OTW18- cyborgi,f.39,41,42,43,46;nowe malce f.od70

Znów jestem :ok:

Myślę o Tobie, Asiu Kochana

Asia jestem i zagladam. Czekam na wieści :ok:

Ja też nieustająco z kciukami :ok:

Cały czas mocne :ok:

Dopiero doczytałam, też trzymam kciuki :ok:

**Adopcje: 12 >>**

Dziękuję za zaglądanie i kciuki.
Wczoraj obkleili mi cycki czymś tam, przypieli ustrojstwo i kazali wyłączyć telefon. Na dobę. A po dobie bieg z innymi badaniami. Potem padłam.
Jestem zmęczona mimo leżenia w wyrku. Zmartwienia nie odpuszczają bo martwię się o dzikuny bardzo. Janusz ma dziś gar chrup zanieść, zamówić nerki i wątróbkę i saszetki dla dzików.
Tabo10 masz rację. Lęk o nie jest okropny. Ten je tylko wątrobę kurza. A ta tylko w tym jednym miejscu jest. Nigdy nie wychodzi dalej i czeka...czeka... Ten tylko saszetki a ta tylko tacki. A nery lubią drobno krojone bo większość to już leciwe koty.
A mnie się chorować zachciało.
Jeszcze nie ma pełnej diagnozy. Czekam na rezonans rozumku. Ale lekarze twierdzą, że przeszłam (trwam ?) w udar. Lekarz rodzinny miał nosa kierując mnie do szpitala. Choć bardziej błędnie obstawial. Tylko coś nie pasowało. Na ostatniej prostej zrobiono mi tk i nie znaleziono ( o dziwo?!) kłaków tylko " coś " innego. Gdyby na skierowaniu nie było wpisane " laryngolog/neurolog" to by mni wypuszczono bez słowa po pierwszym trybie. Za takie skierowanko też mi się dostało. Ale to inna historia. Tak jak inną historią jest to, w jaki sposób tą wieść mi obwieszczono. Radośnie i tubalnie. Przedstawił wizję guza czy czegoś tam przez co muszę zostać spowodowała, że udar wydaje się ludzkim rozwiązaniem.
Biorę leki, robię badania, staram się opanować bujanie w głowie i chodzić prosto. Opanować wymioty i nie patrzeć na sufit gdy leżę. Jakbym z karuzeli nie schodziła. O bólu czapy nie wspomnę bo to nie nowina.
Czemu to piszę? Wam jako przyjaciołom naszym od lat należy się prawda o stanie mego umysłu. Brak sierści w mózgu nie świadczy o mnie dobrze :mrgreen:

Asiu dalej kciuki mocne, za te bardziej ludzkie rozwiązania i za lepsze samopoczucie. :ok:

Trzymaj się i zdrowiej.

za Ciebie i za biedne bezdomniaczki :ok:

Dalej mocno trzymam kciuki. WIem, że marne to pocieszenie, ale pomyśl, jakie to w gruncie rzeczy szczęście, że trafiłaś szybko do szpitala. Jest szansa, że sytuacja zostanie sensownie opanowana.

Ale mnie wystraszyłaś. Zajrzałam tu z tysiąc razy. Dobrze,że się odezwałaś :201494

Jak to dobrze,że to tylko mikro udar,nie guz :201494

Dobrze.Jakkolwiek głupio to teraz nie zabrzmi.
Miałam już pełne gacie.Słowo.
Będzie dobrze.Powolutku.
Dziki czekają i reszta. Masz dla kogo zdrowieć.
A dziś naprawdę ciepło.Weekend też ma taki być. Dadzą radę. Nawet jak mniej zjedzą.Wiem jakie to nerwy.Bo tylko Karmiciel wie najlepiej. No to teraz sobie wyobraź jak są wątki z 70kotami i 1 karmicielem. Co będzie jak choćby nogę złamie i nie dojdzie,a twierdzi uparcie latami,że żaden nie do adopcji...

Odpoczywaj,śpij.
Wreszcie całe łóżko masz dla siebie;)

**Adopcje: 12 >>**

Nie zawsze mam kiedy i jak pisać. Czasem pod czachą mam taki pląs, że oczu zejść się nie mogą :wink:

"Moje" stadko dzików systematycznie miało się zmniejszać. Tak było i jest. Choć okresowo są " zasilane " podrzutkami. Co do adopcji to każdy wie jak mam. Każdy który się nadaje szuka domu.
Zresztą po co to piszę?! Wieciw jak jest.
Ale za stara jestem do tego biznesu.
Podobno Emma tęskni. Koty na otwarcie drzwi biegną i wracają smutne. Ktoś zauważył, że mnie nie ma. :wink:

My też tęsknimy, za domowymi wiadomościami od Ciebie, od dzików. Wracaj szybko do domu :ok:

Zdrowiej. Tym łatwiej Ci przyjdzie, że tego udaru nawet nie zauważyłaś :wink:

malutki taki i bojący się Ciebie :wink:

dobrej nocy
nie rozglądaj się za szpitalnymi kotami :ok:

**Adopcje: 12 >>**

Małgoś ja go odczułam w dość przykry sposób tylko nie brałam pod uwagę tej wersji. Szum w uchu na poczatek. Od taki jak po dostaniu się wody. Potem lekka ale ciągła karuzela w głowie. Pojawił się brak pionu. Wpierw do opanowania potem już taki, że mnie przewracalo. Chodzenie przy ścianach, rozsada tył głowy a potem czoło, wymioty...wymioty...przy każdym ruchu. Niczym. Łazilam jak na haju lub pijana. Sztywno pilnując np płytek chodnika by trzymać jakiś namiar. Ruszyć głowa nie można było by świat nie wirowal. Przejście przez ulicę to koszmar. Zwyczajne wstanie czy naturalny odruch to koszmar. W ostatni dzień przewracało mnie już bezwiednie przy byle ruchu i musiałam się mocno pilnować. Stąd te ściany pod ręka. Światło drzwi...Snu nie ma bo śpisz na karuzeli. Toaleta...gimnastyka ekstremalna. Bo spuszczenie majt i ich wyciągnięcie to kaskaderski wyczyn. Sedes - to mistrzostwo świata. Poślady oczu nie mają, niestyty. A szkoda. Ubranie się, krojenie ( mam pocięte paluchy więcej niż zwykle) ...proste czynności robią się okrutnie trudne. Zawiązanie butów, czesanie, prysznic...Czyli wesołe miasteczko bez sprzętu. Porypane.
Dziewczyny/chłopacy :wink:

jak was coś podobnego spotkało to do lekarza na cito. Twarda baba jestem i jakoś sobie radziłam. Zmrok był najgorszy. Ale jak przy byle ruchu, nawet nie wiedząc kiedy, rypłam na wyro raz i drugi, to przestraszyłam się. Co by było jakbym poleciała w drugą stronę? Nawet nie wiesz, że się przewracasz.

Noc okropna. Sny straszne po pół tabletce proszka na sen. Całą walczyłam w domu z jakimś " dywanem " usypanym z ziemi. Wszędzie. By trawa wyrosła. I było pięknie. Nawet dalecy znajomi i moja nie żyjąca rodzicielka brali w tym udział. Za moimi plecami. Strach pomyśleć co by było po całej. Pewnie z narodowego bym rolowała murawę :strach:

OTW18- cyborgi,f.39,41,42,43,46;nowe malce f.od70

Kto przegląda forum