Szylkretka Kasia ['] Kasia Dwa dostała swoją szansę.

jolabuk5 pisze:potrafią zahaczyć pazurem, ale to niechcący w zabawie. tyle że boi tak samo

wcale nie. Kot, jak chce walnąć, robi to z mocą. A w zabawie bez :wink:

Jak pazur ostry to moc wcale nie musi być duża, starczy ze zahaczy i skórę i pociągnie. :twisted:

Oj pazur był ostry, był. Mimo ze lekko draśnięte mini opatrunek okazał się konieczny.

A dzisiaj Kasia dwa kroki w przód.
Nie ucieka, tylko majestatycznie się przemieszcza - albo metr ode mnie albo chowa pod komodę łebek i przednie łapki, wypinając gruby zadek na zewnątrz.
Zagląda do kuchni kiedy coś tam robię i patrzy jakby chciała powiedzieć : - Tutaj jestem Ruda, co robisz dla mnie dobrego ?
Apetyt kociczce dopisuje, ze zwierzakami pełna zgoda - no dobra, Chaberek - ale on nawet psa trzyma w szachu.
Całkowicie zaanektowała fotel komputerowy w swoim pokoju i gruby skoroszyt z dokumentami - o, to jest najlepsza poduszka !

praktycznie i systematycznie oswaja sobie nową rzeczywistość
i ustawia Służbę :mrgreen:

Służba nie tylko ustawiona i pracowicie wykonująca swoje obowiązki względem panstwa ale kochająca te futrzane potfory.

Dobrze słyszeć, że są "dwa kroki do przodu", nawet jeśli zaraz będą trzy do tył. W końcu czasem trzeba nawet paru lat, żeby kot zaufał. Dorcia na swoje zaprzyjaźnienie z Kasią też czekała kilka lat!

Kasiula kolejny kroczek do przodu

A mogło być różnie...

Coraz częściej siada na progu kuchni, nie wieje na mój widok niczym huragan, pozwala bliziutko podejść do siebie - wtedy siadam na podłodze na przeciw kociczki i patrzę.
Kasia też patrzy i w oczach ma dwa znaki zapytania : Ruda nie zrobisz mi krzywdy ? Mogę się przestać bać?

Dzisiaj przygotowuję zwierzom jedzenie.
Wszystkie koty - Kasia również - siedzą pod drzwiami i czekają.
No i się doczekały...
Otwieram drzwi, coś spada z hukiem na koty.
Ogólna kotłowanina. Koty z ogonami jak szczotki gnają do pokoju.
Pod drzwiami leży, uprzednio powieszona na klamce, torba z suchym pieczywem. Zapomniałam :oops:

W końcu kociaste dały się przebłagać i przyszły do miseczek.
Bałam się, że Kasia znów dwa kroki w tył, ale nie.
Spokojnie zjadła i usadowiła się w przejściu.
A teraz leży na moim fotelu, na moim swetrze i trawi.

Oj tak, takie niespodziewane "atrakcje" potrafią koty bardzo wystraszyć, szczególnie te, które dopiero się oswajają. Na szczęście wszystko się dobrze skończyło, a Kasiunia pokazała, że czuje się bezpiecznie

Ba, i to jak bezpiecznie !
Okupuje komodę, biurko gdzie leżą Bardzo Ważne Dokumenty - ale jak dobrze się na nich śpi :mrgreen:

Kiedy spotykamy się nosem w nos, obie zamieramy w bezruchu i ja powolutku przechodzę obok. Kasia nie ucieka.
Ale na uff, to chyba jeszcze za wcześnie.

śpi 'na wierzchu' tzn. na biurku/komodzie
uważam, że już jest uff

Blekitny.Irys pisze:Ba, i to jak bezpiecznie !
Okupuje komodę, biurko gdzie leżą Bardzo Ważne Dokumenty - ale jak dobrze się na nich śpi
Kiedy spotykamy się nosem w nos, obie zamieramy w bezruchu i ja powolutku przechodzę obok. Kasia nie ucieka.
Ale na uff, to chyba jeszcze za wcześnie.

Dla nas może jeszcze za wcześnie, ale Kasia już chyba sobie "uffnęła" i po prostu uznała, że nie musi się bać

Kasia zaczęła zapominać, ze ma się mnie bać.
Do jedzenia wychodzi z podniesionym ogonem, zaczęła do mnie gadać - a raczej poskrzekiwać.
Dżwięki jakie wydaje są niesamowite - ochrypły skrzekot - coś jak skrzyżowanie ,excuse moi, starej burdelmamy z Marleną Dietrich.
Po czym przypomina sobie : Ruda, przecież ja się ciebie boję i niespiesznie odchodzi.
W nocy śpi na fotelu i ani myśli gdzieś chować się kiedy słyszy moje kroki.

Wspaniałe wieści!

Blekitny.Irys pisze:Kasia zaczęła zapominać, ze ma się mnie bać.
Do jedzenia wychodzi z podniesionym ogonem, zaczęła do mnie gadać - a raczej poskrzekiwać.
Dżwięki jakie wydaje są niesamowite - ochrypły skrzekot - coś jak skrzyżowanie ,excuse moi, starej burdelmamy z Marleną Dietrich.
Po czym przypomina sobie : Ruda, przecież ja się ciebie boję i niespiesznie odchodzi.
W nocy śpi na fotelu i ani myśli gdzieś chować się kiedy słyszy moje kroki.

Blekitny.Irys pisze:Kasia zaczęła zapominać, ze ma się mnie bać.
Do jedzenia wychodzi z podniesionym ogonem, zaczęła do mnie gadać - a raczej poskrzekiwać.
Dżwięki jakie wydaje są niesamowite - ochrypły skrzekot - coś jak skrzyżowanie ,excuse moi, starej burdelmamy z Marleną Dietrich.
Po czym przypomina sobie : Ruda, przecież ja się ciebie boję i niespiesznie odchodzi.
W nocy śpi na fotelu i ani myśli gdzieś chować się kiedy słyszy moje kroki.

Z moich doświadczeń - to jest pierwszy etap opanowania strachu przed nowym dużym - kot okazuje tyle zaufania (wynikającego z doświadczenia) przechodzącemu obok Dużemu, że nie ucieka. Patrzy tylko podejrzliwie, czy duży zachowa się poprawnie, czyli - nie wykona najmniejszego gestu, wskazującego na chęć dotknięcia, pogłaskania. W pewnym momencie przestaje nawet potrzeć podejrzliwie, bo wie, że jest bezpieczny. Oczywiście, do pozwolenia na pogłaskanie jeszcze daleko, ale pierwszy krok na drodze zaufania został zrobiony!

Szylkretka Kasia ['] Kasia Dwa dostała swoją szansę.

Kto przegląda forum