POMOCY!!!Historie mrożące krew w żyłach i mięso w lodówce

Trzymamy kciuki,tylko nie pachnij jedzonkiem,bo cię zaliżą...
A tak w ogóle to się przywitam bo tak po chamsku wpadłam,bez zapowiedzi.
Wątek zacny,akurat mroki jesienne rozjaśnia.

Kciuki trzymam i podziwiam bardzo, ja próbowałam w Bielsku coś zdziałać, ale wysiadłam psychicznie. Nie byłam w stanie wytrzymać tego ogromu kociego i psiego nieszczęścia, nie będę pisać bo...dość, że mnie deprecha tak sponiewierała, że mi zdrowie całkiem siadło

A swoją drogą czy ja bym się mogła umizgnąć o zdjęcia ? Futrzanego towarzystwa i efektów remontowych? Jakoś mi się wydaje, że dawno nie było?

Powiem tylko tyle, nie dałam rady. Po prostu nie dałam,dobrze,że chłop po mnie przyjechał i odwiózł mnie do domu zabeczaną i zarzyganą w drobny mak. Nie, nie wymotowałam bo śmierdziało, i tak mam katar i nie jestem brzydliwa. Ale nerwy, po prostu nerwy....

Praca w schronisku jak ktoś zwierzęta lubi jest potwornie obciążająca psychicznie. Tyle nieszczęścia i smutku:(

Przytulam Cię mocno. Bardzo rozumiem co czujesz.

Moze najpierw spróbujesz wolontariat?(Ja wiem,pieniązka nie daje,ale przynajmniej jest to próba generalna).Jestem wolontariuszką i wiem,ze bym się nie zatrudniła za żadne milijony :oops:

bo w schronisku podobnie jak tu:
http://m.lodz.gazeta.pl/lodz/1,106512,1 ... ACJA_.html

No przytulamy,przytulamy,byle nie za mocno,coby tchu nie brakło.

Myślę nad wolontariatem to fakt. Prędzej czy później na 100% będę latać do schronu i robić co trzeba wiadomo,że wtedy jest inaczej. Żarcie michy koce i co tylko też nadal będę wozić, inaczej nie potrafię. Matus moja mi tłumaczy,że powinnam potraktować rzecz na zimno, bo to tylko praca. Osobiście jej poleciłam spędzenie kilku chwil w boksie takiej chociażby Nuki, cudownej owczarki niemieckiej, która najpierw nie chciała mnie do boksu wpuścić pokazując komplet uzębienia a potem nie chciała mnie wypuścić. Trzymała mnie pyskiem za rękę i patrzyła. Ale tak patrzyła,że się popłakałam. Bo próbowałam sprawę potraktować zimno i profesjonalnie. Bo kto mówi,że nie? Co to za robota, sprzątnąć boks, nalać wody podać jedzonko i następny, następny ,nastepny....A w każdym jednym boksie siedzi jedna lub kilka bied, które tak strasznie chcą,żeby je przytulić, pobyć z nimi... A w boksie obok kolejna prosząca zazdrosna morda, która też chce,żeby ją przytulić. I jak jednej bidzie wystarczy szybki głask za uchem albo tylko kilka słów tak są i bidy którym nie wystarczy kilka sekund, one MUSZĄ mieć swojego człowieka. Nie jestem w stanie ogarnąć takiej ilości nieszczęścia i jest to fakt, albo nie chodzić do schronu wcale albo zabrać te wszystkie bidy do domu. A ani jednego ani drugiego nie jestem w stanie zrobic. Wiem,że to nie moja wina,że one tam trafiły i wiem,że powinnam COŚ zrobić, żeby było im lepiej. Ale naprawdę, nie jestem w stanie przebywać tam długo. W sumie byłam od 11 do 16 i po przyjeździe do domu nie byłam w stanie zebrać się do kupy, szczególnie jak przyleciały moje dwa wielkie odpasione potwory po swoją porcję należnych im głasków, przytulaków i miziania. Ehhh masakra mówię wam naprawdę masakra....

Ratunku!!!
viewtopic.php?f=13&t=165385

Tak na szybciora bo ledwo widzę na oczy: Pokój pomalowany wyszło rewelacyjnie koty nawet nie naszkodziły przesadnie chociaż ślady turkusowej głębi po dziś dzień zmywam z najbardziej nieprawdopodobnych miejsc w domu. Małżonek przed wyjazdem zdołał jeszcze w ramach poprawiania mi humoru wyprodukować własnoręcznie drapak dla kociastych na punkcie którego oboje zwariowałi i co wieczór odbywa się walka kto ma lepszą miejscówkę i kto mocniej palnie pluszowego tygryska na gumce. Nadmienię,iż drapak jest czymś w rodzaju klocków LEGO, czyli jak się uprę można go rozbudowywać w nieskończoność bez szkody dla samej konstrukcji co mnie niezmiernie cieszy. Nowy mebelek wymaga jeszcze kilku drobnych poprawek jako to obicie go płytami ołówianymi bądź czymś odpornym na kocie pazurki, dowiązaniem w kilku miejscach sznurka sizalowego,żeby faktycznie był to drapak a nie miejsce z którego kociaste przeprowadzają desant, oraz dobranie kolorystycznie kilku poduszeczek, żeby kochanym koteczkom było wygodnie i nic nie gniotło włochatych dupeczek.. O ile będę jutro widziała na oczy to zrobię i wstawię zdjęcia aby P.T Czytelnicy mogli spokojnie zapoznać się zarówno z geniuszem mojego małżowina ślubnego (drapak ) jak i moim ( malowanie oraz dobór kolorów.) Pozwolę sobie jeszcze nadmienić,że drapak powstał WYŁĄCZNIE z materiałów dostępnych w domu w sobotni wieczór oraz część niedzielnego popołudnia kiedy to jak wiemy większość sklepów jest nieczynna, jako to 4 pręty do karniszy, półki ze starej szafy oraz resztki oblicówki drewnianej z letniskowego domku mojej matuli. Jestem dumna z mojego męża mimo,że zapowiedział na wyjeździe,że żadnych kotów więcej.

A u mojej siostry czekają na dom 4 kocurki. Najchętniej wzięłabym wszystkie, w końcu wiadomo,że parka lepiej się chowa a już dwie to wiadomo.... Czasem mój mąż mnie strasznie denerwuje

Poproszę o fotkę drapaka. Może nada się do skopiowania na moim balkonie.

Mam nadzieję, że nie jesteś chora, tylko czymś bardzo przyjemnym zajęta, dlatego nie piszesz :wink:

nie, żebym była upierdliwa, ale nieśmiało o zdjęcie drapaka poproszę?

Przyjemnie to może nie, mam serię katastrof domowych... Najpierw nawalił zawór od spłuczki w klopku, zalało mi łazienkę, potem zbiornik od hydrofora z pierrrrwszym lutego odmówił posługi zalało mi piwnicę a w sobotę pękła rurka w kuchni pod zlewem i oczywiście zalało mi kuchnię. Jasna cholera zaraz mnie trafi szlag autentycznie. Wet wydzwania w sprawie szczepień Maszy i terminu sterylki, mój ginekolog też się za mną stęsknił,koleżanka zaprasza na opijanie bałaganu remontowego a ja się zastanawiam,co strzeli następne aczkolwiek stawiam na piec jako, że sezon grzewczy rzec by można w pełni. Z rurką pod zlewem sobie poradziłam, wymiana zaworu też pestka jako,że zapasowy zawór był w garażu ale ze zbiornikiem do hydrofora będzie ciężko, najtańszy jaki widziałam w interesującym mnie litrażu ( 150 )kosztuje 600 PLN i teoretycznie kurier dowiezie na miejsce ale nie wiem kto tego strupa wytaszczy z samochodu i zaniesie do kotłowni bo waży skurkowaniec jakieś 40 kilo. A ponadto nie mam kasy. Znaczy mam,żeby nie było, ale cholera nie tyle... Jedno co jest pocieszające w tej sytuacji to fakt,że traszki które się zalęgły w kotłowni mają raj. Biegają sobie moje gadzinki po pomieszczeniu i trzeba bardzo uważać,żeby którejś nie nadepnąć,zważywszy na fakt,że są takie śliczne i malutkie

No i ropucha która mieszka pod pompą do wody też zadowolona bo siedzi na środku kotłowni i znacząco spogląda. Nie wiem,mam jej robali nałapać czy jak? Przecież ona powinna już spać do cholery jest prawie listopad, wszystkie grzeczne ropuchy o tej porze roku śpią. Zna ktoś sposób,żeby położyc tego płaza do łóżka? I żeby tam został do przyszłego roku? Kilka lat do tyłu moją ukochaną ropuchę z ogródka co jesień owijałam w agrowłókninę ( tak wiem, nie mam za dobrze w głowie) i przysypywałam liśćmi pod krzewem azalii i tam Lulek spał sobie spokojnie do wiosny, z tym Stefanem nie mogę sobie dać rady. Siedzi i się wybałusza a ja muszę każdorazowo uważać, gdzie rzucam drzewo,żeby mu kuku nie zrobić. Paranoja mówię wam paranoja. A jeszcze mają przyjechać i obadać czy na moim domku da się zainstalować solary więc od dwóch dni zwlekam me szlachetne cielsko z wyra o godzinie 8 rano, co uważam za łamanie praw człowieka przecież ja do cholery chodzę spać o 3 w nocy bo się nie wyrabiam z robotą. Ta cholerna Turkusowa Głębia jest nader podstępna,dziś znalazłam jej ślady na desce sedesowej. Od spodu

. W sumie mam ochotę pieprznąć tym wszystkim i wyjechać w Bieszczady, szkoda tylko,że aura nieco nie sprzyja... Aha, i jeszcze dziś zaczął ciec kaloryfer w przedpokoju a ja nie umiem pracować w miedzi.Bo w stali spoko luz, nauczyłam się. Co do zdjęcia drapaka zrobię obiecuję,że zrobię i wrzucę, niech ja tylko dojdę do ładu z tym sajgonem jaki mnie otacza....

POMOCY!!!Historie mrożące krew w żyłach i mięso w lodówce

Kto przegląda forum