konsultację do weta szefa. Wet szef powiedział, że jest pół na pół: nowotwór lub stan zapalny. Dał enrofloksacynę na dwa tygodnie. Czyli do 22.01. W międzczasie Mama zachorowała, ale i tak po tygodniu zapytałam i się okazało, że guzki są trochę mniejse no ale nie do końca istotna to jest poprawa.. Dwa tygodnie minęły, nie ma znacznej poprawy, wet szef zaleca kontynuwację antybiotyku do końca stycznia, a 31.01 się rozrosły na tyle, że stwierdził raka płaskonabłonkowego i 3 tygodnie życia i wysłał do domu bez jakichkolwiek leków, nic, zero opieki paliatywnej itp.
Ja od początku mówiłam, żeby się zapisać na konsultację do J=dr Jagielskiego no ale... i o ile dwa tygodnie można poczekać, to potem już ten wet konował powinien sam wysłac o onkologa bądź na pewno nie kazać kontynuować anybiotyku tylko wdrożyć leczenie nowotworu (steryd itp.). Oczywiście eks się przejął ale nie podziałał i ja mając bardzo chorą Mame, a potem organizując Jej pogrzeb najpierw umówiłam go o dr Jagielskiego, ale z racji odległego terminu wizyty (01. marca) codziennie dzwoniłam aby sie dowiedzieć czy się jakies miejsce nie zwolniło.. Było kilka dni wczesniej - 25.02.
Dr J. powiedział, ze stan jest już bardzo ciężki i możliwa jest jedynie opieka paliatywna. Że pierwotnie guz był w śliniance i wcześniejsza konsultacja być moze dałaby szansę na operację i wyleczenie - kilka kotów obecnie takich ma pod swoją opieką.. No ale..
Kotunia dzilnie daje sobie radę. moja siostra nie moze jeździć do niej codziennie - jak jest to wtedy podsuwa jedzonko pod pyszczek, dba o futerko, tuli, głaszcze, wychodzi na spacerki, Szarcia nie jest sama, śpi przytulona do niej lub do innych kttek.. No ale już nei ma dla niej ratunku... Ma ok 15-16 lat..

(4) Mika(),Tato(),Mama(),Szarcia(),Deesiu kocham Cię (*)

Kto przegląda forum