InkaPigulinka (*) 50 - teraz Mania [*]

Zula. Jak się masz? Bojasz się czy jezdeś nieufmna?
Książniczka Ofelja

Postępy prawie żadne. Cały dzień leżała w ukryciu. Ale w nocy była kupa.

Szprotki. I szeleszczący papierek na dłuuugim sznurku.
Ale zacząć martwić się możemy dopiero jak minie tydzień bez postępów.

Dostałaś jakieś informacje o przeszłości kiciuchny?

MB&Ofelia pisze:Szprotki. I szeleszczący papierek na dłuuugim sznurku.
Ale zacząć martwić się możemy dopiero jak minie tydzień bez postępów.

Dostałaś jakieś informacje o przeszłości kiciuchny?

Tak. Odłowiona w porcie wiosną. Tamtejsza karmicielka twierdziła, że kicia w ciąży, okazało się, że ropomacicze. Wycięta. Trafiła do DT, ale dziewczyna często jeździła na kilkudniowe delegacje, więc wolontariuszki ją dokarmiały. W końcu z tego dt trafiła do kociarni, a z kociarni do mnie

No to się naprzemieszczała, biedactwo. Ma prawo być nieufna, co chwilę inni ludzie i inne miejsca. Trzeba dać jej czas.
Ale subtelne zachęty nie zawadzą :wink:

To Zula wymaga socjalizacji i dużo pracy przed Tobą.

Wniosek z tego ,że sporo przeszła w dość krótkim czasie więc nie ma co się dziwić ,że jest taka nieufna. Są koty które potrzebują nie tylko dni ale tygodni a nawet miesięcy by zaufać na nowo. Myślę ,że jeśli je, wychodzi z kryjówki by skorzystać z kuwety to nie jest źle. Mów Maryś dużo i zapewnij jej rutynę czyli w tym samym miejscu kuweta, w tym samym miski,mów podając jedzenie a oswoi się z sytuacją ,że znów nie jest tylko na chwilę i otworzy się.Może nie będzie tak rozmruczana jak Mania ani nie będzie domagała się noszenia na rączkach jak Inusia ale jeśli bez lęku będzie leżeć na podłodze w pokoju w którym ty przebywasz to i talk będzie duży postęp.

jeśli to kot, który całe życie spędził na zewnątrz to moze nigdy nie przyzwyczaić sie do zycia w mieszkaniu

mir.ka pisze:jeśli to kot, który całe życie spędził na zewnątrz to moze nigdy nie przyzwyczaić sie do zycia w mieszkaniu

Po rozmowie z Marysią dochodzę to takiego wniosku.

Hannah12 pisze:
mir.ka pisze:jeśli to kot, który całe życie spędził na zewnątrz to moze nigdy nie przyzwyczaić sie do zycia w mieszkaniu

Po rozmowie z Marysią dochodzę to takiego wniosku.

nie powinno jej się "uszczęśliwiać" na siłę, bo to nie jest dobre dla kota, jeśli już to fundacja powinna jej poszukać domu gdzie mogłaby wychodzić, może to by jej bardziej odpowiadało niż mieszkanie

mir.ka pisze:
Hannah12 pisze:
mir.ka pisze:jeśli to kot, który całe życie spędził na zewnątrz to moze nigdy nie przyzwyczaić sie do zycia w mieszkaniu

Po rozmowie z Marysią dochodzę to takiego wniosku.

nie powinno jej się "uszczęśliwiać" na siłę, bo to nie jest dobre dla kota, jeśli już to fundacja powinna jej poszukać domu gdzie mogłaby wychodzić, może to by jej bardziej odpowiadało niż mieszkanie

Dokładnie, nie każdy kot daje się oswoić i dobrze czuje się w domu szczególnie jak od początku swojego życia był kotem wolno żyjącym i najprawdopodobniej unikającym człowieka.

Przyzwyczai się. Potrzeba czasu i cierpliwości, a nawet... Ja po prostu starałam się na takiego strachulca nie zwracać uwagi. A miałam takich sporo. Jedynym problemem było dla mnie, żeby się zaadaptował do stada. Miałam kotkę, Amcię, która w stadzie bała się panicznie jednego kota i musiałam ją zamknąć w oddzielnym pokoju, z inną kotką, zaprzyjaźniły się. Ta kotka bała się wszystkich i wszystkiego - ludzi, innych kotów, nawet piórek na patyku. Ale ją oswoiłam. Zaczęłam od zabawy tymi piórkami (oczywiście w pozycji zbliżonej do leżącej, bo wtedy kot się mniej boi)- nie machałam, tylko wkładałam pod poduszkę i trochę wysuwałam, szybko chowałam, znów wysuwałam - takie "myszka w dziurce". Mało który kot się temu oprze.

Powoli Amcia zaczęła łapać te piórka, potem przestała się ich bać, pozwalała się nimi dotknąć, a w ferworze zabawy nie zauważała, że zamiast piórkami, dotykałam ją ręką... Długo to trwało (na pewno parę miesięcy), ale w końcu Amcia dawała się ładnie głaskać i tylko nie można jej było brać w ręce. Niestety w tym roku odeszła na białaczkę.
Pomyślałam jeszcze - może kotkę na trochę zamknąć w jednym pomieszczeniu, żeby je sobie oswoiła i uznała za koci azyl? Oczywiście, jeśli mieszkanie jest większe, bo przy jednym pokoju to nie ma sensu.

Zula dała się (na siłę) wyciągnąć spod szafki pod zlewem. Siedzi zamknięta w 1 pokoju. Za wersalką. W pozycji "nie ma kota". Kiedy na nią patrzę, wycofuje się.
Ma (od wczorajszego wieczora) obróżkę feromonową. W nocy trochę miaukoliła.

Biedna mała kocinka

Ale ona była bezdomna całe życie? Ile ma lat?
Nawet moja wetka mówi, że kot wolnożyjący przyzwczai się do domu. No, ale pewnie to zależy. Teraz jest już zimno. Zula nie musi martwić się o schronienie i o to, że będzie marzła. I czy będzie miała co jeść. Może zabawy z niteczką? Zazwyczaj kotek nie umie się powstrzymać przed taką rozrywką. Tylko niteczki nie można zapomnieć schować (no chyba, że to będzie grubszy sznurek).
A z jakiego Zula jest portu? To może chciałaby jakąś surową rybkę zjeść?

Jest z portu rzecznego nad Odrą. Ma ok. 5 lat. Może rzeczywiście spróbuję z rybką.
Próbowałam wędki - wystraszyła się

InkaPigulinka () 50 - teraz Mania []

Kto przegląda forum