Moje koty XVI. Ignaś, jest pomysł, ale sposoby tylko doraźne

O rany...

Za Ignasia ogromne kciuki! :ok:

Jedz kotku celebryto, żebyś ciężkim obowiązkom reprezentacyjnym mógł podołać :ok:

Nieroby mogą robić za uosobienie rozkosznego dolce far niente :twisted:

Śliczni w trójkę

Mocne kciuki za Ignasia. Mocne-mocne :ok:

I nie je nadal, nie zjadł kolacji

Jeszcze około 23 próba, następna rano i ewentualnie wet jesli rano nie zje.

Boję sie i jestem na siebie wściekła

casica pisze:Komentarz nie na miejscu
felin pisze:Kurka, jaki grubas

Nie denerwuj się, felin Figi nie widziała :wink:

za Ignasia.

Ale dlaczego jesteś zła na siebie?
Czego nie dopilnowałaś?

Oj Ignaś, nie strzelaj focha i weź się do jedzenia.
Syjam moich rodziców (właściwie to kot całego mojego wieku szkolnego) też tak potrafił. Jak się zestresował albo obraził, mógł nawet do trzech dni nie jeść.

A my odchodziliśmy od zmysłów

Tak se myślę Katarzyno, po cichutku, że jednakowoż Ty też to wiesz i że po prostu nadchodzi zmierzch Ignasia

Mam zamiar wkleić poprawny politycznie komentarz - pysiaczki są cudne, syskie cy

Ignaś martwi jak to Ignaś, ale mam nadzieję, że to chwilowe :ok:

Jemy

Wiele nerwów kosztuje mnie ten kochany staruszek :roll:

Wczoraj był dzień, może nie Sądu, ale sądny chyba tak. Konsultowałam się dwukrotnie telefonicznie z wetem, wieczorem, po 22 jeszcze się miotałam pod hasłem - jechać, nie jechać, co robić.

Po 22 konsultowałam się telefonicznie raz jeszcze z żoną ulubionego doktora. Bo pytanie brzmiało - wywlekać Ignaca na to pieruńskie zimno i dokładać stresu kolejną wizytą lekarską, czy spokojnie poczekać do jutra, czyli dzisiaj. Prawie dwie doby bez jedzenia, wodę pił, taki stary kotek, a jak się posypie z tego niejedzenia? A jak się posypie ze stresu? Stanęło w końcu na czekaniu do rana.

I wpadłam na genialny pomysł. Co prawda nie było widać żadnego gila w nosku, ale u weta nagle, prawdopodobnie ze stresu, zaczęło mu lecieć z nosa, ciurkiem. No więc dostał kropelki, "donośnie" czyli do noska. Pomyślałam sobie, że może ten stres coś mu jednak zablokował? Po godzinie od kropelek dostał domordnie drobniutko posiekane mięsko. Część pogubił, ale jakaś łyżka stołowa utkwiła jednak w kocie. Ignaś schował się pod fotelem, ale nie wyrzygał, więc padłam.
Rano, pierwsza myśl - je, nie je, jedziemy na sygnale czy tylko konsultujemy telefonicznie u najbardziej zaufanego doktora świata.

To co było w miseczce zjadł w nocy, rano śniadanko zjadł już normalnie i chętnie. Tak więc wystarczyła konsultacja telefoniczna. Zwiększamy dawkę metizolu bo wyniki nie poprawiły się. Niestety za 3 - 4 tygodnie czekają nas kolejne badania.

A teraz Justyn z karteczką oraz telefonem z opcją "telefon do przyjaciela" jedzie na kiermasz żywności tradycyjnej.
A ja idę do łóżka odreagować stresy :twisted:

uff...
Nie miałam dostępu do komputera, ani czasu żeby zajrzeć "mobilnie", ale myślałam dzisiaj o Ignasiu, czy zjadł, czy już lepiej. No to się cieszę

Regata pisze:uff...
Nie miałam dostępu do komputera, ani czasu żeby zajrzeć "mobilnie", ale myślałam dzisiaj o Ignasiu, czy zjadł, czy już lepiej. No to się cieszę

ufff co to znaczy dobre ufff :ok:

A oto don Ignacio świeży jak pachnaca bułeczka, jeszcze ciepły, sprzed kilku godzin

Na swoim i tylko, ulubionym fotelu

Z Justynem, Ignaś jakos bardziej fotogeniczny tą razą, więc nie pokażemy całości. Ignaś łaskawy wielce, raczył na kolana

Ignaś już lekko i niecierpliwie nawołujący, bo może akurat miseczka nie okaże się pusta? Warto więc zaprosić towarzystwo do kuchni

Ząbki

Ale czy nie wygląda lepiej niż latem? Ten bystry wzrok? No i wagę trzyma co mnie ogromnie cieszy - 3600. Nic to w stosunku do wagi jaką miał w młodości, ale jednak po kuracji przytył i nie chudnie

I ogromnie mnie rozczula stary ten kotek i ta jego posiwiała mordka