Cały ubiegły miesiąc musiałam dotkliwie oszczędzać z powodu Świąt Wielkanocnych, wyjazdu nad Biebrzę, imienin Julka, nabycia Florci, zielonej szkoły Pawła i na dobitkę: awarii samochodu. Nawet do banku o niewielki kredycik złożyłam wniosek (na Florciowy ogon hodowlany
), ale okazało się, że hipoteka zgniotła wszelką moją zdolność kredytową do imentu. Więc trzeba było sobie poradzić, wyskrobać zaskórniaki i rozpruć dziecięce skarbonki, oraz przejść na dietę lekkostrawną z ograniczeniem drogich potraw. Jakoś mi to oszczędzanie weszło w krew i miałam znaczny dyskomfort z tego powodu, że obawiałam się bankructwa w razie, np. nagłej choroby któregoś dziecięcia, albo kocięcia.No i dzisiaj pojechaliśmy głosować na Bemowo, ponieważ jesteśmy tam ciągle zameldowani. Co prawda od sześciu lat mieszkamy na Białołęce, ale jakoś nigdy nie byłam uzdolniona w kierunku załatwiania wszelakich spraw urzędowych, więc nas nie przemeldowałam. Wstąpiliśmy do naszego byłego kościółka, w którym są piękne malunki Nowosielskiego. Nawet rozmawialiśmy z TŻ o tym, że właściwie sklepy mogłyby być w niedzielę nieczynne, po czym zajechaliśmy na Targówek pozałatwiać różne sprawy, których przy takiej ilości potomstwa zawsze jest kilkanaście. No i przy okazji zajrzałam do bankomatu, żeby wywrzeć na TŻcie mylne wrażenie, że panuję nad swoimi finansami. Zajrzałam wiec, a tam: zwrot podatku z Urzędu Skarbowego!!!
Kocham Urząd Skarbowy! 
Cha!, cha!, cha!W związku z tym nagłym i niespodziewanym polepszeniem sytuacji finansowej, jutro jadę z Orbisiem do doktora, bo on mnie niepokoi. Jutro minie trzy tygodnie od kiedy mieszka z nami Florcia i między wszystkimi kotami miłość kwitnie, a czasami to nawet buzuje, aż półdługa sierść cudnej urody fruwa po całym domu. Orbiś zachowuje się, jakby ciągle był... spłoszony. I malutko je. I zmienił się jego czuły stosunek do mojej osoby na mniej czuły, a bardziej zwiewający. I ktoś nasikał na łóżko Zosi i to nie była Zosia, bo sprawdziłam i jej piżamy były suche. Podejrzewam Orbisia. Dlatego jutro zawiozę go do Chotomowa, niech go moja wetka obada i wyda werdykt, czy coś mu jest (nie daj Boże!), czy to ciągle stres dokoceniowy. Przy okazji zakupię skuteczne uspokajacze dla kotów, a może i dla siebie też.
Kupienie ładnych, dziewczęcych kapci w rozmiarze 32 udało mi się dopiero po długotrwałym poszukiwaniu w kilku sklepach. Zapasy 32 uległy wyczerpaniu. Dla siebie też chciałam znaleźć wygodne buty do pracy. No i znalazłam, nawet bardzo wygodne, tyle, że adidasy i do pracy się nie nadają. Może zacznę chodzić na spacery, skoro mam już odpowiednie obuwie. Biegać raczej nie zacznę, nie ma co się łudzić. Nie chcę zejść przedwcześnie na zawał, jakby mi się na skutek drgań ziemi pod moim ciężarem kawał blaszki cholesterolowej oderwał i tętnicę wieńcową zatkał. Skoro zwalczyłam swojego guzka (no, sama nie zwalczyłam, chirurg wyciął skubańca i wrzucił w materiał skażony, do spalenia 
) to muszę jeszcze dzieci odchować i pospełniać marzenia. Np. hodować koty, pojechać sobie do Ameryki Południowej, zamieszkać w domku na wsi, pięknie się zestarzeć w towarzystwie licznych wnuków...itp
