Już lubię Carmen.Nie skłonisz mnie do współczucia dla Niej, nie ulituję się nad Jej losem. Albowiem ponieważ zwierzęta nie mają poczucia czasu, dla Carmen świat jest piękny, a ona szczęśliwa. Mimo, że niektórzy pozbawiają Jej ulubionego fotela (to się zgłosi do TOZ
).Moje koty wszystkie mają mniej lub bardziej trudną i traumatyczną przeszłość, ale nie dopuszczam do siebie myśli, że cierpią przez swoją historię. Są szczęśliwe (przynajmniej tak mi się zdaje
i lepiej, żebym się nie myliła ), mają dla siebie głaski, pielesze i michy na czas. Mogą też włóczyć się po działce. Są wychowywane bezstresowo (co oznacza, że nie wiedzą, co znaczy skarcenie). Nauczyłam się nie płakać, kiedy odchodzą. Bo dałam im wszystko z wyjątkiem gwiazdki z nieba. Tylko z tęsknotą nie umiem sobie radzić. Carmen nie pamięta złego. Carmen jest szczęśliwa.
Femcia ma ponad 16 lat. Wiem, że to już bardzo podeszły wiek. I też widzę Jej postępującą starość.
ostatnio lubi drzemki na parapecie w kuchni - przepycha się między herbatą, owocami, rolkami ręcznika papierowego, kwiatami... i drzemie otaczając sobą jabłko 
u ojca na ogródku trwają porządki, sporo haszczów poleciało (drugie tyle zostało 
