Śródborów czyli JOKOT w lesie

**Adopcje: 10 >>**

Oj Rudy, Rudy... Trzymaj się kocisko!
Ty też Agnieszko.

Rudy ucieka przede mną. Wiedziałam, że tak będzie. Biedna ta dupina straszliwie.

Ostróżka popłakuje. Widzę, że tęskni.

Towarzystwo niedopieszczone, bo za dużo spraw się nagromadziło i biegam jak kot z pęcherzem. Wiosną podobno energii mamy więcej. Chyba tylko podobno...

Ja też potrzymam kciuki i przesyłam ciepłe myśli... dużo smutków wokoło.

Od kilku dni Rudy nie ma biegunki. To jedno uffff...
Pupsko nie olśniewa urodą, ale na pewno jest już dużo lepiej. Pani doktor życzy sobie oglądać zdjęcia i wysyłam takie nieeleganckie wiadomości. :oops:

Ale to wszystko to szczegóły. Najwazniejsze, żeby chłopak wrócił do formy. :ok:

Niby trochę ucieka przed moimi zabiegami, ale i tak na noc wraca pod kołderkę. Jak to Rudy. :1luvu:

Ostróżka wciąż "zagubiona". Przytula się do mnie, zagaduje. Czasem syknie na koty, potem do nich biegnie. Pomieszało się jej w życiu i w głowie.

Po długim weekendzie trzeba będzie kilka sztuk zabrać na badania - jedno za chude, drugie za grube, jak nie urok to przemarsz wojsk. :roll:

Długi weekend podlaski najpierw był pod znakiem robót hydraulicznych. Ja to się znam na wszystkim. :mrgreen:

A jak się nie znam, to znaczy, że to nie jest istotne.

No, udało mi się prawie wszystko: podokręcać wężyki i uszczelki, odpalić pompę, hydrofor i takie tam. Ale prawie, bo woda dolatywała do hydrofora, tylko dalej do domu nie chciała sobie iść. Więc lataliśmy z wiaderkiem, co by z zewnętrznego spustu hydroforowego nabierać wodę. Prawie jak ze studni. :evil:

Aż przyjechał pan fachowiec. I pierwszy jego rzut oka na system udowodnił mi, że jestem oferma. Lampa UV ma filtr. A filtry lubią się brudzić i potem nie tylko nie filtrują, ale i wody do domu nie chcą wpuszczać. :roll:

Człowiek uczy się przez całe życie. :smokin:

Ponieważ antybiotykowy i smarowany Rudy pojechał na majówkę, to trzeba było przygotować się do wyjazdu. Co by nie wozić się wciąż z wielkimi klatkami kocimi, kupiłam podpatrzony na wystawie kojec. Pokochałam sprzęt od pierwszego wejrzenia:

Rudy może nie pokochał aż tak mocno, ale bezpiecznie spędzał dni w namiocie.

A wieczorami i tak najlepiej było pod moją kołdrą. Razem z kołnierzem.

Och, jakże byłoby miło wrócić do domu bez przygód. Pamiętam dobrze, że nie należy zatrzymywać się na stacjach benzynowych na sikanie. Pamiętam. Ale cóż, fizjologia... Od lat nie zatrzymywałam się w Jeżewie. Aż do wczoraj.
Na parkingu zaatakowało mnie coś małego, czarnego i z już niewidzącym okiem. Panie miejscowe poinformowały, że to jakieś 2 dni wcześniej ktoś podrzucił. Co się dziwić - jak na majówkę wyjeżdżał, to pozbył się takiego felernego zwierzaka.
Jeżynka mruczy, przytula się, daje buziaki. Słodkie, porzucone, kochane kocie dziecko. Może ma ktoś kawałek wolnego kącika?