Poczytaj ten dział, zwłaszcza odnośnie przyswajalności białka (i dlaczego karma nerkowa niekoniecznie jest lepsza), dlaczego (i jak) walczymy przede wszystkim z fosforem, a dopiero w później martwimy się kreatyniną i mocznikiem itd.
Zasadniczo przestawienie na karmę nerkową jak nawet nie masz podstawowej diagnostyki jest co najmniej słabym pomysłem. W ogóle istnieją duże wątpliwości, czy w ogóle karma nerkowa ma sens - lepsze jest więcej białka, ale "naturalnego" dla kota - czyli pochodzącego z mięsa niż mało białka z "dziwnego" źródła. Kot jest mięsożercą i musi jeść mięso.
Ja z Shilą (w chwili rozpoznania 11 lat, za chwilę będzie już 12
) zaczynałem też od takich rzeczy jak nerkowa karma, płukanie (w dodatku dożylne 
), Ipakitine. Kot marniał w oczach. Dopiero jak trafiłem na to forum i stopniowo zacząłem zmieniać leczenie, dietę itd, to teraz Shila może nie jest okazem zdrowia (nigdy nie była 
), ale przynajmniej ma siłę przywitać nas w progu, pobiec na piętro na balkonik itp. Dlatego zdecydowanie jestem za dobrym "mięsnym" jedzeniem (a nie zbożową karmą nerkową o obniżonej ilości białka), dobrym leczeniem (regularne kontrole, podawanie leków które leczą, a nie udają) i przede wszystkim nauczyłem się obserwować kota. Jeśli zalecenia weta pogarszają stan kota, a np. zmiana diety poprawia, to ja wierzę kotu a nie wetom 
Moim zdaniem działania obowiązkowe na teraz to badanie krwi (obowiązkowo kreatynina, mocznik, fosfor) i prawdopodobnie zmiana weta na takiego, który się rzeczywiście zna.
Kolejna ofiara niekompetencji.
