Estian i Xiana cz.VII

[MaryLux]

[Nelly]

Koty widzę, że są bardzo zadowolone, że młodzieży nie ma. TŻ też
A u nas zmiany. Jesteśmy sami z Weroniką. To znaczy ja i mąż. Nie będę opisywała, w każdym razie "doszłam do ściany" i musiałam zmiany zarządzić. Co dalej będzie to się okaże. Raczej rodzina prorokuje, że syn wróci. On może, pod warunkami i sam. Zarówno my jak i mała tak niesamowicie nerwowo odpoczywamy, że tego się nie da opisać. A jak ona teraz zaczęła postępy robić i w zachowaniu i w "nauce" i to przez tydzień! Niesamowite po prostu. Ale jak przychodzą to reaguje niedobrze, nerwowa się robi. Cóż, ja też, obie już nie mogłyśmy dłużej.
No to jestem "mamusią" na cały etat . Najgorzej będzie z zakupami, ale jakoś to poogarniam. Zawsze jakoś to jest jak musi więc i teraz jakoś dam sobie radę. Wiosna i lato to lepiej będzie. Najgorzej teraz jak pada no i troszkę jej się zachorowało a do tego antybiotyk mi zwraca zaraz po połknięciu, to liznęłam - okropność! Dla dzieci są przecież takie o owocowym smaku, a ten jest ohydny po prostu, gorzki do tego no źle zapisała lekarka, źle.

[Hannah12]

Powoli ogarniesz wszystko, a spokój psychiczny jest bardzo ważny.
Najważniejsze, aby Mała czuła, że ma w Was oparcie i może liczyć na Was.
Trzymam kciuki, aby Weronisia się całkowicie "odblokowała" i dobrze rozwijała.

[Nelly]

Najważniejsze, aby Mała czuła, że ma w Was oparcie i może liczyć na Was..

Ona ma cały czas tylko w nas. Braku nie odczuwa, aż byłam zdziwiona no ale w sumie co się dziwić, jest spokój a i tak wszystko robiła babcia jedzenie, mycie , ubieranie, zabawa, usypianie, czytanie bajek, wszystkie rehabilitacje itd. Mama cały dzień w TV a tata w kompie tylko jak się mama awanturowała (dużo razy w ciągu dnia) to ją słyszała. Do tego na naszym utrzymaniu. Nic więcej nie napiszę bo i tak trudno by Wam było uwierzyć we wszystko. Ja wiem, chora osoba ale ja też bym była chora i mała też jakby dłużej. Ja już dostałam takie nerwowe reakcje organizmu że.. Każdy, łącznie z "opieką nad nimi" tą decyzję rozumie i popiera.

Trzymam kciuki, aby Weronisia się całkowicie "odblokowała" i dobrze rozwijała.

No mówię Ci aż mi trudno uwierzyć. Ale nareszcie ma "normalny dom" i to już procentuje. Tak mnie zaskakuje, że
Dzięki za kciuki, przydadzą się

[Hannah12]

Trudno by nie było uwierzyć. Najważniejsze, że ma Was, że ma teraz szansę na szczęśliwe dzieciństwo.

[kalair]

Hej Aluś! No to fajnie, że zostaliście sami. Poszli sami na swoje, czy że tak powiem, pod naciskiem?
Wyobrażam sobie, że teraz spokój, w dodatku kociaki też adoptowane, tylko tak dalej.

[Nelly]

Hej Aluś! No to fajnie, że zostaliście sami. Poszli sami na swoje, czy że tak powiem, pod naciskiem?
Wyobrażam sobie, że teraz spokój, w dodatku kociaki też adoptowane, tylko tak dalej.

Pod, że tak powiem dużym naciskiem..
Tak spokój, błogosławiony spokój. Nie do końca bo ja jednak też to wszystko przeżywam, poza tym i tak "martwię się o nich" w pewnym sensie a materialnym no to już w ogóle ale naprawdę nie było już wyjścia. Co możemy to pomożemy i trudno.
A w ogóle to nie jest jeszcze wszystko, bo jest jeszcze Pani K, matka M też nie ten teges umysłowo. Jeszcze dużo przed nami, chyba. Ale o tym to na PW jedynie. Może kiedyś.

[kalair]

Martwić się będziesz zawsze, to przecież dzieci, i tak zostanie. będzie dobrze, tak trzeba myśleć.

[MaryLux]

[Sihaja]

Witam. Nelly, jaka Ty jesteś dzielna. Mała naprawdę ma szczęście, że ma taką Babcię. Trzymam kciuki za Was i przesyłam ciepłe myśli.

[MaryLux]

[kalair]

Hej Kochane! Buziaki!

[MaryLux]

[kalair]

Hej Alinko, jak tam?

[MaryLux]

Miau?