Permanentny PMS 4 (bez S). Życie kula się spokojnie.

Nic nie piszemy, bo z Sopelkiem bardzo źle. Wczoraj spędził cały dzień w lecznicy, po poniedziałkowym zabiegu zaczął zbierać się płyn w jamie otrzewnej i konieczny był kolejny zabieg. Miał również przetaczaną krew. Noc spędził z nami. Uschi zamknęła się z nim w pokoju i właściwie całą noc nie spała pilnując czy coś się nie dzieje. Kiedy odbierałyśmy go z Białobrzeskiej wyglądał bardzo źle, rozmawiałam z dr. Cetnarowicz pytając czy to w ogóle ma sens, bo ja straciłam już nadzieję, nie wiem może szukam jej w innych. Ja nie mam już nadziei i nic mi nie da mówienie, że trzeba ją mieć. Pożegnałam się z nim dzisiaj, bo nie wiem czy jeszcze go zobaczę odbierając z lecznicy. Dr Cetnarowicz i wszyscy na Białobrzeskiej mówią, że szanse trzeba dać, że te dwa dni będą graniczne, rozstrzygające. Dziś znowu jest w lecznicy, wetka się bardzo ucieszyła, że sam skorzystał z kuwety i że pił wodę. Mówi, że to bardzo dobry znak.

Kurczę, trzymajcie się .
Płyn w otrzewnej może się zbierać po wszelkich operacjach jelita (dlatego te zabiegi są tak poważne).
Myślę o Was Obrazek

Płyn w otrzewnej może się zbierać po wszelkich operacjach jelita (dlatego te zabiegi są tak poważne).

Tak, ale tu mamy zapalenie otrzewnej na dodatek

dlatego ta transfuzja, wczoraj krew pełna, dziś zapewne dodatkowo osocze, do tego oczywiście cała bateria leków, antybiotyk szerokiego spektrum... Ale Sopel walczy, łapoczyny, wulgaryzmy - to też dobry znak, jak mówią.

kciuki, cały czas mocne!

Uschi pisze:
Płyn w otrzewnej może się zbierać po wszelkich operacjach jelita (dlatego te zabiegi są tak poważne).

Tak, ale tu mamy zapalenie otrzewnej na dodatek dlatego ta transfuzja, wczoraj krew pełna, dziś zapewne dodatkowo osocze, do tego oczywiście cała bateria leków, antybiotyk szerokiego spektrum... Ale Sopel walczy, łapoczyny, wulgaryzmy - to też dobry znak, jak mówią.

Zrobiłam skrót myślowy, zapalenie otrzewnej to najczęstsza komplikacja po zabiegach na jelitach.
Nasłuchałam się tego od opiekunów kotków, które miały np. resekcję jelita po konsumpcji rzeczy nieprzeznaczonych do tego.
I on jak najbardziej ma prawo źle się czuć, jeśli to się zdarzyło.

Wydaje mi się, że dr C. - na ile ją znam, a znamy się dość długo, nie dawałaby złudnej nadziej. Stan Sopella jest ciężki, ale jeśli jeszcze widzi się sens walki o niego, to znaczy że ta nadzieja jest.

Dziewczyny, jak Cetnarowicz mówi, że trzeba walczyć, to znaczy, że trzeba.

Milion kciuków :ok:

Walcz Sopelku! Duzo sily Wam wszystkim!

Zapomniałam napisać, że kotek z wystającymi wenflonami, jakimiś dziwnymi rurkami, na wpół przytomny po końskiej dawce leków miał jednak siłę i spryt pozwalający na pozbycie się w nocy kaftanika.

tanita pisze:Zapomniałam napisać, że kotek z wystającymi wenflonami, jakimiś dziwnymi rurkami, na wpół przytomny po końskiej dawce leków miał jednak siłę i spryt pozwalający na pozbycie się w nocy kaftanika.

Trzykrotnie :twisted:

Uschi pisze:
tanita pisze:Zapomniałam napisać, że kotek z wystającymi wenflonami, jakimiś dziwnymi rurkami, na wpół przytomny po końskiej dawce leków miał jednak siłę i spryt pozwalający na pozbycie się w nocy kaftanika.

Trzykrotnie

No, z rurkami i wenflonami to już jest robo-kotek :wink:

Za luźno zawiązałyście

Niech walczy, nie tylko z kaftanem :ok:

Uschi pisze:
tanita pisze:Zapomniałam napisać, że kotek z wystającymi wenflonami, jakimiś dziwnymi rurkami, na wpół przytomny po końskiej dawce leków miał jednak siłę i spryt pozwalający na pozbycie się w nocy kaftanika.

Trzykrotnie

Niech chłopak walczy i z kaftanikami. Da radę jeszcze. :ok:

Usciski, Dziewczyny, dużo siły dla Was wszystkich.

Trzymam bardzo mocno. Walcz koczurze :ok:

Nie ma już Sopelka. To stało się rano, na szczęście w domu, w łóżku między nami - nie miał już sił walczyć i to takie beznadziejne, że ja teraz muszę to ubierać w słowa. Że cokolwiek napiszę i tak jego już nie będzie.
Mogłabym opisywać krok po kroku kolejne wizyty i zabiegi, ale to przecież nic nie da. Nie ma mojego kotka. Wszyscy o niego bardzo walczyli i chcieli pomóc, naprawdę. Białobrzeskiej należy się medal. Ale nie ma mojego kotka.
Kto zna skalę potrzeb Maslowa, ten wie, że poza najbardziej podstawowymi potrzebami takimi jak tlen do oddychania czy woda do picia, najbardziej pierwotne jest poczucie bezpieczeństwa. Teraz wyobraźcie sobie małe, dzikie, przerażone kotki, które trafiają do nas do łazienki z jakiś piwnic czy łapanek i widzą tylko wielkiego, obcego człowieka. Bardzo się boją. Ale któregoś dnia otwierają się drzwi i wchodzi do nich czarny kot. Wydaje z siebie taki dziwny odgłos, coś pomiędzy miauknięciem a pokrzepiającym pomrukiem i wtedy te wszystkie przerażone kotki biegną do niego z ogonkami na sztorc, kwicząc prawie ze szczęścia i gubiąc nogi. Bo przyszło coś co znają, coś bezpiecznego, coś jak ich mama. A ten czarny kot pozwala robić z sobą wszystko, ocierać się, mruczeć, łazić po głowie, obśliniać do imentu, bawić ogonem. Wszystkie tymczasy, które wyszły od nas z domu, te które są u niektórych z Was i wszystkie inne miały w Soplu najlepszego przyjaciela, to on a nie my dawał im coś co jest najważniejsze chyba dla wszystkich istot. Bezpieczeństwo.
I to będę w nim najbardziej pamiętać.
Mój mały, czarny kotku. Strasznie pusto bez ciebie.

[*][*][*]

Ścisnęło za gardło. Poryczałam się. W pracy.
:crying:

Dziewczyny, trzymajcie się.

Permanentny PMS 4 (bez S). Życie kula się spokojnie.

Kto przegląda forum