o mom osobem .Jak to dobrze ,że apteczka pełna przeciw wymiotnych, kaszlowych i takich tam. Już, już prawie Tolfę sobie zaaplikowałam .Tylko zastanowiło mnie, dlaczego na etykiecie jest pies, kot a człeka w tle nie ma.
Ssak to ssak. Jednak wdziałam okularki i poczytałam. Wet to wet. Pisze tylko dla zwierząt. Choć 
człowiek to też zwierz. Ale nie uległam pokusie wstrzyknięcia sobie w żyłę na zasadzie albo się polepszy albo się po... Dobytku deczko w domu jest. I nie mówię tu o golasach bez sierści. Kręgosłup mam nadal. Jakby tylko bardziej poprzestawiany. Czuć nawet go. Znaczy się bólowo nie zapachowo. Byłam pod wodą prysznicową.
W lustrze wita mnie twarz mopsa z czerwonym nosem i umęczonym wejrzeniu. 
Lifting by się zdał. Taką próbę podjęła dziś Macieja . Po obwisłej gębie, tym worku kole brody, się kota przebigła. Jej zamiarem ,mam nadzieję, było podciągnięcie go na właściwe miejsce. Taka kocia błyskawiczna operacja chirurgiczna. Zobaczymy jak wyglądać po tej operacji 
będę, jak mi sznyty wreszcie zejdą. Trochę krwi, spuchnięcia . Jak to przy takim zabiegu bywa. Ot mała przebieżka była.A potem to tylko młoda bogini (JA!) gapić się z lustra będzie na mnie.
Aż strach się kłaść by na wierzch nie wylazło nic. Znaczy sie gumisoowy brzusiek mój. 
Koty się obudziły jak ciurkanie usłyszały . W mroku coraz więcej cieni się snuło . Moje pójście do kuchni ruszyło lawinę. Same głodne, padnięte, miauczące gady futrzane za mną polazły. Ja czekam aż tabletki się rozpuszczą. One czekają aż puszka się otworzy. Ja udaję ,że za okno zerkam. One włażą mi na oczy prawie. I atakują uszy wrzaskiem. I o moje łydki piłkarskie ( takie odstające 
) sierścią trą. Przodownicy to Rudolf i Maciejka. Udało się mi wytrzymać. Łykłam obrzydlistwo i omijając wzrokiem tłum trafiłam do wyra. Jeszcze kilka razy sprawdziły czy aby na pewno leżę, śpię, żyję, mam tors czy nogi , czy reaguję na ból i udeptywanie. Jeszcze Rudolf z głodu zwymiotował kłakami. W kapeć Janusza także. O czym się TZ dowiedział rano jak stopkę wsadził. 
swoje robi 
