WĄTEK ILUSTROWANY. Lolek.

AYO pisze:A tu jak zwykle - niezwykle

Oj tam, trochę trawy i koty :wink:

AYO pisze:Joasiu - Kot-B. również wkroczył w wiek dojrzały.
I po wymuszeniu na mnie otwarcia okna na hacjendzie o świcie, zaliczywszy pocztę i te inne takie, zalega pod świerkiem, który ma gałęzie do ziemi, zakłada mufkę i se pacza na świat, albo siada na poduszce na szafce od wewnątrz, kontemplwa i szewieli uszami

A ile lat ma Behemot?
Moim trojaczkom stuknie dziewiątka we wrześniu :roll:

Książe Pan kończy siedem w czerwcu.
Ale tradycyjnie przed majówką zrobiliśmy doroczny przegląd kota [nie obyło się bez strat w personelu medycznym i definitywnie następne badania robimy przy lekkiej sedacji :oops:

] i gościu jest jako ta brzytew

Doktor, która przyjmowała go rok temu, duża, rozłożysta kobieta, ZAPAMIĘTAŁA Księciunia i od razu rzuciła się na pomoc :oops:

Bo jak już wspominałam, Paniątko z wiekiem ewoluuje w stronę kota bojowego

Siedem lat to młodziak jeszcze. Nie ma mu co dodawać powagi :ok:

Wiele jeszcze przed nim

Naturalnie. :wink:

Widzę jednakowoż pewien rys stanowczości, który zaczyna dominować nad nerwowością i osobnością.
Znaczy się - znamy swoją wartość.

Ukąszona dość konkretnie wetka, zapytała, czy to, co mu z oczu patrzy, to prawda, czy tylko ymydż taki :mrgreen:

Kształtuje się charakterek :twisted:

Się śmiej.
Jak to popacza czasami, to nie wiadomo, w którą stronę wiać :roll:

A ważyłyśmy gościa w plecaczku, bo się tak spienił, że trzeba było trzech osób i trzech ręczników, żeby go wrolować do środka. :evil:

Cała drogę powrotną syczał i pluł, aż plecak furkotał

A bo to rozumie, maleńki, czemu go szarpią? :roll:

Osobiście nienawidzę wypraw do weta z kotami, choć u mnie aż tak dramatycznych scen nie ma. Stresuję się już samym tym, że one się stresują

. Gdy woziłam Frodo na zmiany opatrunku przy okazji złamanej łapki, czułam, że bez wahania sama przejęłabym ten jego ból, byle mu zaoszczędzić tych weterynaryjnych atrakcji :roll:

.

Przy okazji przypomniało mi się, że gdy uspakajałam zniecierpliwionego kolejną już wizytą Frodziaszka słowami "No jeszcze chwilkę, synuś, wytrzymaj proszę", pani wet z rozbawieniem zauważyła: "O, pani też mówi do kota synuś? Ja tak samo zwracam się do moich zwierzaków. Mój tata nie mógł tego pojąć i zawsze mnie za to krytykował - zwierzę to zwierzę, nie żaden synuś czy córunia! Dopiero, gdy otworzyłam swój gabinet i kilka razy poprosiłam go tutaj o pomoc przy zabiegach, przekonał się, że co drugi klient mówi do swojego pupila synu lub córeczko. Podsumował to krótko - wyście tu wszyscy chorzy na jedną chorobę! Ale od tego czasu przestało go to bulwersować". :lol:

Dobre.

Jak pobierałyśmy krew rok temu, to strasznie się marszczyłam, bo kocio upiornie się darł. Wetka pyta - słabo pani?
Ja - nie, ale serce mam złamane.

No i standardowo przy powitaniu - "chodźdomamymamychodź"

AYO pisze:Jak pobierałyśmy krew rok temu, to strasznie się marszczyłam, bo kocio upiornie się darł. Wetka pyta - słabo pani?
Ja - nie, ale serce mam złamane.

AYO pisze:No i standardowo przy powitaniu - "chodźdomamymamychodź"

No przecież :lol:

Znajoma mojej siostry ma stadko złożone z kocic i psów. O swoich zwierzakach mówi kocórunie i psynalki.
Bardzo mi się te określenia podobają :wink:

Mnie też.

Najbardziej mnie rozbraja, jak wracam i zabieram go od Pani Starszej.
Nikt mi nie wytłumaczy, że kot nie potrafi zbluzgać człowieka.

Ten taniec w przedpokoju i te wrzaski z doskakiwaniem do nóg i z powrotem

I nie ma mowy, żeby dał się dotknąć, a już szczytem wszystkiego był atak na mnie po powrocie z Łodzi tej zimy - normalnie mnie ugryzł w wyciągniętą do niego rękę, odskoczył, stulił uszy i ruszył do ataku

AYO pisze:Najbardziej mnie rozbraja, jak wracam i zabieram go od Pani Starszej.
Nikt mi nie wytłumaczy, że kot nie potrafi zbluzgać człowieka.
Ten taniec w przedpokoju i te wrzaski z doskakiwaniem do nóg i z powrotem
I nie ma mowy, żeby dał się dotknąć, a już szczytem wszystkiego był atak na mnie po powrocie z Łodzi tej zimy - normalnie mnie ugryzł w wyciągniętą do niego rękę, odskoczył, stulił uszy i ruszył do ataku

Dobitnie pokazał co myśli o zmianie codziennych rytuałów :ok:

He.

Z drugiej strony do końca życia będę pamiętać mój powrót ze szpitala, kiedy pierwszy raz go zostawiłam u Mam na 4 dni. Rozczulił mnie do łez, bo padł mi pod nogi jak szmatka i tak mnie przestraszył, że coś mu się stało, że mimo ostrzegawczych okrzyków Rodzicielki i świeżutkich szwów na brzuchu, schyliłam sie i go podniosłam. Przylgnął cały i ani drgnął. Potem nie można było zamknąć drzwi do łazienki, bo się na nie rzucał z krzykiem i nawet, kiedy brałam prysznic, to czujnie wisiał u góry na kabinie.
Taki typ i szlus.

Specyficzny kawaler z Behemokota

ma swoj sposob na okazanie uczuc.
Mimil uwielbia jezdzic do wetki. Kiedys zapakowal sie do transportera z chora siostra. Wetka myslala, ze jemu tez cos dolega, à on tylko tak, w celach turystyczno-towarzyskich :lol:

Specyficzne hobby ma. :wink:

A jak myślisz - co mu tak najbardziej odpowiada?

Hmmmm

Bycie w centrum zainteresowania?

WĄTEK ILUSTROWANY. Lolek.

Kto przegląda forum