Pusia, Migotka i Hugo zapraszają na 3 część

U nas się strefa rozbudowuje , wiec ... :wink:

Zreszta , zależy też czego się szuka . Ale plecy są zawsze potrzebne :roll:

Ja nie umiem bardzo długo pracować w jednym miejscu. Po paru latach ta codzienna rutyna zaczyna mi źle robić na psychikę. Potrzebuję zmian co jakis czas. Z drugiej strony że tak powiem, dwie prace temu było dobrze - ciągle cos nowego, wyzwania, dużo się uczyłam, sporo podróży, więc ciągle nowi ludzie i mogłabym tam się zasiedzieć, ale za to tzw. czynnik ludzki był delikatnie mówiąc dziwny. Serio, tylko 40 osób a jak gniazdo węży, szpiegowanie, donosy, dziwne maile, spotkania, na których ludzie się oskarżali, płakali, w końcu zwolnienia z powodu konfliktów i potem ciąganie jako swiadka po sądach pracy... Stwierdziłam, ze wszystko ma swoje granice, jak stamtąd odchodziłam to byłam strzępkiem nerwów, choć samej pracy było mi żal. I odchorowałam to niestety, bo jak tyle czasu żyje się w napięciu psychicznym, to potem jak stres odpuszcza, nagle odpornosć pada jak mucha.

Zawsze warto przeglądać inne opcje dla asekuracji, nawet jak się nie przydadzą, to lepiej mieć jakąs alternatywę na wszelki wypadek :ok:

W Warszawie jest trudno o dobrą pracę?

Przecież Warszawa to największe w Polsce możliwości

Ja planuje wynająć lokal, gdzie będę mogła swobodnie robić zdjęcia. Oglądałam prywatne lokale - jeden był idealny. Miał chyba 80 metrów. Facet powiedział, że nie mamy się martwić, bo się dogadamy, a jak zobaczyłam lokal a facet zaśpiewał cenę 3 tys złotych to prawie wyskoczyłam z butów i jeszcze bezczelnie rzekł z kpiną, że za grosze nie wynajmie. Jedyna moja nadzieja to lokal od miasta oczywiście sporo mniejszy i gigantycznie tańszy.
Ale jakbyśmy zakładały spółkę na miał to ja mogę robić zdjęcia :mrgreen:

klaudiafj pisze:W Warszawie jest trudno o dobrą pracę? Przecież Warszawa to największe w Polsce możliwości

Ja planuje wynająć lokal, gdzie będę mogła swobodnie robić zdjęcia. Oglądałam prywatne lokale - jeden był idealny. Miał chyba 80 metrów. Facet powiedział, że nie mamy się martwić, bo się dogadamy, a jak zobaczyłam lokal a facet zaśpiewał cenę 3 tys złotych to prawie wyskoczyłam z butów i jeszcze bezczelnie rzekł z kpiną, że za grosze nie wynajmie. Jedyna moja nadzieja to lokal od miasta oczywiście sporo mniejszy i gigantycznie tańszy.
Ale jakbyśmy zakładały spółkę na miał to ja mogę robić zdjęcia

Klaudio na pewno młodym jest łatwiej ale czy tak do końca dobrą. Mojej koleżanki córka ma 2 fakultety (italianistyka i amerykanistyka) i do tego doktorat, marzyła o pracy w ambasadzie lub innej instytucji zagranicznej ale nie miała pleców i uczy w szkole.
A co do spółki to Ty już u Nas pracę masz i to Najważniejszą, czekamy na dalsze propozycje :ryk:

Jak masz możliwość rzucenia pracy i zajęcia się pomocą w firmie syna to jak najbardziej - warto

Jeżeli to sprawi Ci radość, to nie ma na co czekać

klaudiafj pisze:Jak masz możliwość rzucenia pracy i zajęcia się pomocą w firmie syna to jak najbardziej - warto Jeżeli to sprawi Ci radość, to nie ma na co czekać

Klaudia jest też takie powiedzenie "że z rodziną dobrze wychodzi się na zdjęciu" :ryk:

Cały czas myślę i nadal szukam czegoś innego.

Tak wiem

A jak nie mogłaś już tańczyć to dlaczego nie zostałaś w teatrze w jakiejś innej roli - prac różnych jest sporo

klaudiafj pisze:Tak wiem
A jak nie mogłaś już tańczyć to dlaczego nie zostałaś w teatrze w jakiejś innej roli - prac różnych jest sporo

Mogłam zostać w biurze, miałam propozycję do Działu Księgowości ale za bardzo przeżywałam odejście od tańca to był dla mnie ogromny stres i chyba nie mogłabym (naturalnie wtedy tak myślałam) tam zostać. Zresztą znalazłam pracę blisko mojego miejsca zamieszkania i zaczęłam też studia blisko pracy.

Aha rozumiem. A z perspektywy czasu jak oceniasz ten wybór - dobrze zrobiłaś?

klaudiafj pisze:Aha rozumiem. A z perspektywy czasu jak oceniasz ten wybór - dobrze zrobiłaś?

Sama nie wiem tyle razy to rozważałam, z jednej strony żałuję bo praca w księgowości to jednak dobrze płatna posada i ma duże możliwości a z drugiej strony jestem osobą szybką i niecierpliwą i szlak by mnie trafił szukając jednego grosika i babraniu się w liczbach. Nigdy nie byłam mocna w matematyce :mrgreen:

Ja skończyłam szkoły ekonomiczne i właśnie z rachunkowości mam specjalność

Więc dokładnie wiem czym jest taka praca

I faktycznie jest to dla ludzi poukładanych

ja jestem zbyt chaotyczna i czysta matematyka bez sztuki nie daje mi satysfakcji - oczywiście wiem też istnieje coś takiego jak księgowość kreatywna, (nie uczą tego w szkole), a księgowe parające się tą sztuką mają się za artystów

Ale to taki artysta jak z nauczyciela matematyki, który myśli, że rzędy liczb tworzą coś pięknego

Na te kierunki szłam z rozsądku i z nadzieją na pracę, ale w pewnym momencie zaczęłam odczuwać pewien rodzaj głodu - brakowało mi sztuki. Jako dziecko chciałam iść do szkół artystycznych, ale nie miałam odwagi. Po licencjacie rzuciłam wszystko i nie poszłam już na na magistra, ale do szkoły fotografii i potem do kolejnej i jeszcze na 2letni kurs fotografii.
Uważam, że lepiej być biednym artystą niż bogatym zgorzkniałym księgowym na przykład.
Moja księgowa jest księgową z pasji - to się czuje i wiem, że nigdy bym nie mogła pracować "z papierami" to by mi nie wystarczało. W poradni celebrowałam jak mi kazali zrobić druk z tabelkami. Robiłam to świetnie - to była jedyna sztuka jaką mogłam tworzyć hehe
Sorki, że tak o sobie, ale to też podobnie do Ciebie, bo Ty też tęsknisz do sztuki

I też pracujesz w służbie zdrowia nie wiadomo dlaczego

klaudiafj pisze:Ja skończyłam szkoły ekonomiczne i właśnie z rachunkowości mam specjalność Więc dokładnie wiem czym jest taka praca I faktycznie jest to dla ludzi poukładanych ja jestem zbyt chaotyczna i czysta matematyka bez sztuki nie daje mi satysfakcji - oczywiście wiem też istnieje coś takiego jak księgowość kreatywna, (nie uczą tego w szkole), a księgowe parające się tą sztuką mają się za artystów Ale to taki artysta jak z nauczyciela matematyki, który myśli, że rzędy liczb tworzą coś pięknego
Na te kierunki szłam z rozsądku i z nadzieją na pracę, ale w pewnym momencie zaczęłam odczuwać pewien rodzaj głodu - brakowało mi sztuki. Jako dziecko chciałam iść do szkół artystycznych, ale nie miałam odwagi. Po licencjacie rzuciłam wszystko i nie poszłam już na na magistra, ale do szkoły fotografii i potem do kolejnej i jeszcze na 2letni kurs fotografii.
Uważam, że lepiej być biednym artystą niż bogatym zgorzkniałym księgowym na przykład.
Moja księgowa jest księgową z pasji - to się czuje i wiem, że nigdy bym nie mogła pracować "z papierami" to by mi nie wystarczało. W poradni celebrowałam jak mi kazali zrobić druk z tabelkami. Robiłam to świetnie - to była jedyna sztuka jaką mogłam tworzyć hehe
Sorki, że tak o sobie, ale to też podobnie do Ciebie, bo Ty też tęsknisz do sztuki I też pracujesz w służbie zdrowia nie wiadomo dlaczego

Tak jesteśmy w tym podobne do siebie nie lubię papierków i tych liczb, księgowań itp. Choć pracowałam w Kadrach to jednak ta praca była inna nie tylko ściśle papierkowa miałam czasami możliwość rozwiązywania problemów ludzkich.

Gosiaczku.Juz niedługo wiosna zacznie wygladac jak wiosna i zacznie sie wasz czas wyjazdów na działke.Dzisiaj przeszedł deszczyk i powietrze zaraz inaczej zapachniało.Na pewno tez tęsknisz za kawałkiem swojej ziemi.Juz niedługo :ok:

Bunio& Daga pisze:Gosiaczku.Juz niedługo wiosna zacznie wygladac jak wiosna i zacznie sie wasz czas wyjazdów na działke.Dzisiaj przeszedł deszczyk i powietrze zaraz inaczej zapachniało.Na pewno tez tęsknisz za kawałkiem swojej ziemi.Juz niedługo

Czekam i tęsknię

ale już bliżej do tej wiosny oby nie tylko kalendarzowej :mrgreen:

Podobno już wschodzą krokusy ale w Warszawie tego nie widać. U Ciebie Basiu już zwiastuny są ?

Hej

U nas dziś buro i ponuro i wieje . Wiosny tak za bardzo to nie widać .
Ja w ramach zabijania rutyny opanowałam maszyny na które wcześniej kobiet nie dawali :wink:

Pusia, Migotka i Hugo zapraszają na 3 część

Kto przegląda forum