Księżniczka Ofelia i Mała Czarna Carmen III-ciorna pątera

Cześć dziewczyny :1luvu:

Najpierw sen.
Zmęczona intensywnym weekendem spacerowo-towarzysko-obżarciowym ucięłam sobie wczesnym popołudniem drzemkę. Śniło mi się, że jestem z rodziną gdzieś w plenerze, na jakimś biwaku czy wycieczce. Ofelia z nami - ale w transporterze. Nagle patrzę - transporter pusty!!! :strach:

Ktoś się przyznał, że wypuścili Ofelię (luzem, bez szelek i smyczy) żeby sobie nóżki rozprostowała i pochodziła. Kurka, las, odludzie, a tu kot został wypuszczony!!! Wydarłam się w tym śnie na rodzinkę nie przebierając w słowach. Krótko mówiąc - mięcho i łacina latały w powietrzu jak rojące się pszczoły. Krótkie poszukiwania zaowocowały znalezieniem jakiegoś innego kota - całego rudego, w obróżce z dzwoneczkiem. Ofelii nie było. Wróciliśmy do domu, ponownie opiórkałam rodzinę, zabrałam niezbędny ekwipunek typu latarka (bo już się ciemno robiło) i pojechałam jakimś busem z powrotem na miejsce biwakowe. Na miejscu okazało się, że jest tam ogrodzenie. Przelazłam przez furtkę, patrzę - siedzi moja Ofelusia, biedna, wystraszona, zmarznięta! Kurczaczki, taki kamień spadł mi z serca! Kota pod pachę i dawaj truchtem do busa.
Obudziłam się, zanim dojechałam. Wierzcie mi, spociłam się w tym śnie jak mysz przy porodzie.
Jakoś mi się odechciało zabierać koty w plener. Chyba że ów plener byłby otoczony wysokim na kilka metrów płotem.

Też mi sie czasem takie głupoty śnią .

straszny sen

Wykoñczylas , to teraz zapraszam viewtopic.php?f=46&t=161960

"Bałkon to najlepsiejszy wynalazek ludziów"
Do takiego wniosku doszła Ofelia, grzejąc futerko w promieniach słońca i wystawiając pyszczek na przyjemne działanie ciepłych promieni. Krzesełko było wygodne, ptaszęta ćwierkały na okolicznych drzewach, szum ulicy dochodził przytłumiony, w brzusiu pełno - czegoż chcieć więcej od życia? Tak, kocie życie Ofelii nie mogłoby być lepsze.
- Ofelku, Ofelku, pacz! Latacz! Latacz leci! - wydarło się Czarnidełko, spoczywające na sąsiednim krzesełku.
- No i co z tego? - Ofelia skrzywiła się, bo jej przerwano błogi wypoczynek - Przez siatku go nie złapniesz.
- A jak się łapa latacza? - dopytywała się Carmen, wpatrując się tęsknie w oddalający się potencjalny łup.
Ofelia poprawiła pozycję kociałka, przymknęła oczęta.
- Latacza się łapie szypko. Bo jak nie będziesz szypka, to ci ucieknie. Ale nie możesz gonić na wariata, ino się przyczajać.
- A jak się przyczajać?
- Mała Ciorna gupia! Uczę cię cały czas, jak się przyczajać, a ty znowuż nie wiesz! Podchodzisz ukratkiem, na ugniętych łapciach, chowiesz się za krzaczkiem albo za drzewkiem, paczasz na latacza, nakierunkowujesz się i szypciutko hopsasz na latacza. I łapasz go w pazury i w ząbki. Rozumisz?
- Rozumię - przytaknęło skwapliwie Czarnidełko - Ja umię szypko biegać i skakać. Prawda? Bo ja jezdę pątera!
- A ja jezdę lwię i lepszej biegam - Ofelia zadarła pysia do góry - Paczaj na mię i się ucz!
Carmen spojrzała na Ofelię z podziwem.
- Ofelku, a pokażesz mię, jak biega lwię?- poprosiła.

MB&Ofelia pisze:Najpierw sen.
Zmęczona intensywnym weekendem spacerowo-towarzysko-obżarciowym ucięłam sobie wczesnym popołudniem drzemkę. Śniło mi się, że jestem z rodziną gdzieś w plenerze, na jakimś biwaku czy wycieczce. Ofelia z nami - ale w transporterze. Nagle patrzę - transporter pusty!!! Ktoś się przyznał, że wypuścili Ofelię (luzem, bez szelek i smyczy) żeby sobie nóżki rozprostowała i pochodziła. Kurka, las, odludzie, a tu kot został wypuszczony!!! Wydarłam się w tym śnie na rodzinkę nie przebierając w słowach. Krótko mówiąc - mięcho i łacina latały w powietrzu jak rojące się pszczoły. Krótkie poszukiwania zaowocowały znalezieniem jakiegoś innego kota - całego rudego, w obróżce z dzwoneczkiem. Ofelii nie było. Wróciliśmy do domu, ponownie opiórkałam rodzinę, zabrałam niezbędny ekwipunek typu latarka (bo już się ciemno robiło) i pojechałam jakimś busem z powrotem na miejsce biwakowe. Na miejscu okazało się, że jest tam ogrodzenie. Przelazłam przez furtkę, patrzę - siedzi moja Ofelusia, biedna, wystraszona, zmarznięta! Kurczaczki, taki kamień spadł mi z serca! Kota pod pachę i dawaj truchtem do busa.
Obudziłam się, zanim dojechałam. Wierzcie mi, spociłam się w tym śnie jak mysz przy porodzie.
Jakoś mi się odechciało zabierać koty w plener. Chyba że ów plener byłby otoczony wysokim na kilka metrów płotem.

jak szukałem Perełki bo prysneła Ewci i nie było jej z godzinę - półtorej to się denerwowałem jak nie wiem co.
takich snów wrogowi nie życzę

I co dalej, co dalej???????

?????????????????

cd
- Mała Ciorna, ja otpoczywam! - mruknęła Ofelia. Nie chciało jej się podnosić kociałka z wygodnego krzesełka.
- Ofelku, prosię, prosię bałdzo okropecznie! - pomiaukiwało Czarnidełko.
- No dooobra - Ofelia niechętnie podniosła się i przeciągnęła - Ino paczaj dokładmnie.
Kocica przyjęła pozycję, skoncentrowała się i pobiegła pędem przez mieszkanie, zawróciła przy oknie w sypialni i pognała w kierunku balkonu. Wtem poczuła, że jej futerko nie jest wygładzone i jakiś kłaczek powiewa przy biegu, łaskocząc skórę. Zatrzymała się gwałtownie, szybko polizała zwichrzone miejsce i pobiegła dalej. Wbiegła na balkon.
- Paczałaś?
- Paczałam okropecznie dokładmnie - zapewniło Czarnidełko.
- I jak masz biegnąć?
- Szypko i szypko i czeba się zatrzymać i polizać - wyrecytowało Czarnidełko.
- Nie czeba się lizać! - zezłościła się Ofelia - Ino szypko biegać. Paczaj jeszcze raz.
Ponownie przyczaiła się i ruszyła pędem. Przebiegła salon, przedpokój, w sypialni zrobiła zwrot. Ponownie poczuła swędzenie - najwidoczniej nie udało jej się dokładnie przylizać zwichrowanego kłaczka. Szybko przystanęła, liznęła dwa razy i pognała z powrotem.
- Ofelku, ale ty się lizasz. To czemu ja mam nie lizać? - zapytała zdezorientowana Carmen.
- Bo ty nie jezdeś lwię, ino pątera. Lwię się liza, a pątera nie.
- A dlaczemuuu?
- Bo pątera nie jezd lwię - powiedziała stanowczo Ofelia - A teraz popaczymy, co się naumiałaś. Goniaj mię!
Oba koty ruszyły pędem przez mieszkanie. Czarnidełko galopowało ile sił za Ofelią, robiło piękne zwroty i podskoki. W końcu Ofelia uznała, że wystarczy.
- Dobrze, Mała Ciorna. I tak masz ganiać latacze - miauknęła, lekko zdyszana - A teraz se otpoczniemy. Bo kot musi otpocznąć po polowaniu, pamiętaj!
Czarnidełko, zadowolone z pochwały, posłusznie zaległo na swoim krzesełku. Ofelia położyła się na swoim i ponownie wystawiła pyszczek do słońca.