Nasza kocia... maluszki, jeden niewidomy, prośba o wsparcie.

Miesiąc bez Jasieńka['] :cry:

Nasze słoneczko w naszych sercach będzie żył wiecznie :1luvu:

Już miesiąc? Szybko zleciało

Jasiulek teraz bryka po zielonych łąkach za TM :1luvu:

No niestety, już miesiąc, czas leci....

To już miesiąc? :roll:

a wydaje się, że dopiero co Jasieniek odszedł. Jak ten czas potwornie szybko goni...

Patrząc na te fotki Aniu, to jakby dwa Jasieńki-ten z września i ten z listopada.Co znaczy wielkie serce. :1luvu:

Aniu, podczytywałam i podczytuję Twój wątek, trzymałam kciuki za Jasinka. Tak bardzo chciałam żeby kotusiowi się udało, żeby dał radę. I miałam nadzieję że Jasinek da radę. I mi też serce pękło jak przeczytałam że kotuś odszedł.
Tyle serca mu dałaś, tyle starań, biedny nie dał rady.
Tyle kotusiów w ostatnim czasie odeszło, nie mogę dać sobie z tym rady. Boli tak samo jakby to był mój własny, bo przecież nie ma różnicy w tym czyj to przyjaciel. Ból ten sam, wielki.
Teraz walczymy o Wojtusia, malutkiego chłopczyka Małgosi Vipkowej, mały tyle przeszedł, panleukopenia, a teraz jest podejrzenie o fipa. Ale my się z tym nie pogodziłyśmy, walczymy ile tylko damy radę.
Bizonek od Werneu, Baba Nelly od czarno czarni i inne kotusie :cry:

Czy to się kiedyś skończy

Aniu to już misiąc bez naszego kochanego maleństwa

Ale Jasinek jest szczęśliwy

Miesiąc

Strasznie szybko mija czas.

Za domek dla Kasi :ok:

Jak wszyscy też miałam nadzieję że Jasiowi się uda

Dzięki cioteczki

Dzisiaj znowu byłam w lecznicy z Tolą na zdjęciu kolejnego szwa a w czwartek kolejny chyba ostatni.
Tolcia strasznie przeżywa każde wyjście z domu, w kontenerku leży jak przylaszczka w kocyku i jej nie ma.
Na stole w lecznicy praktycznie szła brzuszkiem przy blacie na tak ugiętych nóżkach ze strachu.

Nasze rodzeństwo :1luvu:

przepraszam za niepościelone wyrko ale kotki ważniejsze i ich wygoda :wink: