Permanentny PMS 4 (bez S). Życie kula się spokojnie.

czeeeść!

Kciuki za Sopla i za Was, żebyście wypracowali współpracę przy leczeniu :ok:

PS. Wasz poprzedni balkon może i miał proporcje korytarza w wagonie kolejowym, ale zapamiętałam go jako wcale nie mały.
To teraz macie pewnie hektary :mrgreen:

Dobrze, że znowu jesteście. To ja z Wami, tutaj, bardzo chętnie

O, witajcie :lol:

Kot z cukrzycą miałby być gruby?... To chyba już po rozpoczęciu leczenia. Miałam jedną burą cukrzycową, zanim się zdiagnozowało to żarła ostro, piła i sikała intensywnie i chuda była jak płaszczka, bo właśnie wszystko szło w cukier. Potem weszła insulina, po trochu nauczyłam się zauważać po zachowaniu, kiedy cukier szedł w niewłaściwą stronę i delikatnie korygować dawkę insuliny. Kontrola cukru wtedy się odbywała co tydzień, nie było możliwości częściej. Zawsze miałam pod ręką cukier (normalnie mało obecny w kuchni), żeby w razie spadku zapodać ulepek. Nie wolno było dawać tłustego żarcia, pani przychodząca do wetów z cukrzycową suczką nakarmiła ją żeberkami i cukier poszybował w górę :roll:

No, ale to moje osobiste wspomnienia - teraz cukrzycowi pewnie wiedzą więcej...

Kot z cukrzycą miałby być gruby?...

Noo, forum cukrzycowe oraz inne źródła twierdzą, że otyłość jest jednym z podstawowych powodów powstania cukrzycy... Ja tam nie wiem, nie znam się

. Fakt, że u nas zanim zaczął rosnąć cukier, najpierw pojawiła się nadmierna chudość, a potem częstomocz i pragnienie. I jakoś tak ze dwa-trzy tygodnie później był już wynik moczu z cukrem, potem ostatni nasz wspólny z Tanitą wyjazd z nocowaniem poza domem na długi zapewne czas :placz:

, no a potem wizyta i diagnoza.

Wasz poprzedni balkon może i miał proporcje korytarza w wagonie kolejowym, ale zapamiętałam go jako wcale nie mały.
To teraz macie pewnie hektary

No, 10 m2 dają :mrgreen:

i to w kwadracie więc muszę przyznać, że naprawdę jest luksuśnie. Latem można byłoby z niego nie schodzić

I już wiem, że utrafienie z dawką insuliny to jak trafienie w totolotka - czyli coś co praktycznie się nie zdarza (... mam nadzieję, że kiedyś zmienię zdanie...)

Nooo. Na razie eksperymentujemy pomiędzy 1 a 2 jednostkami Canisulinu (tak, wiem, całe forum cukrzyków uważa, że to ZUO, ale ja za bardzo się boję mojego braku doświadczenia przy insulinie tak skoncentrowanej jak ludzka...) i jakoś tam to wygląda. Najgorzej jest z mierzeniem poziomu cukru, Sopel strasznie tego nie lubi, my niedoświadczone nie bardzo umiemy tego zrobić sprawnie (no w każdy razie nie zawsze) no i nerwy są. Martwię się też, że kocie uszy takie małe, a póki co mierzymy co najmniej 2x dziennie, a czasem i 4, no i krzywa cukrowa (czyli co 2h przez 12h) przed nami. Biedne te uszy.

A, tak sobie pomyślałam, że podrzucę tu jeszcze pewną akcję, w której nasza piątka miała zaszczyt uczestniczyć. Zaprosiła nas do niej Iwona, która zaadoptowała od nas w 2009 Karo, obecnie Nakrapianą.
Akcja nazywa się "Mój kot ma dom", a nasz odcinek: http://mojkotmadom.blogspot.com/2013/04/ii009.html

ALBUM PMSa
Dajcie proszę znać, czy się da album oglądać

Da się

Da się

Dobra, to ja poproszę o to, żeby forum zbiorowo przemówiło Hrabiemu do rozumu. Już się żaliłam na wątku cukrzycowym - Hrabia nie życzy nakłuwania uszek. Robimy wszystko po bożemu - ucho rozgrzane, wymasowane, wkłucie w żyłę gdzie gruba i widoczna. I - nie ma kropli. Albo - jest kropla, ale za mała, i żadnymi sposobami nie da się jej namówić na urośnięcie. Albo - jest piękna, duża, dorodna kropla, ale wtedy trzeba jedną ręką puścić głowę kota, żeby wziąć do tej ręki glukometr, a wówczas Hrabia a) potrząsa zgrabnie łepkiem, b) wyciera się o rękaw człowieka, c) przeciera ucho łapką, która jakimś sposobem wydostała się z żelaznego uchwytu człowieka. I niestety, zazwyczaj już z tego samego miejsca druga kropla nie wychodzi, trzeba kłuć od nowa, a kotek coraz bardziej, ekhm, wku*&#ny. Trzeciej próby podjąć się już nie da.

Pokłute ma te uszy biedak już bardzo, myślę, że go bolą, pod światło widać krwiaki, poza tym jakieś dziwne zgrubienia się na tych żyłach pojawiły. A na dodatek, jak to na początku, powinnyśmy od czasu do czasu mierzyć więcej niż 2x dziennie :roll:

Biedny w sumie ten raptus, biedne i my, bo stres. Dobrze, że choć zastrzyki z insuliny wchodzą bez większego problemu.

A otóż i Hrabia z niezbyt mądrą miną :twisted:

(miniaturka do kliknięcia na)

nie wiem jaki macie glukometr, ale czesc modeli zadowala sie NAPRAWDE mikroskopijna iloscia krwi. w dodatku same sobie te krew zasysaja, wystarczy lekko dotknac czubkiem paska do kropli. wiec jesli macie jakis mniej praktyczny model glukometru - poprobujcie z innymi. cos tam mam, moge pozyczyc na jakis czas

po drugie - jest Was dwie

jedna trzyma glowe z piekna duza kropla, a druga manewruje glukometrem

po trzecie - czlowiek ma przeciez 3 rece, zawsze to powtarzam

5 palcem lewej reki przyciskam fald skory na karku do wnetrza mojej dloni (imitacja chwytu za skore na karku), 1 i 2 palcem trzymam glowe, a 3-cim palcem dociskam do 2-ego kocie ucho zeby je unieruchomic. a prawa reke mam wolna na manewry, takie jak wymiana igly na glukometr

tym bardziej, ze glukometr moge sobie przytrzymac zebami zeby byl pod reka

ja tez mam slodkiego kotka. osobiscie wysmarowalam go przed chwila miodem

pozdrawiam!