Nie ma go nigdzie
. Szukałam go w okolicy, ale jakby zapadł się pod ziemię. byłam w miejscach, gdzie urzędują osiedlowe koty, pytałam o niego i nic. Mysza poszła w tango. A dzisiaj sąsiadka pytała, jak mi się udaje go utrzymać w domu
, bo na osiedlu Rudy jest znany jako największa łazęga
. Podobno poprzedniej właścicielce też uciekł (słyszałam 2 wersje) i nawet szukała go kiedyś na starym osiedlu, ale uczynna sąsiadka poinformowała ją, że "niech dalej nie szuka, bo zdechł"
. Parę dni temu mi o tym powiedziała, gdy zobaczyła, że Myszolek jest u mnie. Wychodzę co jakiś czas i sprawdzam, ale albo się gdzieś zaszył albo się mijamy. Na pewno wie, gdzie mieszka, bo gdy żył na wolności to przychodził do mnie na jedzenie.
. W międzyczasie przypomina mu się, że koniecznie musi wyjść na dwór, staje przy drzwiach i przeraźliwie drze papę. No i zaczął regularne polowania na mnie - z łapoczynami. Normalnie w ciągu kilku dni wyszedł z niego 
. Oczywiście próbowałam go ściągnąć do domu, ale gdy podchodziłam, jeszcze szybciej uciekał. Próbowałam na jedzonko, wołałam, robiłam zasadzki, w końcu się poddałam, bo uciekając przede mną, wbiegał na osiedlową drogę 
. Zaraz pójdę na obchód, ale nie wiem, czy w ogóle będzie chciał wrócić.
. Poczuł wiatr we włosach i nawet puszeczka go nie zwabiła, chociaż parę minut wcześniej awanturował się przed lodówką.
i mi sie przyglądał zaciekawiony. Kiedy do niego mówiłam, odwracał głowę.Poczułam ten wzrok na sobie i gdy się odwróciłam, ujrzałam cwaniaka brudnego, jakby wysmarowanego węglem 
. Właśnie go doprowadziłam do jako takiego porządku i teraz śpi na drapaku. No ale nie wiem, co dalej, bo chyba nie jestem w stanie zapobiec kolejnym ucieczkom. Kiedy wchodzę do mieszkania, on już czeka z nosem przy drzwiach i rzadko kiedy udaje mi się go złapać, choć minimalnie uchylam drzwi. To niesamowicie zwinny szczypiorek 
. Hmmm. Byle nie nawiał przed moim wyjazdem, bo wtedy zostanie sam na tydzień!
). Już łachudra próbowała nawiać dzisiaj jak wróciłam ze sklepu. Muszę pomyśleć, co tu zrobić z tą kotą 
. Ale normalnie myślałam, że go utłukę. Leżał na tym trawniku i olewał mnie sikiem prostym. Staram się dostarczyć mu rozrywki, ale on i tak szuka wrażeń.
. Spał kilka godzin - wow! To nie w jego stylu 
Co za parówa sprytna!
. Faktycznie - niedawno spadła nam puszka z drobnymi i Mysza przez pół godziny siedziała pod kołdrą. Wcześniej rzucałam do mieszkania piszczącą myszkę. To był też sposób na Deksika (do czasu...) - on nie pozwalał mi nawet wyjść z mieszkania, sterczał przy drzwiach. Po moim powrocie też często czmychał, ale był wolniejszy i bardziej strachliwy. No a ta Mysza to mi daje w kość. Rano wstałam i gdy po chwili do mnie dotarło, że go nie ma, aż ścisnęło mnie w piersiach 