Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza

Nigdy nie spał, kiedy byłam w domu. Żal mu było marnować ten czas. Dreptał przy mnie krok w krok, nawijając przez cały czas troszkę skrzeczącym głosem. Czasem z tego skrzekolenia wychodziło mu „ma-ma”, co zawsze rozczulało mnie do łez.
Kiedy gdzieś szłam, a potem chciałam zawrócić, musiałam najpierw zatrzymać się powoli, spokojnie obrócić i spojrzeć w dół, zanim zrobię krok, żeby go nie potrącić.
Zawsze chętnie dzielił się ze mną zawartością mojego talerza. Albo przynajmniej wylizywał go do czysta. Był wielkim smakoszem.
Spaliśmy zawsze przytuleni do siebie. Gdy się czasem zagapił, wstawałam i przynosiłam go łóżka, bo nie dało się zasnąć. Wsuwał się pod kołdrę, obejmowałam go ramieniem, opierał na nim główkę. Wiercił się, kokosił, mościł. Czasem robił sto tysięcy obrotów, żeby znaleźć tę najwygodniejszą pozycję do spania, po czym stwierdzał, że ta pierwsza była najlepsza i robił sto tysięcy obrotów w drugą stronę, żeby ją odnaleźć... Gdy już znalazł, wyciągał do mnie łapeczkę i zaczynał mrrrrrruczeć... Tak intensywnie, że wszystko wprawiało się w drżenie... Poduszka, łóżko, ściany, okno, księżyc, chmury...
Gdy rano otwierałam oczy, pierwszą rzeczą, jaką widziałam, był jego różowy nos

**Adopcje: 12 >>**

Przytulam

hanelka pisze:Nigdy nie spał, kiedy byłam w domu. Żal mu było marnować ten czas. Dreptał przy mnie krok w krok, nawijając przez cały czas troszkę skrzeczącym głosem. Czasem z tego skrzekolenia wychodziło mu „ma-ma”, co zawsze rozczulało mnie do łez.
Kiedy gdzieś szłam, a potem chciałam zawrócić, musiałam najpierw zatrzymać się powoli, spokojnie obrócić i spojrzeć w dół, zanim zrobię krok, żeby go nie potrącić.
Zawsze chętnie dzielił się ze mną zawartością mojego talerza. Albo przynajmniej wylizywał go do czysta. Był wielkim smakoszem.
Spaliśmy zawsze przytuleni do siebie. Gdy się czasem zagapił, wstawałam i przynosiłam go łóżka, bo nie dało się zasnąć. Wsuwał się pod kołdrę, obejmowałam go ramieniem, opierał na nim główkę. Wiercił się, kokosił, mościł. Czasem robił sto tysięcy obrotów, żeby znaleźć tę najwygodniejszą pozycję do spania, po czym stwierdzał, że ta pierwsza była najlepsza i robił sto tysięcy obrotów w drugą stronę, żeby ją odnaleźć... Gdy już znalazł, wyciągał do mnie łapeczkę i zaczynał mrrrrrruczeć... Tak intensywnie, że wszystko wprawiało się w drżenie... Poduszka, łóżko, ściany, okno, księżyc, chmury...
Gdy rano otwierałam oczy, pierwszą rzeczą, jaką widziałam, był jego różowy nos

Tak pięknie o Nim napisałaś :love:

Przesyłam moc ciepłych myśli

Tak.
Tylko hanelka tak ma, że napisze pięknie, z miłością , o każdym kocie i psie [nie wiem jak z innymi stworami ]. Nawet gdyby jedynym kontaktem fizycznym było podgryzanie w pięty, to napisze o tym podgryzaniu jakby to było podgryzanie jedyne na świecie. Najbardziej podgryzające i wymowne..
Ale to trzeba umieć kochać i to przepuścić przez serce przed napisaniem.

Nie piszę, ale cały czas tu zaglądam.
[`] dla Kastorka

Aniu, przesyłam moc ciepłych myśli
Jak zdrówko Rudej Pokraki i reszty futerek?

Najtrudniejsze jest wchodzenie do domu. Czekał na mnie zawsze pod drzwiami. Tak bardzobardzo pod samymi drzwiami, że jak otwierałam, wypadał za próg. I jedzenie. I zasypianie. I budzenie się. Reszta obleci

Ruda Pokraka to... Ruda Pokraka. Jedyna taka.

Chajka bardzo łaknie mojej bliskości. Lubili się z Kastorem. Ma zmiany na skórze wcześniej niż powinna...

Bodziek jest niezniszczalny. Tego faceta nic nie ruszy. Mam nadzieję. Życie jest tu i teraz. I trzeba je brać od najlepszej strony, bo każda chwila zdarza się tylko raz. Powinnam brać z niego przykład...
Karma na szczawiany nie odpowiada mu za bardzo, ale zawsze można próbować zmienić sobie jadłospis. A nuż się uda...
Bodziu, to nie twoja miseczka...
No... wiem.
To czemu z niej jesz?
Ponieważ.
To idź do swojej
Człap... człap... chrup... chrup...
Bodziu, to nie twoja miseczka...
No... wiem. Szeroki uśmiech

Gamoń trzyma mnie w pionie. Znowu zrobił włam do szafki z karmą. Łupem padł koci intestinal. Nie powiem, wszyscy się częstowali. Do przesytu. Do rozpęku.
Glukoza - Hi. Cukier i szczoch wylewa się uszami. Mieszkanie już nie remontu, a do rozbiórki chyba...

Barbarka, słodka kuleczka, zawsze uśmiechnięta. Powinnam zrobić zdjęcie jak się inhaluje, ale nie mam jak. Leży na pleckach z nogasami do góry i wdycha leki mrucząc. Mruczy jak wbijam w nią insulinę. Liże mnie po rękach. Mruczy. Mruczy. Mruczy. I uśmiecha się. Mrucząc.

Trzymaj się Haniu :1luvu:

, przytulam. Bo póki ten ból nie spowszednieje, ciężko jest

.

Los jest okrutny i nie zna litości
Ale czasem daje cukierka

Pierwszy cukierek https://www.youtube.com/watch?v=ITDzfIR ... e=youtu.be (koniecznie z dźwiękiem!

)

hanelka pisze:Los jest okrutny i nie zna litości
Ale czasem daje cukierka

Pierwszy cukierek https://www.youtube.com/watch?v=ITDzfIR ... e=youtu.be (koniecznie z dźwiękiem! )

Cudne

nie można się nie uśmiechnąć widząc tą dwójkę :ok:

Hanelko.
Rodzic jutro uwiezie ode mnie obiecaną karmę.
Gdy juz zabierze, dam Ci znać.

Cukierek - słodziutki

Wnusia?

**Adopcje: 12 >>**

Beasia pisze:
hanelka pisze:Los jest okrutny i nie zna litości
Ale czasem daje cukierka

Pierwszy cukierek https://www.youtube.com/watch?v=ITDzfIR ... e=youtu.be (koniecznie z dźwiękiem! )

Cudne nie można się nie uśmiechnąć widząc tą dwójkę

te nie moglam powstrzyma usmiechu i wzruszenia. :1luvu:

Widać ze obydwoje się świetnie bawią - i maleńka i futerko

.

inga.mm pisze:Hanelko.
Rodzic jutro uwiezie ode mnie obiecaną karmę.
Gdy juz zabierze, dam Ci znać.

Bezdomniaczki już głaszczą pełne brzuszki. Dziękuję :1luvu:

morelowa pisze:Cukierek - słodziutki
Wnusia?

Wnusia

Jeszcze nie umiała chodzić. Zbierała się do pionu przy jakimś sprzęcie i bujając niczym marynarz, który właśnie zszedł na ląd przemierzała świat, przy ścianie, meblu czy innym Soserze. Kaja usłyszała radosny tryl i podeszła cichutko.
Te przydeptane, za duże porcięta... Mimi... Moja tęsknica...
Teraz już śmiga, jak zawodowy śmigacz :lol:

Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza

Kto przegląda forum