Bąbel & Spółka... Michaś się trzyma i dzielnie znosi gości;)

Witam.
Kochana jerzykowko przede wszystkim chcę podziękować za chęć pomocy, doceniam Twoje wielkie serduszko, lecz muszę odmówić przyjęcia pomocy. To są pieniążki Pipi, potrzebne na jej leczenie, które jeszcze przecież potrwa. Mimo iż nie odzywam się, szczerze kibicuję Pipi i śledzę jej losy.
O chęci pomocy dowiedziałam się telefonicznie od Phantasmagori, byłam bardzo zaskoczona, i wzruszona postawą Jerzykowki.
Chciała bym też podziękować Danie.b za prośby na wszelakich wątkach o pomoc dla Matyldy.
Muszę też napisać iż jest mi niezmiernie przykro, z powodu dziwnego i niezrozumiałego dla mnie obrotu sytuacji na tym wątku, szczególnie, że do momentu informacji od Phantasmagori byłam jej zupełnie nieświadoma.

Trzymam :ok:

za Pipi i reszte zwierzaczków chorowitków .

Dziewczyny Kochane, przepraszam za całe zamieszanie - chciałam dobrze, wyszło źle :oops:

Justa, z całych sił trzymam kciuki za Matyldzię, coś wymyślę w jej sprawie na pewno :ok:

A teraz o naszej małej PiPi. Wieści nie są dobre, bo nastąpiło zdecydowane pogorszenie. Jednak jestem prawie pewna, że za ten stan w wielkiej mierze odpowiedzialny jest stres jaki PiPi przeżywa w związku z koniecznością przyjmowania zastrzyków. To koteńka bardzo delikatna i nieobsługiwalna. Zastrzyki musiała przyjmować już czas jakiś przed operacją, nawet dzielnie to znosiła (jak na Nią). Niestety jest już mocno pokłuta, o podaniu leku doustnie nie ma mowy, a każdy kolejny zastrzyk to coraz większa trauma dla bidulki. Staram się używać różnych forteli, by tego stresu nie potęgować, by w ogóle wkłuć się w złośnicę, przegadałam wszystko z zaprzyjaźnioną, bardzo dobrą behawiorystką, ale Kozi Bobek swoje. Ucieka ode mnie, chowa się pod łóżkiem, ze strachu nie je. Dopiero gdy zostawiam ją zamkniętą z jedzonkiem w sypialni i nie niepokoję, zjada. Bardzo trzeszczy i głośno oddycha, pewnie jednak astma...
Pozwala mi się dotknąć tylko gdy ułożę się już do snu, wówczas ma pewność, że nie wyciągnę strzykawki. Ale na dłużej ze mną w łóżku nie zostaje - na wszelki wypadek. Strasznie mi jej szkoda :201461

Jeszcze 3 dawki antybiotyku przed nami, mam nadzieję, że więcej nie będzie. Dzisiaj będę rozmawiała z doktorem Skrzypczakiem, o wszystko podpytam :ok:

Przesyłam Wam moc buziaków i podziękowań, kochane oraz o kciuki upraszam :oops:

Trzymamy

i mamy nadzieje, ze pogorszenie stanu Pipi jest tylko przejsciowe.

Trzymamy i wierzymy, że wszystko będzie bardzo dobrze :ok:

I ja dalej trzymam :ok:

Trzymamy mocno :ok:

trzymam

tez tak mam z Łaputkiem - unika mnie jak ognia, kojarze sie jej tylko z cierpieniem... żal że tak jest, ale u Ciebie to czasowe więc dacie rade dziewczyny.

mój koci pędzel traktuje mnie ciut "chłodniej" czasami,bo też ja jej robiłam czego ona nie lubi,czyszczenie uszu,obcinanie pazurów itp ale znośnie ,bo i na pieszczoty też sama przyłazi włażąc na kolana,czy uwalając się koło mnie jak leżę
Za Was :ok:

Dzięki, Kochane :1luvu:

Dziękuję za wszystko!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wczoraj rozmawiałam z doktorem Skrzypczakiem i właściwie tylko potwierdziliśmy termin endoskopii, a dzwonić mam ponownie za tydzień, oczywiście przy założeniu, że nic złego nie będzie się działo. Doktor potwierdził, że świsty i rzężenie podczas oddychania to teraz sprawa normalna, tak będzie. Najważniejsze, że oddychanie jest możliwe

Niestety antybiotyku odstawić jeszcze nie mogę, kolejne 2 dawki przed nami. Pan doktor powiedział, że to konieczne, o czym przecież wiedziałam, ale trochę się rozmarzyłam :wink:

PiPi schodzi z linii mojego wzroku, nie przychodzi do jedzenia, ogólnie jest potwornie przerażona

Chciałam ją wspomóc Zylkene, ale niestety musiałaby to zjeść z żarełkiem. Na szczęście coś tam podjada, gdy jestem w pracy siedzi sobie zamknięta w sypialni i wówczas coś wsuwa (zostawiam 5 różnych miseczek :roll: