Amor i Orion - łobuzowe historie <3 Orion zrudział

[Amorion]

Dziękujemy za komplementy dla chłopaków Do chwalenia Oriona przywykliśmy - kto go zobaczy, to jest zakochany, a pytań o to czy jest rasowy, to już nie zliczę... Zobaczymy jeszcze jakie reakcje będzie Amor wzbudzał

A tak w ogóle, to good news - łobuziaki dzisiaj były wyjątkowo grzeczne, mało się biły, jeśli już się bawiły to nie tak brutalnie, chodzili łapka w łapkę po mieszkaniu a i spanie razem (z własnej woli i wyboru!) zaliczyli

[Alija]

Wspaniale, że się zaprzyjaźnili. Będą się wspierać, jak człowieków nie będzie w domu
Ja byłam szczęśliwa, jak kiedyś dwie kocice chociaż się tolerowały. Dokocenie bywa burzliwe i szarpiące nerwy

[Amorion]

Cześć i dzień dobry wszystkim

Na początek małe ogłoszenie, jak już może zauważyliście, w podpisie pojawił się link do naszego kociego Facebooka. Serdecznie zapraszamy do polubienia profilu, na którym regularnie pojawiać będą się zdjęcia z życia naszych kotów, wraz z ciekawymi historiami z ich futrzanego życia.

https://www.facebook.com/osiemlapek/

Co za emocje... te dwa wariaty doprowadzą nas do szaleństwa, i to jakiego. Dzień zacząć z nimi, to jak horror klasy B, otwierasz oczy, czujesz drapanie, ale nie wiesz skąd... i co? Okazuje się, że ten mały potworek znany jako Amor leży w twoich nogach i skutecznie próbuje Cię wydrapać spod kołderki... Masakra. Co by jednak nie narzekać, to muszę przyznać, że robimy progres. Biorąc pod uwagę to, ile czasu niektórzy muszą męczyć się z przystosowaniem kotów do wspólnego życia, to my niczym Usain Bolt robimy to sprintersko...

Na początek dnia małe zapytanie do Was, czy kot który już dyszy i sapie powinien być odseparowany od drugiego?

Po południu szersza opowiastka o naszych kotełach, tymczasem śmigam wypić kawę.

Miłego dnia

Pozdrawiam, Milan

[Alija]

Dyszącego kota warto przystopować, bo niektóre nie mają umiaru i ganiają do upadłego. Zbyt obciążają organizm. Tak miał za młodu (czyli jeszcze całkiem niedawno) mój Bodzio. Teraz poszedł po rozumek do łebka i wie na ile go stać.
To trochę niepokojące i nasuwa się myśl o chorym sercu. Najczęściej to jednak młodość i temperament

[Amorion]

Witajcie!



(zdjęcie robione "nowoczesnym" telefonem, ale wygląda, jak wygląda)

Jest więcej luzu, to piszę. Jak już wspominaliśmy to proces integrowania kotów idzie w bardzo dobrym kierunku. Chłopaki zaczynają dostrzegać, że ten drugi to w sumie spoko jest i razem podbijają świat (mieszkanie) Oprócz sytuacji kiedy jeden drugiego zapędza w róg i leje, to ja żadnych interwencji nie podejmuję. Ostatnie dni były dla naszej czwórki wymagające, ale myślę, że już możemy mówić o owocach tej pracy. Miło jest móc pozbyć się obaw o to, czy to wyjdzie, czy się zaakceptują. Człowiek decydując się nad opieką nad zwierzęciem nie chce myśleć o tym, co będzie gdy się nie uda. Nam na szczęście się udało

Nasza facebookowa przygoda zaczyna się rozkręcać, jeżeli Wy też tam jesteście to odezwijcie się do Nas

Co by nie było, że nie dotrzymuje słowa przyznam się do tajemniczych łez o których wspominałem wcześniej...

Akcja rozgrywała się u weterynarza, gdy dla Oriona przyszedł czas kastracji. Ogólnie nie muszę chyba większości mówić, co, jak i po co. Skupmy się na kluczowych wątkach. Po przebadaniu kota, pani weterynarz wręczyła mi do podpisu dokument, który mówił o ryzyku zabiegu. Wiecie, narkoza i te sprawy... Z lekkim drżeniem ręki podpisałem dokument w myślach mając cały czas ryzyko o którym było mowa. Następnie miało dojść do uśpienia (?) znieczulenia (?) kota, jakkolwiek to nazwać. Na moje nieszczęście pani weterynarz wspomniała o tym, że kotka może to zaboleć. No, ale trudno, jestem facetem, a to mój kot, muszę tam być. Przychodzi moment, że strzykawka jest przygotowana i nagle w ułamku sekundy, ja odwracam głowę i w sposób niekontrolowany zalewam się hektolitrami łez, takiego szoku to ja nie przeżyłem nigdy. Wybiegłem czym prędzej na korytarz kontynuując swój płaczliwy teatr. Gdyby nie to, że Aga byłaby ze mną to nie wiem na czyje wsparcie mógłby liczyc Orion w tym momencie... Do tej pory nie wiem, czy się wstydzić, czy być dumnym, że tak jestem blisko z tym szarym potworkiem.

Pozdrawiam, Milan

[izka53]

o jeżu - a jakbyś musiał samodzielnie któremuś cudaczkowi zastrzyk zrobić ? taki zwykły, podskórny ?

[Amorion]

Robiłabym ja, ja w takich sytuacjach mam stalowe nerwy Aga

[izka53]

no to tak jak ja. Staram sie robić, jak TŻta nie ma w domu

[morelowa]

Zastrzyki robię codziennie. Morela ma cukrzycę.

Zapisuję sobie Was bo jesteście z Opola , a mnie już troche przeszła niechęć do tego miasta.

[Alija]

Milan, wrażliwiec z Ciebie. Dla mnie to duuży plus
Na FB mnie nie ma i nigdy nie będzie, więc będę oglądać fotki młodych tylko tu

Co do zastrzyków, to zrobiłam tylko 2, okupując to ciśnieniem 1000/900, palpitacjami, prawie omdleniem i czym tam jeszcze. Ale gdybym musiała, zrobiłabym znowu

[Amorion]

Ano jestem wrażliwy. Po to są kotelki w domu żeby o nie dbać, co nie? Chociaż jak tak obserwuję, jak mi demolują mieszkanie tymi wspólnymi harcami to mam ochotę udusić

[Alija]

Chłopaki w akcji, extra!
Kto by się przejmował demolką

[Amorion]

Chłopaki w akcji, extra!
Kto by się przejmował demolką

Jak to kto, ten który to będzie sprzątać

[Alija]

Sprzątanie po demolce jest w pakiecie z kotami Jak dorosną będzie trochę mniej demolek, ale tylko trochę

[Amorion]

Dzięki za pocieszenie A tak serio, tylko dwa razy miałam sytuację, że nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać jak zobaczyłam co Orion nawywijał. Raz, jak rozkopał pół doniczki z ziemią i wywalił na ziemię storczyka, a drugim razem, jak weszłam do domu, i zobaczyłam to: