Honorowy Kot [tj. kochany pies Kaj] ZA TĘCZOWYM MOSTEM

Jak będzie trza to się sprężę

Już wiem w jaki sposób szyć, więc nie powinno być prucia i tego typu uciech :wink:

Musimy się tylko dogadać co do szczegółów.
Jutro porobię lepsze zdjęcia spodni, z obu stron, żeby było widać odcienie. Niektóre maja fajne, zdobione kieszenie.
I podszewki też do wybrania.

Prawda jest taka ze zdaje sie na Ciebie

Melduję, że nabyłam dłuuuuugą spódnicę, idealną na paski. :twisted:

Kiedy robić paczkę z nią i całą resztą?

Brawo!
Do końca miesiąca na pewno nie ruszam się z domu. Ślij kiedy Ci wygodnie.

Aia czytalas pw odemnie ?

Paczkę zrobiłam dopiero teraz, podłożyłam chłopu w garażu. Zniknęła, ale czy wozi ją w samochodzie, czy puścił w drogę to nie wiem.
W każdym razie bądź czujna!

Się odbierze

nie było jeszcze powiadomienia smsowego.

Wybrałam się wczoraj na drugi brzeg rzeki. Doszłam do jakiejś wsi, która graniczy z rozlewiskiem Narwi. Polowałam sobie z aparatem na ptaki. Wyprawa nieprawdopodobnie udana. Mam pewność, że mieszkam u progu raju, wystarczy tylko przekroczyć kilka stopni

Wszystkie moje zmysły chłonęły i żywiły się otoczeniem. Cudowny wiatr na skórze, słońce, ciepło, zapach lata, szum wody, drzew, traw, odgłosy ptaków, rechot żab, a oczy, powinny mi się od tych widoków najnormalniej przepalić. Te kolory, żywe soczyste, woda lazurowa, połyskująca niczym najdroższe brylanty, szybujące bieliki, pikujące błotniaki, rozłożyste, skrzydła czapli, które z taka mocą biją powietrze, że ma się wrażenie, że to one robią cały ten wiatr. Nabiłam na licznik około 12-15 kilometrów na nogach, 4 i pół godziny, a i tak mało, mogłabym stać tam już na zawsze.

Za oknem powróciły malownicze, zapierające dech w piersi, zachody słońca. Nie da się do nich przywyknąć. Rok rocznie, codziennie, zawsze wprawiają w osłupienie i powodują, że przechodząc koło okna zatrzymuję się na parę chwil i patrzę, podziwiam.

Żaby nie mnożyć miejsca na wątku daję kolaż z wyprawy

Na jednym ze zdjęć Spichlerz, część warowni Twierdzy w Modlinie.

Przekonałam się również, jakie znaczenie ma zdanie "NIE patrz w dół". OGROMNE.
Żeby dostać się do Modlina muszę przejść most. Jest dwupoziomowy. Górną platformą jeżdżą samochody, "chodnik" ma szerokość metra, nie jest odgrodzony od ruchu ulicznego, a ten jest DUŻY i dość żwawy. Kiedy mija się jadący rower zagląda się śmierci w oczy. Powiedziałabym, że nawet dosłownie... nie lubię tamtędy chodzić. Jest niebezpiecznie. Wczoraj wypatrzyłam, że niektórzy rowerzyści skręcają, gdzieś za Spichlerzem w bok, postanowiłam sprawdzić dokąd. I ano dochodzi się do poziomu, gdzie przejeżdżają pociągi, do kładki...
Ogólnie to ma silny lęk przed przekraczaniem mostów, które wiszą nad wodą. Samochodem, tramwajem, bryczką, pieszo, nieważne. Jest dyskomfort.
Nie wiem czy zdjęcie wystarczy, byście mogli sobie wyobrazić całość sytuacji :mrgreen:

Takiej drogi, mówię Wam, serio końca nie widać! Przedłuża się w nieskończoność!

edit:
to jeszcze z dziś dorzucam, bo nie sposób nie podzielić się takimi widokami, dla Wszsytkich, którzy potrzebują aktualnie tęczy

Przepięknie!

Własnie takich żywych, nasyconych barw mi tutaj brakuje. W Irlandii są piękne krajobrazy, wybrzeże, klify, dużo zieleni - ale ta zieleń jest jednak mniej zielona. I jest dużo bardziej monotonnie, choc też bywają niezwykłe miejsca. Ale oczy tęsknią do takich mocnych kolorów...

Jakbys miała ochotę pomnozyć mijesce na wątku to ja chętnie pooglądam więcej fotek

I pogoda wygląda idealnie (plus ten obłoczek w kształcie serduszka, uroczy

)

Mnie zachwyca lazurowy kolor wody. Jest absolutnie nie-re-a-lny. Jakaś magia. I tęcza była wyjątkowo żywa i wyrazista. Ludzie wokół zachwyceni, od razu bardziej przyjaźni, skorzy do zaczepiania i pogaduszek... Na wątku ornitologicznym wstawiam zdjęcia ptactwa. Z dziś parka czapli, w końcu statecznie, na lądzie, od razu + 100pkt do majestatu

Ptaki z raju

Pięknie

Paczka poszła, powinnaś zaraz dostać info.

Jaka fajna parka :kotek:

Też uwielbiam lazurową wodę, choć własciwie srebrną, burą, ponurą też lubię. W ogóle lubię wodę i przestrzeń...

Naturę

Jak nie słychać odgłosów cywilizacji, całego tego warkotu (samochodów, maszyn, remontów). Nad rzeką wszystko przyjemnie opatula. Stoję na zwalonym konarze albo na skałach, a tuż za plecami i po bokach mam cisną gęstwinę roślinności - drzew, krzaczorów, szuwarów, a przed sobą migoczącą wodę. Idealna sceneria, żeby przysiąść z książką, gdyby nie to, że nie umiem się wtedy skupić na tekście :lol:

Co chwilę się zapatruję w coś w dali, słucham wrzasku mew, świergotania pomniejszych ptaszków, patrzę na ślizgające się po tafli wody kaczki podczas lądowania, nawet odgłosy bawiących dzieci mi nie przeszkadzają, tylko stają się naturalnym tłem. Myślę o niczym, co jest w tym wszystkim najprzyjemniejsze, myślę o tym co widzę, nie analizując dlaczego, po co, co za chwilę, jest po prostu TU i TERAZ i nic więcej. Przyjemna pustka w głowie, umysł dryfuje, unosi się, odpoczywa.

Kupiłam rabarbar. Udusiłam na odrobinie masełka, posypałam cukrem, dorzuciłam do koktajlu, oooooOOOO to to to to :1luvu:

Czuję w kościach, że ten "dżem" będzie też idealny do naleśników. Dziś to sprawdzę

Aleś mi smaka na rabarbar zrobiła... kwaśniutki taki :1luvu:

A fuj. I jeszcze na nerki niedobry. :mrgreen:

Ja mam wobec rabarbaru mieszane uczucia. Czasem w ciescie lubię, ale w małych ilosciach.
Chociaż w kompotach itp. jest fajny, bo taki kwasnawy

U mnie dzisiaj suflet szpinakowy, bardzo przyjemna potrawa :ok:

Honorowy Kot [tj. kochany pies Kaj] ZA TĘCZOWYM MOSTEM

Kto przegląda forum