OTW17- życie leniwie toczy się dalej...

Nie puszczam, trzymam! Enterku :ok:

Cały czas stróżujemy z kciukami i dobrymi myślami :ok:

**Adopcje: 9 >>**

Znajomy Dt ,który boryka się z okropnym kalici także zdecydowała się na podanie surowicy. Wczoraj wieczorem obie na drugiej zmianie w lecznicy byłyśmy. Ona z 10 tygodniowym świeżym zachorowaniem. :roll:

Dwa malce siedzą już kilkanaście dni w lecznicy z huśtawką zdrowotną .Jeden odszedł. Kolejne chorują. Oby się udało :ok:

Magda, dzięki raz jeszcze :201494

Zleciałam pół Otwocka w poszukiwaniu puszeczek Enterkowi. Dziuuura u nas i tyle. Nie ma nic co chciałam. Każdemu zainteresowanemu pokazywałam puszeczkę ,którą miałam jako ściągę. Kociary nie chodzą z pomadkami do ust korali.Chodzą z żarciem kocim i pustymi opakowaniami po ...żarciu kocim.

**Adopcje: 9 >>**

Nie ma lekko. Enterek zafundował sobie niską temperaturę. Trzy razy mierzyła wetka a mnie, jak zwykle, ścięło ze strachu. Lekko też pobladł. Nie zdecydowaliśmy się na zapodanie surowicy dzisiaj. Pani Małgosia uspokoiła mnie ,że takie reakcje bywają po surowicy. Jam nie doczytała się ich w rozpisce. Ale tak podobno bywa i mam nie denerwować się. Słowo klucz. Taka łatwizna. :roll:

Wierzę jej. Wiele lat pracowała w całodobowej lecznicy i ma wielkie doświadczenie.
Była kroplówka cieplunia ze smakołykami, która prawie małego uśpiła. Rozmruczał się na cały gabinet. Były i zastrzyki co spowodowały wnerwa okrutnego. Przy linco dostał pałera totalnego i mało nie zeżarł wetki i mnie. Do tego wygibasy zrobił straszne ,że ledwo go złapałam. Tuż nad podłogą. Ekwilibrysta cholerny. Utulony w ramionach odwrócił się do wetki Małgosi i jej zjebunię puścił okraszoną syczeniem i warkiem. To był personalny atak. Nie dało rady z niego się nie śmiać.
W domku kupala wielkiego walnął w ramach od stresowania się. Może to on był winien niskiej temperaturze.
Jutro znów jedziemy.
A dziś znów gimnastyka z jedzeniem. Powróciła Conva w strzykawie. je za mało. Pije za mało. To moje zdanie.Żeby nie było.
W kasie pancernej (czytaj mikrofali) stoi szereg otwartych puszeczek i tacek celem testowania jakiego smaka ma Enterek. Reszta ma z tym problem. Uczą się pojęcia słowa "NIE". Zwykłe "nie" to za mało.
Jestem padnięta.
Nie ma obiadu ludzkiego. Nie miałam sił przygotować. Nie miałam czasu. Prawie nie miałam.
Koty śpią. Janusz śpi. Entuś śpi w budce drapakowej okryty po wąsy. Idę karmić dziki. Wrócę to go nakarmię i wezmę się za mięso rozmrożone. Zanim Vipuś sobie z nim nie poradzi :mrgreen:

Czytam i jestem myślami z Wami Asiu :1luvu:

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego co robisz dla tych zwierząt :1luvu:

Ja też czytam i nieustająco trzymam kciuki! :ok:

Mocno zaciśnięte za małego :ok:

**Adopcje: 9 >>**

Kciuki ciągle potrzebne. Bo nic nie leczy się cudnie " od łapy ". Wieczorem jest pogorszenie. Oczki znów małe. Apetyt też zgasł. Dopalacz wyczerpał się prawie. A prawie to różnica. Wiem, że to normalne ale i tak denerwuje się ciągle. Leży teraz na mnie. Celowo to robi :wink:

bym mu nie pchała żarcia w dziub :mrgreen:

W drugim pokoju Angelek siedzi z Januszem. Tami tam zagląda. Świat zamarł dla niego. Choć wydaje się być szczęśliwy nie mając futer w okolicy w znacznych ilościach. Jest tym wątpliwym szczęściarzem co ma pierwszeństwo do wzgardzonych smaczków. Mało je. Dostał steryd wczoraj to jest fajniej na humorze.
Abisiek i Farciarz znów zaczęli wojny. Nasz stres przekłada się na ich stres. I nie ma co kryć takich sytuacji. Zawsze się odbija.
Noc... Cicho gra telewizor. Pilot spadł. Na ręce leży mi Enterek więc nie wyłączam. Pokazują żarcie. Chyba głodna jestem :placz:

Są kotlety. Jednak zrobiłam. Przy pomocy wydatnej futer. Dzięki nim mniej mięsa było do przerobienia :mrgreen:

Chyba dobre są. Bo dranie próbną degustację zrobiły gotowych . Na moment gar spuściłam z oka.

Sytuacji nie da się ukryć

**Adopcje: 9 >>**

Oglądam program o grubszych ludziach. Takich ze 300 kg. Odechciało mi się kotleta. :placz:

podjadanie to zabójstwo figury.

ASK@ pisze:Oglądam program o grubszych ludziach. Takich ze 300 kg. Odechciało mi się kotleta. podjadanie to zabójstwo figury.

Oglądam te "Historie wielkiej wagi" i zawsze robię się głodna :strach:

U nas takich przypadków jeszcze nie ma ale wszystko do nadrobienia,moja ulubiona sprzedawczyni na Allegro wystawiła kurtkę o obwodach ponad 160cm - 7 pań licytowało :strach:

Za Waszą rodzinkę trzymam nieustająco kciuki i mam nadzieję, że w komplecie i lepszym zdrówku i samopoczuciu :1luvu:

Jak dzisiaj Mały?

**Adopcje: 9 >>**

Prawda, że program "straszny". A ludzkie manipulacje sobą i bliskimi są okrutne. Mnie najbardziej poruszają odcinki ,gdzie dzieci są służbą dla takich rodziców. Uwiązane od małego do ich obsługiwania nie potrafią się wyzwolić.

Jesteśmy wszyscy. Choć Entuś słabo. Nie jest to co było przed surowicą. Choć jest lepiej. Ale kot jest nadal wyłączony na jedzenie. Wykazuje zainteresowanie garami. Ale to ciągle nie to. Nic nie wzbudza jego apetytu. Kupiłam wczoraj wiele smaków. Tylko tego co jadł nie było. Przerażona jestem ,że to takie drogie wszystko. Rozbestwiona internetowymi sklepami wywalałam oczy. Ceny 30-50% większe. Majątek wydany został. Od badziewia do wysokiej półki. A wszystko w torebeczce przytargałam. Żeby jeszcze coś zasmakowało to by żal nie było.
Dokarmiam dalej siłowo Convą. Trudno. Nie lubimy się. Numer ,że zwymiotuje bo właśnie się dławi, przestał mnie wzruszać. Upecany okrutnie resztkami wygląda jak nieszczęście. Jakbym kota głodziła i wycierała nim blaty kuchenne. Jest chudy. Miednica wystaje jak u indiańskiej krowy.
Zasnęłam z nim leżącym na moim kadłubku. Opatuliłam polarkiem co miałam na sobie.Mruczał, mruczał...To taki kochany malec.
Tylko żeby jadł.Zaskoczył z tym. Pije troszkę sam. Do miski włożyłam korki bo jakby wody nie widział.
Przed siedemnastą do weta. Koleżanka nas zawiezie. Janusz w pracy.
Ogarniam mieszkanie, Piorę co można uprać w pralce. Podłogę domywam choć wczoraj była na tip-top szorowana. Koteczki postarały się ją upierdzielić. Jeszcze kuwetki trzeba umyć. Jeszcze kąty przejrzeć. Te niemożliwe także. Koteczek potrafi. :mrgreen:

Jak zwykle, szafa i porządki w niej, są odkładane w niebyt.
Malusi śpi w drapakowej budce. Opatulony kocykami. Z poduszką elektryczną "na dachu". Podłożona pod tyłek działa jak mata odstraszająca. Kot ucieka. Więc radzę sobie jak mogę by go dogrzać.
Czy mam humor? Nie. Mam wielką huśtawkę nastrojów. Od pewności,że nam się uda. Do rozpaczy,że jednak przegrywamy. Wszyscy jesteśmy zmęczeni. Nasze obawy, zachowanie odbija się na stadzie. A to nie jest fajne.

**Adopcje: 9 >>**

Żeby tak smutno nie było. Okoliczności pamięć mi okryły całunem i zapomniałam fotek Gawronka pozostałych wkleić.Jakie otrzymałam w kolejnym mailu. Z Rysiuniem, swoim kumpelem. Niech będzie szczęśliwym kotem zawsze i...zawsze!

OTW17- życie leniwie toczy się dalej...

Kto przegląda forum