OTW13- maluszki...Jokot prosi o głosy w Krakvecie!

Kciuki za Maluchy :ok:

!
Niech się szybko odnajdą w nowych domach i nie tęsknią (tzn. niech tęsknia tylko tak troszke :wink:

)!

**Adopcje: 12 >>**

ultra75 pisze:Kciuki za Maluchy !
Niech się szybko odnajdą w nowych domach i nie tęsknią (tzn. niech tęsknia tylko tak troszke )!

Eeee tam, niech będą niewdzięcznikami. Przeboleję.

Niech ani trochę nie tęsknią - to im niepotrzebne.
I chyba dla oddających tez najlepiej jak są pewni , że zwierz cały zadowolony.

Kciuki za Niewdzięczników :ok:

Za dzieciaczki :ok:

**Adopcje: 12 >>**

bb0702 pisze:Za dzieciaczki

Przydadzą się. Bo dzieciaczki na swoim różnie.
Najbardziej martwi mnie Lesio. No, deczko martwi. To jeden z niewielu kotów "od nas" ,który jakoś niemrawo adaptuje się na swoim. Je, kuwtekuje, daje się miziać ale jest przepłoszony. On, taki odważniak i tulacz. Taki kontaktowy .To bardzo wrażliwe dziecko i zmiana miejsca dała mu w kość. Dom przefajny, Pani kochana ale Lesiołek musi sam to odkryć. Inne rytmy dnia, inne odgłosy... Jest i 4 letnia dziewunia .Wiemy obie ,że to największe wyzwanie dla Lesia. Inny rodzaj domownika jest z dziecka. Ale do Mamy swojej Dużej, nie znanej w ogóle, nie odpuścił mizianek i tulanek. Sam zagaduje, prosi o uwagę, na rękach tuli się i mruczy. Ale...
Za to Maja weszła do domu z okrzykiem JESTEM ! Moje miski, moje podłogi, parapety, kuwety, moi Duzi ... Tuli się ,rozdaje całuski, śpi z ludziem i bez... Je ,kuwetkuje... Oczywiście nie do końca poskutkowała prośba o izolację. Jednak mam nadzieję ,że to co dobrze się zaczęło tak się skończy.

Mam nadzieję ,że u Lesia niezbyt dobry start zmieni się w wielką miłość.

Wydając koty do DS zapominamy jak to jest z "nowymi" nabytkami co trafiają do nas. Też wiele lęku, strachu, gdybania i niepokoju. A potem idą na swoje i oczekujemy bezproblemowego startu. A kot jest wrażliwcem wielkim.

i martwienie się o nie nigdy nie mija.

**Adopcje: 12 >>**

Późno bardzo .Spać nie mogę. Coś w środku dyga z niepokoju .Rwa od kilku dni też bardziej dokucza . Za bardzo przeforsowałam kopytko:( powrócił ból od którego się wsio zaczęło .Więc przeraziłam się jednak trochę .
Adopcje,tak długo wyczekiwane, także odgrywają swoją rolę w tym wszystkim .Wpierw martwisz się ich brakiem a potem zamartwiasz się o oddanego kota .Myślisz jak go się skrzywdziło, jak zaufanie podważyło...Jeszcze ten wiatr co przywiewa złe myśli, żale i wszystkie smutne sprawy .
Trafiłam na Perełkową fotkę i cały żal powrócił .
Wzięłam listę kotów swoich by"z głową" odrobaczyć stado.Janusz zamiast Żwirek napisał Biś .I nie tylko żal powrócił ale i morze łez .Moje Bisiątko,moja Perełka, moje koty co nas opuściły .Zostawiły ten paskudny świat .
Ryczę . Muszę wypłakać żal, strach, niemoc,każdą słabość .
Wiatr przynosi niepokój i drganie duszy .Czy jak ją zwą .

Za długo siedzę w domu skupiona na swej kończynie .Rozprogramowałam się dopuszczając zwątpienie .
Z tego powodu sobie też poryczałam .Jak lać łzy to za wszystko i po całości .

Też nie mogę spać. Mam nadzieję, ze Ty już śpisz.
Spokojnych snów.

**Adopcje: 12 >>**

Przeleżeliśmy ze stadem .Podrzemaliśmy .Kręciły się bardzo .Wreszcie tyłek podniosłam, poczyściłam kuwety i umywszy łapki swoje zabrałam się do śniadania .Rozpoczęła się też akcja"bij robala" .Wedle listy szło,każdemu tyle tabletki ile się należy .Gardziołko,haczyk przy imieniu i ... następny .Niestety,Bianka nie współpracuje .W czym by tableta nie była, to nie łyknęła .To jedyny kot, którego za kark nie ucapię.Jeszczem związana jestem z moją facjatą i rys na niej mi nie trzeba .Na koniec poszedł Żwir .To byś wielki i wielki panikarz .Jego nerwy całe stado by rozproszyło .Przydybany,poczęstowany,wypuszczony, odhakowany .Żwiruś zwiał migusiem powiewając spasioną fałdą .A za nim stado szukając dziur do ukrycia .Jednak olbrzym ma cudny charakter .Za chwilkę nie pamięta co się stało .I każdy"numer" można ciegiem powtarzać .A Bianka jest pamiętliwa i ostrożna .Samo postawienie michy pod jej nos włącza opcję"czuja". Owszem zjadła skoro dają .Zjadła niespiesznie oglądając każdy kawałek .Ten,który się trafił pierwszy z okruchem tabletki, pozostawiony został .A cholera ze śniadania w ogóle zrezygnowała .
Więc Bianka nadal jest do ubicia robali przeznaczona .Trudno będzie bo alarm ma załączony .

Od Lesia przyszły dobre wieści .Lżej na duszy .

Za Lesia

I za inne

Wiatr, adopcje, zima jest, mimo wszystko – to nie jest spokojny czas. Do tego po wczorajszym dniu i czytaniu miau mam dość wszystkiego. Nic dziwnego, że źle się czujesz. Poczuj się lepiej, proszę.

ASK@ pisze:Jest i 4 letnia dziewunia .Wiemy obie ,że to największe wyzwanie dla Lesia. Inny rodzaj domownika jest z dziecka.

Wiem coś o tym. Jak adoptowaliśmy Kicię, to młodszy syn miał 4 lata. Pilnowałam go na każdym kroku, wiedział dobrze o co chodzi, a jednak rwał się do pieszczot... i był rozczarowany, ze kotek nie . A Kicia była wystrachana, bojażliwa, klon Twojej Bianki z charakteru, podejrzliwa i ostrożna do granic możliwości...Ale się udało, miłośc zakwitła wielka miedzy nimi. Czasu jedynie trzeba i cierpliwości wszystkich. Duża musi bardzo pilnować dziewczynki. Z Lesiem będzie łatwiej, bo on przytulaśny jest, szybciej pójdzie! :ok: