Pola i Zuzia po raz 19 ♥♥♥♥

przytrzymać ją czy dacie radę :twisted:

Wróciłyśmy na dalsze poszukiwania.
Przechodząc któryś raz z kolei koło jednego z boksów ujrzałam psa innego niż wszystkie.
Boks był dość duży. Było w nim ok 15 psów różnej wielkości i różnej maści. W boksie stały dwie drewniane budy a na jednej z nich odwrócony tyłem do zwiedzających leżał żółty pies.
Po jego pozie widać było że jest zrezygnowany i nie ma nadziei na lepsze jutro.
Raz zaszczycił mnie swoim smutnym spojrzeniem bursztynowych oczu i to wystarczyło by się w nim zakochać.

Co chcecie lubię dawkować napięcie

Damy radę . :twisted:

Ja ci dam napięcie . Ja już puszkę orzeszków zeżarłam ! :twisted:

to się inaczej nazywa , ale skoro tak mówisz .......... :evil:

barbarados pisze:Damy radę .
Ja ci dam napięcie . Ja już puszkę orzeszków zeżarłam !

i talię osy szlag trafił :roll:

kuba.kaczor13 pisze:
barbarados pisze:Damy radę .
Ja ci dam napięcie . Ja już puszkę orzeszków zeżarłam !

i talię osy szlag trafił

A , to już dawno :twisted:

no to ja kolejną dawkę zostawiam na jutro.
Idę w kimono i mam nadzieję, że Jamie przytupta do łóżka.
Chciałabym, żeby przestał się bać.
Przypomnę o bazarku na Jamiego.
Liczę na Wasza pomoc.

Poszłam zapytać o niego pracownika schroniska . Dowiedziałam się że we wrześniu tego roku trafił do schroniska w bardzo złym stanie. Przywiózł go facet który znalazł go w krzakach.
Jadąc samochodem zatrzymał się na światłach i zobaczył coś w krzakach.Odjechał kawałek dalej i coś go zaniepokoiło i wrócił. Okazało się że w krzakach leży pies i ledwo zipie. Jego łapy były całe pokrwawione i pogryzione.Zapakował go w koc i do samochodu. Zawiózł go do schroniska a tam udzielili mu pomocy - oczyścili rany, podali leki. Oceniono go na ok 1,5 roku. Gdy doszedł do siebie umieszczono go e boksie.
Jednak nikomu się nie spodobał na tyle by zechciał go przygarnąć i dać mu dom.

W sumie dobrze . Czekał na was . A gdzie miałby lepiej ?

Skończył się wrzesień, październik , listopad - nastał grudzień a pies ciągle tkwił w boksie i przestał liczyć na to że kiedyś będzie miał dom.
Pracownik schroniska poszedł ze mną do boksu po psa.Otworzył klatkę, wszedł do środka a w tej chwili obstąpiły go psy. Gwizdnął tak że myślałam że pękną mi bębenki w uszach. To sprawiło że psy w popłochu rozpierzchły się na wszystkie strony a na środku obok pracownika schroniska został tylko jeden pies.
Pan zapytał który to ma być pies. Wskazałam na tego który stał koło niego że to właśnie ten.
Trochę się zdziwił ale wziął go pod pachę i zaniósł do pani doktor na badanie i zaczipowanie.

Po załatwieniu wszelkich formalności czyli uiszczeniu 35 zł. za szczepienie ruszyliśmy w drogę powrotną do domu. Polegało to na tym że szliśmy trzy kroki do przodu i dwa do tyłu i pies stawał. Po chwili to samo trzy przód i dwa w tył i postój. Takim systemem dobrnęliśmy w końcu do autobusu.
W autobusie tam gdzie jechaliśmy zrobiło się luźno bo pasażerowie gromadzili się w innym miejscu z dala od nas. Sprawiał to niesamowity smród od psa.
W końcu udało nam się dotrzeć do domu.

Litości , ja jutro rano muszę być w pracy :roll:

.Kończ Acani , czasu oszczędź :mrgreen:

Gdy tylko weszliśmy do domu pies położył się na posłaniu i nawet na krok się nie ruszył. Chciałam z nim wyjść przed kolacją wigilijną to musiałam go siłą wyciągać z posłania. Biedak bał się że znów go chcą wyrzucić. Gdy wracaliśmy biegiem leciał na swoje posłanie i znów się z niego nie ruszał.
Poza tym trzeba było nadać psu jakieś imię.
Długo się zastanawiałam aż w końcu wymyśliłam że to będzie Miki - Miki jak Mikołaj bo przecież któż rozdaje w wigilię prezenty jak nie Mikołaj? A on był takim świąteczno imieninowym prezentem.
I tak 24 grudnia 2001 roku Miki zamieszkał z nami.

Dobra - skończyłam historię jak to Misiek trafił do nas.

Pola i Zuzia po raz 19 ♥♥♥♥

Kto przegląda forum