czy istnieje jeszcze szansa...

» Wto wrz 02, 2014 12:58 czy istnieje jeszcze szansa...

...że znalazłby się ktoś, ktokolwiek o wielkim serduchu, kto podjął by się opieki nad kociakiem, który niestety już nigdy nie stanie na tylne łapki?
O Czarku pisałam jakiś czas temu. Sytuacja jest już klarowna - kot ma złamany kręgosłup i przygnieciony rdzeń. Zanim odpowiedni wet zrobił ODPOWIEDNIE zdjęcie i postawiono diagnozę, na operację było już za późno.
Dziś Czaruś ma się dobrze. Czołga się, biega za kotami, łapie muchy, wdrapuje się na kanapę. Nóżkami rusza, nawet ogonek czasem uniesie. Ale potrzebuje ciągłej opieki. Nie jest w stanie sam zrobić siku. Trzeba go 'wyciskać'. Lecz to wbrew pozorom jest bardzo prosta sprawa. Zajmuje mi to półtorej minuty nad muszlą klozetową. I tak 3x dziennie. Kupkę robi sam, ale wiadomo - nie do kuwety. Ma swoje 'majtki', z wymiennymi wkładami, więc sprawa jest już prostsza. Trzeba przewijać.
Problem zaczął pojawiać się, gdy wróciłam 'na pełny etat'. Mam 3 koty. Jeden ze złamanym kręgosłupem to multum pracy. Jak by nie patrzeć, trzeba takiego kociaka myć, przewijać. Czasem z majtek coś wypadnie. Czasem zwieje z rąk i posika się trochę na podłodze. A ja często mam nocki od 22.00 do 11.00 dnia następnego. Wszystko okej, ale potrzeba jeszcze czasu na odespanie. Ale to też do zrobienia. To kot, nie małe dziecko, przyjdzie sam do miski, sam się umyje i położy spać. Jednak często nocki wiążą się z dniówkami i wtedy już nie ma mnie w domu 24h. A to za długo na 'niesikanie'. Za długo na mokry tyłek od moczu.
Mój chłopak powoli traci cierpliwość, do kotów nigdy nie był przekonany a przy decyzji o wspólnym mieszkaniu, nie wspominałam, że będzie z nami mieszkał koci inwalida, zostawiający bobki pod jego biurkiem. Wg weterynarzy, jest to kandydat do uśpienia, jednak to decyzja wyłącznie człowieka, który albo się podejmie tej opieki, albo i nie. Ja już powoli NIE MOGĘ.
Dlatego postanowiłam napisać tutaj - może ktoś ma na tyle CZASU i dobrego serca, że zajął by się cudownym Czarkiem? To wspaniały zwierz. Piękny i kochany. Uwielbia się głaskać, przytulać łapkami, obejmować i rozmawiać. Nie sprawia żadnych problemów [poza chorobą]. Nie drapie kanap, nie jest wredny. Owszem, czasem ma dość tego mycia i zakładania nowych majtek i warczy i się wścieka i wyrywa. Ale nie robi tego złośliwie, On po prostu ma czasem dość...
Kotek jest kastrowany. Mieszka w Brzegu, w woj. opolskim. Mam do niego wszystkie potrzebne 'akcesoria'. I wcale nie chcę go oddawać, kiedy patrzy na mnie tymi swoimi wielgachnymi, zielonymi oczami. Jest najcudowniejszym stworzonkiem na świecie. Ale boje się, że w końcu stanę pod murem, a wtedy decyzja będzie się wiązała z 'żyć' albo 'uśpić'.

Czaruś : https://www.youtube.com/watch?v=0lDPNBG ... Ug&index=1

**Adopcje: 12 >>**

podniosę temat.
Współczuję decyzji i dylemató. Wiem o czym piszesz bo miałam niespełnosprawną jamniczke i kota, który siał kał wszędzie.
Tz gadał, narzekał, pluł sie ale nigdy nie postawił mnie pod ścianą wiec wierzę ,ze i twój chłopak tak sobie gada.
Z drugiej strony patrzac , jak podejmowaliście decyzje zamieszkania razem, on nie powiedział ,ze sianie bobkó kocich i inwalidzi będą mu przeszkadzać :mrgreen:

Nie daj sie wpędzić w kąt i w poczucie winy. Robisz wspaniałą rzecz.

dokładnie tak

jesteś jaka jesteś z kotami, bobkami, inwalidami i wielkim sercem - zerknij na to
co jest, gdy ktoś mówi, że kocha tylko wybrane elementy Ciebie? :roll:

a co jak "w trakcie" coś mniej "mobilnego" -jak rzeczony kot- chłopakowi się "odpodoba"? :roll:

kompromis, tolerancja ok.
a gdzie empatia i szacunek? :roll:

Dziękuję za miłe słowa

Co racja to racja ale tak jak już pisałam - nie chłopak jest największym problemem

Ale czas, którego czasem jest o wiele za mało... Siła w tych momentach też się kończy, kiedy po 24h w pracy [bez snu!] zamiast się położyć, odpocząć, przez półtorej godziny szoruje kota i podłogę, z dwoma 5cio miesięcznymi kociakami na głowie. Kociaki z kolei przytaszczyłam ze schroniska, teraz mam kare na odwiedzanie stron www lokalnych schronisk... Także, gdybym rzeczywiście przytaknęła chłopowi, już kici by nie było, ale ciiii :mrgreen:

Będę walczyć ile się da. :wink:

Greys, trzymam kciuki tak mocno jak tylko się da, żeby sił starczyło Ci aż do momentu znalezienia kociakowi domu. Wiem jak to jest gdy facet marudzi na kociarnię w domu - gdy ja miałam 3 własne koty i 4 na tymczasie (a wszystko i tak zdrowsze niż Twój Czaruś) to chłopak nie raz miał ochotę i mnie i te koty przerzucić przez balkon

Jesteś wspaniałą osobą i na szczęście z tego co wiem jest jeszcze trochę takich ludzi, więc wierzę że uda mu się znaleźć domek. Na Twoim miejscu spytałabym o radę Hospicjum Dla Kotów Bezdomnych z Torunia, widziałam że miewali koty z niesprawnymi tylnymi łapkami, a nawet i bez tylnych łapek. Oni przyjmują raczej tylko koty z ulicy i ze schronisk, więc pewnie nie przyjęliby Czarka, ale może pomogą Ci w szukaniu mu domku, mają naprawdę szerokie grono odbiorców-kociarzy.

dziękuję za miłe słowa :* i na pewno napiszę do hospicjum, moze kogos by mieli

na razie dajemy rade, wyszorowalam pol domu cifem wiec nie czuc sikow kota tylko cif

moja taktyka!

https://www.youtube.com/watch?v=LN40FJQi2kY

jesteś Wyjątkowa

pamiętaj o tym

**Adopcje: 12 >>**

Szoruję wodą z octem. Też pomaga. W dobie grzybków tym bardziej nie rzuca sie w nos.

Mam pod opieką Fionkę - biega bez problemu, ale też ją trzeba odsikiwać (choć nie roni nic prócz kupki czasem). Trzymamy za znalezienie Domku dla Czarka :ok:

pozwolę sobie podnieść wątek raz jeszcze, bo... 14 wrzesnia tuż tuż [od tego momentu zaczynam nocki w czechach i na słowacji, więc w domu nei będzie mnie dużo ponad 24h], a zero reakcji jeśli chodzi o mego kociego kalekę

Napisałam do tego hospicjum, na dwa maile, na facebooka...i nic. Może macie jeszcze jakieś tego typu fundacje, godne polecenia? Nie wiem już co robić