Honorowy Kot [tj. kochany pies Kaj] ZA TĘCZOWYM MOSTEM

Ja też nie wierzę w spotkanie za TM ani powroty w innych zwierzakach... nie umiem się pocieszać taką wiarą... wszystko co mamy przeżyć, musimy przeżyć tu i teraz. A potem ktos zostaje z bólem, pytaniami, wątpliwosciami i tym wszystkim, co opisujesz

Mogę ponownie tylko powtórzyć, pisz ile potrzebujesz i mimo tych trudnych dni, trzymaj się Aiu :201461

A ja wam powiem ze wierze ze Dixie czeka na mnie po 2 stronie. Ze opiekuje sie nim moj dziadek.
W powroty w innych zwierzakach ... nie koniecznie... aczkolwiek Coco ma duzo wspolnego z Dixiem... ale nie jest DIxim.. :

Ale kazdemu pomaga cos innego...

Trzeba byc dobrej mysli. Aiu jestesmy z Toba.

Tylko Cię przytulę :201454

bo nic mądrego nie wymyślę.

Jak, Ci życie upływa, Aiu?
Goście kiedy będą / byli / są już?

Dziś Kaj obchodzi swoje 15ste urodziny.
O tej porze pewnie jeszcze byśmy się przewalali w łóżku. Wyściskałabym i wycałowała i jeszcze byśmy pospali przytuleni.
Byłby spacer urodzinowy, zaniosłabym Go nad rzekę by sobie podreptał, byłyby zdjęcia, było by specjalne jedzonko (zapewne galaretka warzywno-mięsna), byłby prezent (możliwe, że grawerowana zawieszka i jakieś specjalne przysmaki), który Kaj musiałby sam odpakował, bo uwielbiał rozrywać pakunki...
Jaśmin w tym roku szybko zakwitł i szybko przekwitł. Zwykle pięknie się prezentuje w Kaja urodziny (ostatnią sesję urodzinową miał jego białych w kwiatach), dziś wygląda smętnie.
15 lat... niedokończonych.

2001-2002

Takie było z Kaja małe psiapsiatko. Najśmieszniejsze jest to, że poza dniem przyniesienia do domu i ze dwoma wspomnieniami, nie pamiętam Go takim. Od zawsze był swojej wielkości... jakby z dnia na dzień urósł. Kaj miał siostrzyczkę. Taką samą jak On, tylko grzbiecik był przesiany szarawo i była bardziej przebojowa, Kaj wydawał się taką ciapą. Był raczej grzeczny, ino durny w nauce czystości, lał po całym przedpokoju i za nic nie można było (przez parę dobrych tygodni) zwinąć folii.

2003-2006

Tak samo nie pamiętam czasów bez kotów. Jak to było z samym psem? Kaj przecież zawsze szedł w parze z kotami.. W wieku 2lat z Kirą, 2 lata później dołączył Asche.

2007-2008

Wreszcie tylko mój. Od tego czasu byliśmy nierozłączni... Od teraz miało Mu niczego nie zabraknąć i nic złego się więcej nie przydarzyć..
Jaki tu był ładny. Silny, umięśniony, gładki, lśniący

Jednak w 2008 zaczęło się chorowanie. 2 rzuty.

2009

Na przełomie marca i kwietnia, przeciągu niespełna miesiąca Kaj zamienił się z pakera w kościeja... i takim już pozostał. Takim Go będę pamiętać. Kościste, siwe pyszczydło. Do zdrowia, po paraliżu, pomogły Nam wrócić nasze Podwórkoty - Kot, Kokota i Tiko, dzięki którym miał motywację by patrzeć, sprawdzać, pilnować, niuchać, dreptać za nimi.

2010-2011

Długie spacery, aportowanie badylka, wylegiwanie się na trawce, branie z życia, ile się da.

2012-2014

Na swoim.
2015

Koniec.

Dużo nieszczęść w jednym życiu, jak na tak małe ciałko... o jedno na pewno za dużo.

Dzięki, że jesteście.
Goście byli. Oprowadziłam po okolicy, posiedzielim nad rzeką, zrobiłam obiad.
Ja teraz żyję od meczu do meczu, a pomiędzy czytam.
Lekko nie jest.
Coraz bardziej tęsknię.

Asiu... piekne zdjecia.... Kaj byl wyjatkowy... byl sliczny... i wiesz co?? Bije od niego ogromne szczescie i radosc.... dalas mu cos najwspanialszego...
Kochajacy dom. Bo pomimo wszytskich problemow... jestem pewna ... ze czul sie kochany... to widac.... niezaleznie czy byl zdrowy czy chory...
Byl kochany.

Masz mozliwosc by do niego isc? Jestes w stanie? Pytam bo takie rzeczy nie sa proste... ale czasem pomagaja...

Rok... z jednej strony kawal czasu... z drugiej ... zbyt malo by bol, tesknota, ustapily... To chyba nigdy nie ustapi... obie wiemy... ale...

Musisz byc Silna, na tyle na ile potrafisz... jesli potrzebujesz placz... to pomaga... ale pamietaj... byl szczesliwy, byl kochany... dalas mu cos najcudowniejszego pod sloncem. Dom.
Gdyby cos, pisz o kazdej porze dnia i nocy. tu czy na FB. Jestem.

Piękny Kaj, radosny, energiczny, pełen życia. On wiedział, komu to zawdzięcza i kochał Cię bardzo. Pomimo wszystkich nieszczęsć umiał cieszyć się każdą chwilą, a to niezwykła umiejętnosć...
Przytulam mocno :201461

Piękne zdjęcia, piękny, szczęśliwy Kaj..
Przytulam..

Nie, nie jestem w stanie stanąć nad grobem... Byłam tam, ale nie mogłam podejść. Rozsypałabym się i nie wiem, jak pozbierała...

Kaj był szczęśliwy. Wiem to, bo nie był tylko dodatkiem do mieszkania, tylko był częścią mnie i robiliśmy, to co sprawiało Nam przyjemność i by niczego nie żałować. A że byliśmy dobrze zgrani, to to się udało

My heart, my soul.

Piekne te zdjecia ... takie pozytywne... widac ta milosc...

Byliscie cudowna para!

Śliczne małe słoneczko. A Ty przepięknie, z miłością o was piszesz. Przytulam

Piękne zdjęcia. Masz kopie gdzieś osobno? Bo moje zdjęcia z Gabunią przepadły na zepsutym dysku...

Dziękuje za dobre słowo.

Meg, mam w kilku miejscach. Na komputerze, dysku, płytach, część wywołanych i najchętniej bym jeszcze kupiła jakiś nośnik, bo wiem, co znaczy utracić zdjęcia. Dla mnie dramat (nie teatralny i nie przesadzony), bo są to dla mnie rzeczy bezcenne, jedyne chwile, które pozostaną, a których inaczej pamiętać nie będę. Gryzę się do tej pory i męczy mnie to, że straciłam cały rok 2011 (zostały mi tylko te 2, które użyłam do wspomnień), też z powodu popsutej pamięci zewnętrznej. Dałabym wszystko, by odzyskać te pliki, obejrzeć te zdjęcia, których nie pamiętam, zobaczyć, co robiliśmy w danym miesiącu, co Kaj znowuż wykombinował

Zostawiłaś swój dysk, nie wyrzuciłaś go? Ja swój trzymam. Może kiedyś ktoś znajdzie sposób, by je wyciągnąć... Bardzo na to liczę.

Dalismy znajomemu informatykowi do ewentualnej reperacji... Ponad rok temu...

Honorowy Kot [tj. kochany pies Kaj] ZA TĘCZOWYM MOSTEM

Kto przegląda forum