izza pisze:Odprowadzam syna do szkoły i tam obok szkoły, za płotem, jest śliczny czarny kot - ma swoja michę i pewnie schowanko, bo nie wygląda na zabiedzonego. Ostatnio idę do szkoły, a tam dziewczynka z I klasy stoi pod płotem. Koleżanka pyta: Nie idziesz z nami? A ona: Nie, bo tu (za płotem) jest kot. No i fakt - nie przeszła, dopóki kot sobie nie poszedł. Ja myślałam, ze chciała go sobie pooglądać, jak to dziecko, a ona bała się przejść koło niego - wyobrażacie to sobie?
Może miała jakies złe doświadczenia? Jak byłam mała, po drodze do szkoły napadł mnie wielki kogut i pogonił przez pół wsi. Wiesz jak ja się potem panicznie bałam kogutów? A nawet nie są fałszywe...
zeby pokochac koty trzeba chocby z jednym z nich zamieszkac...
bylem maksymalnym psiarzem a kota bezdomnego mozna dokarmic ale nie brac do domu .... od dziecka byle czestowany opowiastkami o kotach ze sa falszywe itd a nawet o tym jak kolezanke z klasy mojej mamy kot w nocy zagryzl. Koty byly ok ale nigdy nie chcialem miec w domu kota. Bedac w USA dostalem od znajomej skunksa ale okazalo sie ze w stanie do ktorego sie przeprowadzilem skunksy z innych stanow staly sie nielegalne ze wzgledu na przypadki wscieklizny w sasiednim stanie 
a ze skunksik byl u mnie tylko kilka dni postanowilem go zwrocic. To byla dla mnie ogromnie ciezka decyzja ale fakt jest taki ze jesli ugryzlby czy podrapal kogokolwiek a ja nie mialbym papierow udowadniajacych ze byl kupiony w VW uspiliby go bez gadania. Z ciezkim sercem odwiozlem skunksa ( z wycietymi gruczolami byl ten skunksik oczywiscie ) i pan w sklepie zoologicznym zaproponowal zebym wzial rownowartosc skunksa w towarze. Kupilem karme i zabawki dla papugi kupilem cos dla psa ....... ale co zrobic z reszta pieniedzy. Nagle moj wzrok padl na malego kotka biedaka zamknietego w akwarium 
. Potrafia kochać człowieka bez względu na jego czyny i wybaczać wszelkie krzywdy nadstawiając przykładowy drugi policzek. Na zasadzie "kop po oczach, byleś kochał". No i cóż..., jak się jest słabym człowiekiem, który się czuje niedowartościowany w życiu, to nie potrzebuje się kogoś, kto jest bardziej od nas pewny siebie i swoich decyzji. 
), ale nie umiałam odmówić błagalnym spojrzeniom mojej siostrzenicy, 9-letniej Dorotce... od tej pory cały czas nadrabiam to, co straciłam. 
