Puckie Puckotki

dalia pisze:
jaaana pisze:Tak, ma zasłonkę wewnątrz klatki, żeby był spokojny kącik i cała klatka też zasłonięta.

Przez drania nie mogę tv oglądać, żeby się nie stresował

nie ograniczaj mu domowych dźwięków, niech się przyzwyczaja że choć inaczej i głośno to nic mu nie grozi

OK, włączyłam.
Dostał też na klatkę kroplę waleriany. Śmierdzi mi w mieszkaniu, Gaba dorwała łyżeczkę i jest w błogim nastroju.

Dziczenie dzikich dzików to bajki i oszustwa :mrgreen:

antek już nie skacze po suficie klatki, gdy do niego zaglądam. Antek siedzi wciśnięty w kącik klatki, ale pozwala się pogłaskać puszkiem. Antek zjadł mokre, zagryzł suchym, popił, skorzystał z kuwety i zaległ w swoim kątku. Ale już nie siedzi i nie śledzi mnie przerażonym wzrokiem, tylko leży zwyczajnie.
Za tydzień da mi się nosić na rękach :201461

A już myślałam, ze będzie niewiadomojakie wyzwanie :wink:

jaaana pisze: Mam nadzieję, że jakoś się pogodzi z sanatorium u mnie.

przybył na leczenie?

anulka111 pisze:O i kolorek ten wyjatkowy charakterystyczny dla Pucka

no właśnie.

kitkowa pisze:
jaaana pisze: Mam nadzieję, że jakoś się pogodzi z sanatorium u mnie.

przybył na leczenie?

No tak, nie łapię dzików dla przyjemności łapania. Chociaż nie powiem, lubię proces oswajania.
Gdyby nie miał kataru, to by sobie ganiał.
Mieszka w niezłym miejscu - dwa podwórka i michy od trzech osób. Urozmaicony jadłospis :mrgreen:

Na tym samym podwórku jest Pazurek, ten, któremu brakuje pazurków. Widziałam go dziś przy okazji łapania. Doskonale sobie radzi.

Cholerny Antek. Można powiedzieć, że nareszcie udaje mi się przemycić mu w żarciu antybiotyk. Bo początkowo omijał skutecznie nafaszerowane kawałki. Głupi kot, nie rozumie, że to dla jego dobra.
Nocki mijają spokojnie. ale gdy wstanę, natychmiast rozpoczyna koncert: wypuść mnie, wypuść! Biedulek :wink:

Przypominają mi się Fordziki, z tego samego podwórka, też łapane jako dzikusy. Po jednym dniu były obsługiwalne, do końca leczenia oswoiły się na tyle, że poszły do adopcji. A tego drania chyba się nie odważę chwycić nigdy. Rzuca się na rękę gdy wstawiam mu miskę z jedzeniem. I zastanawiam się, czy mam taki dobry refleks, czy po prostu on chce mnie tylko postraszyć, ale nie zjeść. Bo jak na razie, ręce mam całe. No, prawie całe, jest po pierwszym dniu trochę wzorków

Byłam wczoraj u weta. I spotkały się nasze ręce przy podawaniu recepty. Obie podobnie podrapane :mrgreen:

Niezdyscyplinowany kuracjusz

Czasem wydaje mi się, że koty odrzucają zakamuflowane w jedzeniu leki, ze strachu przed nieznanym.
Jak się raz czy dwa razy nabiorą i zjedzą, to zwykle okazuje się to jednak całkowicie jadalne :wink:

Charakterny kotek

a w saszetce zjadlby chetniej -w jakims sosiku?

anulka111 pisze:Charakterny kotek a w saszetce zjadlby chetniej -w jakims sosiku?

A myślisz, że jak je? Okruszki tabletki powpychane w kawałki, a to wszystko polane sosikiem :roll:

kitkowa pisze:Niezdyscyplinowany kuracjusz

Czasem wydaje mi się, że koty odrzucają zakamuflowane w jedzeniu leki, ze strachu przed nieznanym.
Jak się raz czy dwa razy nabiorą i zjedzą, to zwykle okazuje się to jednak całkowicie jadalne

czyli mogę mieć nadzieję?

Nadzieję zawsze warto mieć :lol:

Chyba, że to wyjątkowo niesmaczne lekarstwo.

Podaję teraz kotu memu lek zakwaszający mocz. Rozpuszczony w wodzie, w strzykawce.
Wstrzyknięty na raz, dwa razy do pysia jest absolutnie nie do przyjęcia i to prawie gwałt na kotku.
Ciumkany z dzióbka strzykawki, po troszeczkę jest smaczny :roll:

Nie nadążysz za kocią psychiką.

KOty to chodzące tajemnice.

Ale jak nie pluje ,nie wymiotuje i nie pieni sie jak Gucio to jest nadzieja

A któż tam siedzi? Siostrzyczka?

Tam siedzi ktos przesliczny

Uważasz, że sama o sobie tak myśli?

Dzień zaczął się od uśpienia bezdomnego kota :cry:

Niecały rok temu wiozłam go na kastrację.

Wściekły Antek postanowił przy święcie okazać łaskawość i nie rzucił się na moją rękę, gdy rano dawałam żarło. Niech mu idzie na zdrowie (żarło nafaszerowane antybiotykiem) :catmilk:

No i nie słyszę kichania :ok:

Puckie Puckotki

Kto przegląda forum